Doorbraak-activisten fysiek bedreigd door medewerkers van Leids dwangarbeidcentrum
Vandaag zijn twee Doorbraak-activisten meerdere keren fysiek bedreigd door medewerkers van het Leidse dwangarbeidcentrum DZB. De bedreigingen vonden plaats op het pleintje voor het centrum. Doorbrakers komen daar al ruim anderhalf jaar een of twee keer in de week praten met dwangarbeiders.
We arriveerden daar, zoals tegenwoordig gebruikelijk, rond kwart over elf. Vroeger was dat een kwartier later, maar de leiding van het centrum stuurt de groep dwangarbeiders die halve dagen moeten werken tegenwoordig net iets eerder naar huis, in de hoop dat ze ons niet tegen het lijf lopen. Direct kwam er een medewerker van het DZB-klussenteam aangelopen die dreigende taal uitsloeg en met zijn vuisten zwaaide. Wij konden maar beter snel vertrekken, anders zou er best iets met ons kunnen gebeuren. Op de vraag of dat een bedreiging was, antwoordde de opgefokte medewerker: “Nee, dat is een waarschuwing”. Het werd ook al snel duidelijk waar de woede vandaag kwam: “Kunnen jullie wel tegen zo’n meissie?” Hij doelde op reïntegratieconsulente Angelique van Delft, die haar ‘klanten’ regelmatig vernedert. Na nog een reeks dreigementen en scheldpartijen liep de man weg.
Kort daarop kwamen de dwangarbeiders naar buiten. De meesten weten niet hoe snel ze weg moeten komen. We deelden hen ons nieuwe mini-nieuwsbriefje uit (zie onderaan), maar een aantal durfde dat niet aan te nemen omdat een stukje verderop de bewakers stonden te kijken. Een man met wie we vorige week nog uitgebreid spraken, en die het toen had over “slavernij”, durfde ons zelfs nauwelijks aan te kijken. Toch nam hij stiekem een nieuwsbriefje mee. Het komt vaker voor dat dwangarbeiders na een gesprek met ons door de bewaking intimiderend aangesproken worden en verder contact met ons uit de weg gaan (behalve als het ongezien kan). We gaven de bewakers zelf ook een nieuwsbriefje, zodat ze die aan hun baas kunnen geven. Niet dat dat nodig is, want we sturen altijd al onze teksten op naar de directie en de medewerkers van het centrum, en naar Leidse politici en journalisten.
Minachting
Even later kwam de driftige man van het klussenteam terug met twee boze bouwvakkers in zijn kielzog. Om de hoek stonden er nog een stuk of twee, drie. Die zijn bezig met het opknappen van de oprit naar het parkeerdak van het centrum. Ze kwamen heel dicht voor ons staan en scholden ons de huid vol. Ze dreigden ook meerdere keren dat er klappen zouden vallen en we neergeslagen zouden worden als we niet snel onze biezen zouden pakken. Daarop liepen ze even weg, om vervolgens weer terug te komen voor nieuwe spierballentaal en dreigende gebaren. Dat ging zo een minuut of tien door. Tussendoor stonden ze samen verderop met een aantal van de bewakers van de DZB te nadrukkelijk hardop te praten over “op de smoel slaan” en zo verder. We zouden voortaan goed moeten uitkijken wanneer we hen ergens op straat zouden tegenkomen. Ook maakten ze uitgebreid foto’s van ons die ze direct naar binnen gingen brengen. Op onze vraag waar die foto’s precies voor bedoeld waren, antwoordde een van de bouwvakkers dat we het niet moesten wagen om tegen hem te praten, want anders. Voor ons is het geen probleem als de leiding van het centrum onze foto’s krijgt. Wij zijn als werklozen toch al uit en te na bekend. Wie zich aanmeldt voor een uitkering, moet immers zijn hele doopceel lichten.
Opvallend was dat de DZB-medewerker en de bouwvakkers het woord “werkloze” op allerlei manieren gebruikten als een scheldwoord. “Jullie zitten hier niets te doen, ga toch werken”, was nog de vriendelijkste opmerking. Kennelijk kijkt een aantal van de medewerkers op een nogal minachtende manier aan tegen de pakweg zestig, zeventig werklozen die er elke dag moeten komen dwangarbeiden.
Beveiliging
Vervolgens hebben we de inmiddels vijf bewakers gevraagd of ze niet moesten ingrijpen. Er staat immers “beveiliging” op hun insignes, en het was de vraag of onze veiligheid op het plein wel gewaarborgd was. “Dan moet je de politie maar bellen”, antwoordden ze, “daar gaan wij niet over”. Alsof ze niets te zoeken hadden op het plein. Maar iedere dag spreken ze dwangarbeiders aan die het wagen om op het plein een sigaretje op te steken. Dan is het kennelijk wel hun territorium. Na nog een tijdje gepraat en naar ons gewezen te hebben verdwenen de meeste van de agressieve medewerkers.
Alleen een wat onbestemde figuur in een blauw trainingsjack bleef achter. Die hing ook al rond tijdens onze recente Dag van de Arbeid-viering op 1 mei. Hij schold ons, net als toen, een tijdje uit om ons uit te dagen en probeerde wat spullen af te pakken. Hij wist een pennendop te bemachtigen en gooide die demonstratief op de grond. Ook spuugde hij een paar keer voor onze voeten. Na een tijdje droop ook hij af en werd het rustiger. Na een paar minuten kwamen de eerste dwangarbeiders naar buiten. Eentje kwam er direct op ons af: hij had over ons gehoord en wilde zijn verhaal kwijt. Anderen kwamen om ons nieuwsbriefje vragen. Vooral de kwestie van het gedwongen langer blijven dan de vastgestelde zes weken zit veel dwangarbeiders dwars. Er volgde een aantal goede gesprekken en uiteindelijk hebben we toch nog 26 nieuwsbriefjes uitgedeeld.
Tegenmacht
Van de leiding tot de medewerkers van alle afdelingen: het is overduidelijk dat iedereen in het dwangarbeidcentrum bekend is met het protest van Doorbraak en de dwangarbeiders. Zeker de publicatie van het verhaal over de vernederende methoden van Van Delft zingt goed rond. Er wordt wel gezegd dat het noemen van namen van medewerkers de discussie afleidt van waar die over zou moeten gaan: het beleid. Maar dat is een papieren discussie. Het probleem is dat de DZB en haar ambtenaren het nodig achten om nog vernederender te werk te gaan dan het beleid al voorschrijft, om dwangarbeiders nog langer dan die zes weken vast te houden. Maar na het publiekelijk bekend maken van haar naam, is het welhaast uitgesloten dat Van Delft zich nog een keer zo zal misdragen. Dat is het kleine beetje daadwerkelijke macht dat we van onderop hebben. En haar collega’s zijn gewaarschuwd, want we zullen niet schromen om anderen aan de schandpaal te nagelen die plezier scheppen in het ‘werklozen pesten’.
Het is onduidelijk of de bedreigende medewerkers van vandaag direct door de leiding gestuurd zijn of dat ze op eigen houtje opereerden. Feit is dat de bewakers er geen enkel probleem mee hadden en duidelijk aan de kant van hun agressieve DZB-collega’s stonden.
Morgen weer
Doorbraak laat zich niet wegjagen, en zal woensdag met meer mensen in de pauze op het plein voor het dwangarbeidcentrum aanwezig zijn, vanaf 11:15 uur. Wil je meekomen, op woensdag of op een andere dag deze zomer? Neem dan contact met ons op: leiden@doorbraak.eu, 071-5127619 of 06-41206167.
Meer over de huidige stand van onze strijd tegen dwangarbeid lees je in ons artikel “Het dwangarbeidcentrum onbeheersbaar maken”.
Eric Krebbers
Hieronder het A5-nieuwsbriefje dat Doorbraak momenteel uitdeelt bij het Leidse dwangarbeidcentrum DZB.
Goed werk. Het ‘namen en shamen’ van medewerkers is een goede tactiek. Dat het werkt blijkt uit de reacties vanochtend:)
Al eens eerder naar de bedoelde werkzaamheden van dit soort bewaking gevraagd.
Heeft men nooit een goed antwoord op. Ik wel, n.l. het bedreigen van de slaven en het beschermen van hun meesters. Meestal hebben deze bewakers een laatdunkelijk CV.
Ik zou zelf ook fotos nemen en ze aangeven bij de politie voor zinloos geweld en te meer.
Dit soort privé-milities zijn onduldbaar. Of leven we toch graag in Syrië?
Ik zou als eerste aangifte doen van bedreiging bij de politie.
Misschien haalt het nu niks uit, maar het gaat er om dat er aangifte is gedaan. Gaat het dan toch weer mis dan kun je in ieder geval aantonen dat er al eerder problemen zijn geweest met de medewerkers van het werk bedrijf en dat de ingehuurde beveiliging niet ingrijpt, ondanks dat dit plaats vind op een openbare plek.
Ik zou de volgende ontmoeting ook laten filmen, desnoods op afstand. Die film zou wel eens een mooi stukje bewijs kunnen vormen, maar ook de rest van Nederland kunnen laten zien hoe er met mensen omgesprongen word en als ze zo met jullie omgaan, hoe gaat het er in het bedrijf dan wel niet aan toe?
Het ‘namen en shamen’ van medewerkers is een goede tactiek, maar het zichtbaar maken, door middel van een fimpje brengt nog een veel grotere schokgolf te weeg.
Citaat van Gandhi: “First they ignore you, then they laugh at you, then they fight you, then you win.” Jullie zijn op de goede weg zo lijkt het. Zijn aangifte voor bedreiging en een leuke spycam om het gedrag in beeld te brengen misschien een goed idee? Succes op woensdag!
Hallo, daar gaat ie weer…! Stoer taalgebruik. Was het niet onze wethouder Jan Jaap de Haan die al weer enige tijd geleden erkende dat er wel eens “stoere taal” gebruikt, en dus nu nog steeds gebruikt wordt door zijn DZB ambtenaren richting de werkloze werkzoekenden? Gaat het nog gekker worden?
“Op de vraag of dat een bedreiging was, antwoordde de opgefokte medewerker: “Nee, dat is een waarschuwing.”
Haha, wanneer je zelf onderwerp bent van die ‘waarschuwing’ noemen we dat een bedreiging. Geweldig, dat die mistfiguren zo uit de tent te lokken zijn.
“Kunnen jullie wel tegen zo’n meissie?”
Nou, bij iemand die zijn strot uit kan krijgen: “Waarom heb ik wel werk en jij niet?” en dat tegen een arme oude arbeidsongeschikte gastarbeider, komt niet als eerste het beeld van een arm onschuldig meiske bij me op, maar eerder van een valse feeks verkleed als een mooi modepopje. En zoals als eerder gezegd bij dit modepopje: schoenmaker, blijf bij je leest.
“Opvallend was dat de DZB-medewerker en de bouwvakkers het woord “werkloze” op allerlei manieren gebruikten als een scheldwoord.”
Je wil niet weten – en zij zelf kennelijk ook niet – hoeveel van die bewakers op een tijdelijk contractje zitten. Werklozenschelders zitten heel vaak zelf in een precaire situaties, zoals in de jaren ’90 veel zogenaamde potenrammers zelf homo waren. En ik denk, dat, als ze het salaris van chique Angelique van Delft zien, dat hun solidariteit met ‘hun meissie’ wel eens snel bekoeld kan zijn.
Een mooi resultaat overigens, wanneer ik bedenk, dat op de schaal van Ghandi (first they ignore you, then they laugh at you, then they fight you and finally they join you) snel fase 3 is bereikt.
“Maar na het publiekelijk bekend maken van haar naam, is het welhaast uitgesloten dat Van Delft zich nog een keer zo zal misdragen.”
Er zal altijd gekeken worden, wat de ‘volgende stap in haar carrière’ is. Met dat prachtige apparaat op ons bureau en Google Agenda hebben we mooi gereedschap om haar nooit te vergeten. Ik hoop, dat ze ooit het roer omgooit en inziet, dat andere mensen pesten geen leven is. Dit is een goede manier om een pester aan te pakken; het mobiliseren van de grote grijze middengroep.
Strakke actie doorbrakers. Volgende keer ook film en fotocamera`s meenemen, en dat hele zootje in beeld brengen.
Misschien een goed idee om een telefoonnummer op het nieuwsbrief te zetten, zo dat de terecht doodsbange dwangarbeiders ergens veilig en privé kunnen afspreken.
Helaas is de gemeente dictatuur en terreur van Leiden en haar ambtenaren dusdanig ernstig, dat dergelijke voorzorgsmaatregelen absoluut noodzakelijk zijn. In een normaal beschaafd land was dat niet nodig geweest, helaas zijn die goede oude tijden al lang voorbij.
Ik wens de doorbrakers en alle dwangarbeiders daar in Leiden een succesvolle strijd toe.
Condor
Het probleem met aangifte doen van dit soort bedreigingen is, dat de politie het zoveel mogelijk ontmoedigd en probeert te dwarsbomen. Ik werd laatst ook tijdens het actievoeren voor de arbeidersrechten in Bangladesh bedreigd door een vent die zei eigenaar te zijn van het pand van Prenatal. Hij zei tegen de politieagent: als jij haar hier niet weghaalt donderen wij (hij en nog een man) haar in de gracht. De agent weigerde dat als bedreiging te beschouwen, want ik was niet met de dood bedreigd. (alsof al het andere wel okay is wat mensen met je kunnen doen, behalve doodmaken.)
Maar het lijkt dus wel een beetje een trend in Leiden. Staan er activisten op je stoep, dan ga je die gewoon bedreigen, ook als het mensen zijn die op volkomen beleefde wijze hun punt maken. Niemand moet zich laten ontmoedigen en meer mensen moeten meedoen met de acties als het ook maar enigszins kan. Anders komen we in Leiden in een situatie terecht dat de paar mensen die nog wel op straat of bij bedrijven aan meningsuiting doen het leven zuur wordt gemaakt. Dat heeft een doel: de sociale beweging monddood maken. Nou, dat gaat echt niet gebeuren.
@Condor: een telefoon-nummer staat er vanzelfsprekend al op, hoor. Kijk maar eens onderaan het nieuwsbriefje.
Op het moment dat er fysiek geweld word gebruikt tegen activisten en de mensen die er moeten werken, door medewerkers van het werk of re-integratie bedrijf, heeft dat niks meer te maken met “stoer taal gebruik” maar heb je te maken met intimidatie en geweld.
Hier moet je niet te licht over denken. Als je het nu niet stopt word het alleen nog maar moeilijker om het te stoppen omdat ze weten dat je toch niks durft te doen. Je kunt dit vergelijken met de bully’s op school, die stoppen ook niet voordat ze zelf hard aangepakt worden door de gene die zij terroriseren.
“Misschien een goed idee om een telefoonnummer op het nieuwsbrief te zetten, zo dat de terecht doodsbange dwangarbeiders ergens veilig en privé kunnen afspreken.”
Ze hoeven nergens doodsbang voor te zijn, een briefje aannemen van een actiegroep, spreken met de mensen van die groep en je verhaal kwijt kunnen zijn gewoon je mensen- en burgerrechten van vrijheid van meningsuiting, persvrijheid en vrijheid van informatiegaring.
“Het probleem met aangifte doen van dit soort bedreigingen is, dat de politie het zoveel mogelijk ontmoedigd en probeert te dwarsbomen.”
Met een artikel-12-procedure kun je het OM er dwingen ‘kennis van te nemen’. Ze moeten dan tot vervolging overgaan.
@ Krijtje,
Natuurlijk zal de politie aangiftes ontmoedigen, want dan moeten ze aan het werk. Gewoon door drukken. Het gaat er om dat er aangifte ligt. Gaat het dan weer mis, dan kun je aantonen dat het niet de eerste keer is dat er intimidatie of geweld gebruikt word door de medewerkers van werk en re-integratie bedrijven.
Denk je dat Leiden de enigste werk en re-integratie bedrijven zijn die intimidatie of geweld gebruiken om mensen stil te houden? Lees de zwart boeken eens en realiseer je dat dit slechts het topje van de ijsberg is. Dit komt in ieder werk en re-integratie bedrijven voor. Ze weten namelijk dat de mensen die er te werk gesteld zijn, zich niet kunnen verdedigen zonder dat daar zware gevolgen aan vast zitten. Je moet ook niet verbaast zijn dat er ook seksuele intimidatie voorkomt in die bedrijven.
Wil je dit stoppen, zullen de te werk gestelde mensen allemaal, in opstand moeten komen. Met jarenlang praten hebben we niks bereikt. Je zult die bully’s op andere manieren moeten gaan aan pakken.
Het namen en shamen werkt zeker wel.
Het is ook niet meer dan normaal om uitwassen van ambtenaren die zwaar hun boekje te buiten gaan met naam en toenaam te gaan noemen. De grap is dat het mag immers alleen maar het functioneren van de desbetreffende ambtenaar wordt vermeld.
Wel heel belangrijk is om je strikt aan de feiten te houden!!
Condor
Naming and Shaming? Neem nou deze corrupte socio/psychopaat, heeft in mijn gemeente rond de invoering van de WWB een breed stinkend spoor van misère bij klanten van de soos achtergelaten. De VoedselBank kon in die tijd niet aanslepen wat nodig was om zijn klanten in leven te houden en de rechtsdeurwaarders draaien nog steeds overuren met innen van toen ontstane schulden. De levens van zijn nu ex-klanten zijn in elk geval verziekt maar hij is HET TALENT VAN VANDAAG bij detacheringsbureau MAANDAG http://www.maandag.nl/succes-in-de-sociale-zekerheid-als-beleidsmedewerker-sociale-zaken
Dus… het nut van naming and shaming is hiermee evenals de omgekeerde bewijslast bij een cliënt van sociale zaken neerleggen, wat bij veel meer cliëntbeheerders en ook bij deze Sjaak vd Brand een bewust gekozen specialiteit is, nog niet bewezen. Wat in elk geval wel vaststaat is dat de beveiligersbranche in het leven is geroepen, en waar elke beveiliger zich persoonlijk toe geroepen voelt, om dergelijke in mijn vocabulaire, achterbakse fascisten ten alle tijden te beschermen tegen de terechte tegenacties van slachtoffers van sociale zakens van gemeentes in ons land. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat bij zekere rechse beleidsmakers van gemeentes het kwijl uit de bek loopt bij zoveel commotie als hier ontstaat als actievoerders eens een keer waarschuwend zijn toegesproken. Ik zou zeggen waarschuw terug en voeg de daad bij de gedachte.
Ik wil graag komen maar ik moet 4 maanden lang verplicht schoffelen bij de gemeente Vlaardingen…
“Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat bij zekere rechse beleidsmakers van gemeentes het kwijl uit de bek loopt bij zoveel commotie als hier ontstaat als actievoerders eens een keer waarschuwend zijn toegesproken.”
Wat al een contradictio in terminis is, want hoe kun je nu rechts zijn en tegelijk je door de belastingbetaler laten onderhouden. Wrijf de consulenten in, dat ze ook een uitkering ontvangen en niet productief zijn. Er is geen steen gemetseld, geen schoen gemaakt en geen boom gekapt, wanneer er wat gegevens en lucht verplaatst zijn in hun kantoren.
Ze zijn wel degelijk productief: ze produceren intimidatie. Intimidatie van mensen om alle mogelijke laagbetaalde en tegenwoordig zelfs onbetaalde klotebaantjes aan te nemen. Zo vormen ze een van de belangrijkste steunpilaren van het huidige kapitalisme.
Goed werk 🙂
Als jullie nog eens naar zoiets toe moeten wil ik best mee, en misschien nog wel wat mensen. Al is het maar om de stoere beveiligers op voorhand het grote mondje te snoeren. Geen angst, we slaan er pas op los wanneer het zelfverdediging is 🙂
Hoe dan ook, goed werk! Ga zo door! Mijn opperste waardering 🙂