Hedendaags racisme in Nederland

P. kwam op vakantie bepaalde clubs niet binnen (“Sorry meneer, we zitten vol!”, waarna zijn blanke vrienden wel binnen werden gelaten), werd uit het niets beledigd in het openbaar vervoer (in de Rotterdamse metro draaide een meneer zich om, zag ons zitten en zei hardop: “Gadverdamme, weer zo’n zwartjoekel”) en werd op het voetbalveld door ouders van de tegenstander verbaal aangevallen op basis van zijn huidskleur (“Haal die Zwarte Piet neer!”). Na een jaar of twee had ik alles wel gezien en inmiddels sta ik nergens meer van te kijken. Een wildvreemde, blanke man die me eens benaderde op Amsterdam centraal station vroeg wat ik als blank meisje met “zo’n neger” moest. Een paar maanden terug was P. onderweg naar mij met het openbaar vervoer. Op de vloer van de bus lag wat afval, dat hij opraapte om vervolgens in de prullenbak te gooien. Vanaf de achterbank werd hem, terwijl hij bukte, toegeroepen: “Ja, dat heb je goed opgemerkt! Jouw plek als zwarte in deze wereld is op de grond, onthoud dat maar goed.”

Charlotte Simons in Hedendaags racisme in Nederland (Charlotte-simons.nl)