Naakt voor de IND

Van alle vragen was dit de meest pijnlijke en onverwachte: “Waarom koos je ervoor om homoseksueel te zijn?” Toen de tolk deze vraag in het Arabisch vertaalde, was ik totaal in shock en sprakeloos. Ik had nooit over mijn homoseksualiteit gedacht als een keuze. Ik was erop gestuit zoals ik in mijn puberteit merkte dat ik baardgroei kreeg, en had het sindsdien mijn hele leven met me meegedragen. En soms probeerde ik ervan weg te rennen, maar hoe kan iemand zijn eigen lichaam ontlopen? Wie kiest ervoor om homo te zijn in het Midden-Oosten? Het zou er zoveel makkelijker zijn om hetero te zijn. Wist deze ondervrager iets van het verdriet, de vermoeidheid en de angst die ik gedurende mijn leven heb ondervonden door wat hij nu opvoert als een keuze?! (…) Je geeft antwoord. De ondervrager vuurt nieuwe vragen op je af, hardvochtig, zijn toon en zijn vragen variëren van wreed tot sceptisch: hij twijfelde of een homo kon overleven in een orthodoxe stad als Aleppo. Dus ik was homo, echt waar? Zijn commentaar was zo onverwacht. Je wist niet hoe je homo kon zijn in Aleppo, je had van jezelf een geheim gemaakt, je hield jezelf in bedwang en probeerde onder controle te houden wat anderen van je zagen, je ontzegde jezelf van alles. Een willekeurige fout, zelfs het knipperen met je ogen, kon je verraden. Maar doen alsof maakt je nog geen hetero. Je bent nog altijd homo en moet jezelf en je homoseksualiteit nog steeds beschermen zoveel je kunt. Voor iedere vraag die de ondervrager je stelt, moet je teruggaan in de tijd en jezelf de ergste tijd van je leven voor de geest halen. Je bent die persoon van toen niet meer, maar je moet hem opnieuw worden om eerlijk te kunnen antwoorden. Met je Nederlandse vrienden heb je langzaamaan geleerd om openlijk te spreken – maar nu word je ondervraagd en vrees je opnieuw te worden afgewezen. De ondervrager vraagt je naar je eerste seksuele ervaring, hij wil weten waar en wanneer je iets van seksueel contact kon krijgen. De puber in jezelf die de vragen probeert te beantwoorden, krimpt in elkaar, hij herinnert zich het lichtbruine jasje dat hij droeg toen hij voor het eerst over mannen dacht op zo’n ongebruikelijke manier. Dat jasje was zijn kameraad en was getuige van alle voorbijgaande gevoelens, het was zijn schild tegen zijn eigen seksualiteit.

Hazem Darwiesh in Naakt voor de IND (oneworld)