De rekening van de Rotterdamwet

Om per straat te kunnen bepalen of hier de Rotterdamwet nog toegepast kan worden, worden de straten voortaan getoetst aan de hand van drie punten: 1. Het aandeel mensen dat in een straat woont en een bijstandsuitkering heeft: het gemeentelijke gemiddelde is 13 procent. Alle straten met meer bijstandsgerechtigden worden onder de loep genomen. 2. De algemene score in de Leefbaarometer: hoewel de onderzoekers van Twynstra Gudde adviseerden om de Rotterdamwet van toepassing te laten zijn op straten die “ruim onvoldoende of zeer onvoldoende” scoren, besluit de raad nog een stap verder te gaan. Ook straten die “onvoldoende” scoren worden meegenomen. 3. De dimensie “bewoners” in de Leefbaarometer. En door middel van deze derde dimensie, “bewoners”, blijkt het land van herkomst van Rotterdammers mee te wegen bij het selecteren van gebieden voor de Rotterdamwet. Dat is opmerkelijk, want in 2006, het jaar dat de Rotterdamwet in werking treedt, wordt het criterium “aandeel niet-westerse allochtonen in een wijk” nog uit de buurtsignalering geschrapt, het rekenmodel dat op dat moment gebruikt wordt door de gemeente. Er was veel politieke ophef over het meerekenen van dat criterium. Want het zegt in feite: hoe meer niet-westerse inwoners met een migratieachtergrond er in een wijk wonen, hoe slechter de wijk. GroenLinks senator Platvoet herinnert zijn collega’s bij de behandeling van de wet: “Het ware karakter van deze wet stond in het voorstel dat aan de Tweede Kamer werd aangeboden en waarin als derde criterium een percentage allochtonen werd genoemd. Wij vonden dat een schandalig, discriminerend, haast naar racisme riekend voorstel, waar maar liefst vijf ministers hun handtekening onder hebben gezet. Van een ‘slip of the pen’ kan dan ook geen sprake zijn geweest. Dit criterium is via een nota van wijziging wel geschrapt, maar het naakte blamerende feit blijft dat dit kabinet zo’n wetsvoorstel heeft durven indienen.” Jaren laten ziet het ernaar uit dat de selectie van wijken (of straten) toch – via de dimensie “bewoners” in de Leefbaarometer – weer plaatsvindt op grond van het aandeel mensen met een niet-westerse migratieachtergrond in een wijk.

Hasna El Maroudi in De Rekening van de Rotterdamwet (Versbeton)