Uit de oude doos: “Dag schoonheid, blabla…”

Negeren, uitlachen, uitschelden, weg vluchten is soms effectief bij vreemde mannen. Bij bekende mannen hebben we een andere strategie, of hebben we geen strategie? De voor ons bekende mannen die uiting geven aan hun minachting voor vrouwen, richten dat vaak niet direct op ons. Maar als we een forum organiseren en er weer voor pleiten dat er minstens een vrouw moet zijn in het forum, krijgen we te horen dat “ze wel van niveau moet zijn, hoor”. Dat werd niet van de andere forumleden gezegd. We houden voet bij stuk maar gaan er niet op in. We voelen ons niet zo persoonlijk aangesproken, denken wel: “seksist” maar zeggen er niets van. We kennen de mannen waar we mee samen werken nog maar net, en we willen graag samenwerken. Achteraf ben ik nijdig. Waarom zeg ik niets? Om de lieve vrede te bewaren en omdat we denken dat het gaat om mannen die nooit een poging hebben gedaan om over zichzelf als man na te denken. De lust vergaat me wel hun iets aan hun verstand te peuteren. De zogenaamd bewuste mannen zijn al zo moeilijk toegankelijk. Of heb ik toch de weg van de minste weerstand gekozen? En moeten wij wel aan hun verstand gaan peuteren? Kunnen vrouwen hun energie niet beter in zichzelf en elkaar steken? Je kan het er maar druk mee hebben, dat nadenken over je reacties, terwijl meneer onwetend zijn gang gaat. Laten we het hen niet te makkelijk maken! Natuurlijk kunnen bekende mannen ook op een directe manier denigrerend zijn: “Petra zou dit niet goed vinden”. Tsja, als iemand dat 5 keer zegt in een groep mensen maakt die zich al zo belachelijk dat ik geen behoefte voel daar nog iets aan toe te voegen.

Ellen de Waard e.a. in “Dag schoonheid, blabla…” (Gebladerte Archief)