De klop op de deur: de schrijnende werkelijkheid van “gastvrij” Nijmegen

Om half zeven ‘s ochtends komt de gevreesde klop op de deur. Het gezin, twee ouders met een tienermeisje, haar zusje van 9 en hun broertje van 2,5 jaar, houdt zich stil. Maar de deur wordt opengebroken. Met 10 man sterk worden deze vriendelijke, zachtaardige mensen uit hun huis gehaald en naar de gezinsdetentie gebracht. Dit gebeurde gisteren, in “gastvrij Nijmegen”. De fracties van de Partij van de Arbeid, de SP, GroenLinks, D66, het CDA, Liberaal Nijmegen, Gewoon Nijmegen en de Stadspartij DNF hebben in maart verklaard dat Nijmegen een sociale en gastvrije stad wil zijn voor vluchtelingen. In de praktijk blijkt dat echter anders uit te pakken. Het is nota bene de Nijmeegse wijkagent die dit gezin uit huis komt halen. Een gezin uit Armenië. Hoog opgeleid, wellevend, met aardige en intelligente kinderen die het goed doen op school en inmiddels uitstekend Nederlands spreken. Gevlucht voor de maffiapraktijken van het corrupte Armeense regime, dat hun vader met de dood bedreigde. Hun huis in Jerevan, hun banen, hun vrienden, alles lieten ze achter. Ze staken hun spaargeld in de overtocht naar Nederland. Na een barre tocht van vele dagen werden ze uit de vrachtwagen gezet in de buurt van Ter Apel. Eindelijk veilig? Nee, want hun vluchtverhaal wordt niet geloofd. “Er zitten inconsistenties in”. En de Armeense regering wil niet schriftelijk verklaren dat de man door hen is afgetuigd en voor dood op de vuilstort is achtergelaten. Tja.

In De schrijnende werkelijkheid van “gastvrij” Nijmegen. De klop op de deur (Nijmegengastvrij)