Wat schrijft rechts?

Grote Blonde Leider laat zijn "zachte kant" zien.
Grote Blonde Leider laat zijn “zachte kant” zien.

In de publicaties van Hitler-wannabees, rechts-populistisch gespuis en christenzeloten komt hun ware aard naar boven. Haat tegen Joden, niet-westerse migranten en afvalligen voert de boventoon. Daarbij geven de publicaties een aardig kijkje in het verknipte leven van deze snuiters: krankjorume ideeën zijn aan de orde van de dag.

Onlangs bracht Constant Kusters van de Nederlandse Volks-Unie (NVU) de autobiografie “Het vrije woord laat zich niet vermoorden” uit. Het blijkt te gaan om een gereviseerde versie van zijn al eerder uitgegeven autobiografie. Beetje plakken, knippen, tipp-exen, bijtypen en klaar is Kees, of Constant. Een kind kan de was doen. Maar goed. Nog steeds is te lezen dat Kusters het als kleine jongen “altijd heerlijk vond” om met speelgoedsoldaatjes te spelen. “En bijna altijd speelde ik met de blauwe Duitse soldaatjes”, aldus de trotse Kusters. Verbazen doet dit niet, gezien zijn neo-nazistische opvattingen, maar krankzinnig en veelzeggend blijft het wel. Kusters schrijft verder dat de PVV “meer en meer een thuishaven is geworden van voormalige leden van de CD, CP en CP’86”. Die fascisten en neo-nazi’s kunnen zich tot Kusters’ spijt “prima vinden in de islambashers en pro-zionistische houding van de PVV”. Het zou dan gaan om personen als Ronald van der Wal en Nico Konst, maar volgens de NVU-leider zijn er “nog tal van andere oud-leden van de CP of CP’86 gezien bij PVV-bijeenkomsten in het land”. En ook dat wekt geen verbazing… Kusters is in deze uitgave wel iets milder over politieke tegenstanders binnen de extreem-rechtse beweging. Alleen Joop Glimmerveen en vooral Eite Homan komen er nog steeds slecht vanaf. De laatste zou een “schreeuwlelijk” zijn die een te linkse koers bevaart. Kusters zelf daarentegen kennen we natuurlijk als een zeer rustig en welbespraakt persoon die nooit, ik herhaal nooit, ruzie maakt.

In de nieuwsbrief van Schreeuw om Leven is de lezen dat SGP-coryfee Kees van der Staaij protesteerde tegen de website Second Love. Via die website kunnen mensen die lekker, of niet lekker, vreemd willen gaan gelijkgestemden vinden én ermee op date gaan. Dat is hartstikke handig voor wie er interesse in heeft, maar het blijkt een gruwel in de ogen van de christenbroeders. Seks consumeer je immers alleen binnen het huwelijk en alleen als het de voortplanting dient! Toch steekt Schreeuw om Leven ook de hand in eigen boezem, de boezem van hun eigen vrouwen wel te verstaan, want anders zouden ze vreemd gaan. In de eigen kringen zou namelijk ook niet iedereen het even nauw nemen “met de Bijbelse oproep om op seksueel terrein heilig te leven”. Het zijn net mensen, die orthodoxe christenen! Verder blijkt Schreeuw om Leven een vierdelige documentaire gemaakt te hebben over “Reformatie of islamisering”. Daarin wordt tekeer gegaan tegen de islam. Die godsdienst zou namelijk een “wereldveroverend doel” hebben en ook “Europa in de greep” willen krijgen. “De agressie van de islam zou ons wakker moeten schudden”, aldus Schreeuw om Leven. Voor het eerst in mijn leven haal ik een citaat aan uit de bijbel, God vergeef me: “Maar den balk, die in uw oog is, merkt gij niet?” Voor de bijbelgeleerden onder ons: Mattheüs 7:3-5.

De laatste jaren proberen steeds meer Europese landen rijke stinkerds binnen te halen door hen een verblijfsvergunning in het vooruitzicht te stellen. Daar waar arme sloebers op de Middellandse Zee verzuipen of in een vluchtelingenbajes creperen, kunnen miljonairs met een investering van bijvoorbeeld een miljoen euro een paspoort kopen. Zo rolt Europa. In weekblad Elsevier staat onder de ronkende titel “Hoe lok je rijken” een alleraardigst overzicht ervan. Zo kost een paspoort in Malta 650 duizend, in Duitsland 250 duizend, in Oostenrijk twee miljoen, in Nederland 1,25 miljoen en in Spanje 500 duizend euro. En in Portugal krijg je een verblijfsvergunning als je een villa koopt van 500 duizend euro. Volgens Elsevier is het reuze handig om “in tijden van crisis wat extra’s te bieden om buitenlands kapitaal te trekken” en “de rode loper” uit te leggen voor rijke buitenlanders. Tja, die kapitalisten, ze zouden hun oude moer nog aan de duivel verkopen om er beter van te worden.

De Stamtafelcourant is het lijfblad van petieterig extreem-rechts in Nederland. Het wordt volgeschreven door randfiguren als Sjors Remmerswaal van Voorpost, oudgediende Alfred Vierling en anderen. Sinds kort is de hoofdredacteur René van Gool. Hij staat bekend als een rasechte brulkikker die zich gedraagt alsof hij lijdt aan het syndroom Gilles de la Tourette, oftewel als iemand die enkel lomp om zich heen kan schelden. Van Gool is niet de slimste van de klas, maar zelfinzicht kan hem niet ontzegd worden. Zo schrijft hij bij zijn aantreden als hoofdredacteur dat ook hij zich “realiseert dat nuance niet altijd te vinden was bij mijn persoon”. Klaarblijkelijk is dat nog steeds niet het geval, want in hetzelfde nummer scheldt hij critici van Zwarte Piet domweg uit voor “grachtengordelsletten en hun negerslaven”. De term Gilles de la Tourette wordt ondertussen dan ook veelvuldig verbasterd tot Gilles de la René. Iets interessanter, maar niet minder stompzinnig, is een artikel over “anarchisme en nationalisme”. Daarin staat dat “het anarchisme en het nationalisme elkaar geenszins uitsluiten, maar elkaar juist aanvullen”. Wablief!? De auteur meent dat volksnationalisten net als anarchisten staatsgezag afwijzen. Maar de volksnationalisten zouden dat doen omdat “de staat in veel gevallen de natuurlijke vijand van de natie” is. Oftewel, de staat als “natuurlijke vijand” van raszuivere en “natuurlijke organische gemeenschappen” die streven naar onafhankelijkheid. Anarchisme en nationalisme: dat worden dus nooit twee handen op één buik.

De nieuwsbrief van Stichting Taalverdediging meldt een “groot succes“ te hebben behaald! Watskeburt!? De mensenjagers van de Koninklijke Marechaussee dragen al jarenlang de Engelstalige aanduiding “police“ op hun kleding, in plaats van het Nederlandstalige “politie“. What’s in a name, zou je zeggen. Maar daar denken de taalneuroten toch echt anders over. De nationale zeurpieten spanden ontelbare juridische procedures aan tegen de staat. En keer op keer verloren ze die! Maar geheel onverwachts heeft het ministerie onlangs toch besloten om in ieder geval de aanduiding “police“ op hun Schiphol-kantoor te veranderen naar “Koninklijke Marechaussee“. Taalverdediging kraait victorie over deze “ommezwaai”, maar lijkt nauwelijks te beseffen dat men blij is met een dode mus. Het woord marechaussee is namelijk een Frans leenwoord! Proest!!

Wat doet een PVV-er als die wakker wordt? Die pakt de Telegraaf, ook wel bekend als de Telestürmer, leest een willekeurig ophitsend artikel, draait een walmende drol op het toilet, en flanst daarna, naar aanleiding van het ophitsende bericht, een aantal Kamer- of raadsvragen in elkaar. Zo las Haags PVV-leider Machiel de Graaf een artikel in de Telegraaf over een gesubsidieerd islamitisch jongerencentrum in Amsterdam. Dat centrum had het gewaagd om bij de gemeente een jaarverslag in te dienen waarin op de eerste pagina Allah bedankt wordt, althans, er staat volgens de Telegraaf de blijkbaar “saillante tekst” “In naam van Allah”. “Oh, mijn God!”, moet De Graaf gedacht hebben. Woest tikte hij wat vragen aan het Haagse gemeentebestuur in elkaar waarin hij eist dat alle jaarverslagen van Haagse gesubsidieerde islamitische instellingen nageplozen moeten worden op soortgelijke islamitische uitingen. Ook eist hij dat alle subsidies aan die instellingen gestopt moeten worden. Met de subsidie aan het islamitisch jongerencentrum werd overigens “een schoonmaakactie voor een nettere buurt georganiseerd”, alsmede sportactiviteiten voor jongeren en een noodhulpactie voor Afrika. Voorwaar allemaal staatsgevaarlijke activiteiten die keihard de kop ingedrukt moeten worden!

Om nog even door te gaan met idioterieën, blijkens de website van de PVV heeft Geert Wilders een bezoek gebracht aan de zeehondencrèche in Pieterburen. Daar waar Wilders normaal een hekel heeft aan bontkraagjes, “knuffelde” hij nu met “pups” en liet hij zich van zijn “zachte kant” zien. In het kielzog van Wilders toog Dion Graus mee, de man met een voorliefde voor dieren, maar met een hekel aan mensen. Zo zou hij zijn ex-vriendin in elkaar gebeukt hebben. Maar goed, Wilders adopteerde een zeehondje met de naam Barry. Uiteraard gaat het om een wit zeehondje. Een cabaretier verwoordde het als volgt: “Geert Wilders heeft een zeehondje geadopteerd. Hij verheugt zich vooral op het uitzetten.” Lenie ’t Hart, de grote roerganger van de zeehondencrèche, liet zich willig gebruiken voor deze goedkope propagandastunt van Wilders. Daarmee probeert ze op haar beurt weer donateurs onder PVV-stemmers aan te boren. En daarmee is ’t Hart de opportuniste van het jaar en verdient ze een spreekwoordelijke knuppel in haar nek.

Gerrit de Wit