“Grijze” dede’s: agenten van Erdoğan
De “grijze” dede’s zijn vandaag weer onderwerp van gesprek in de Turkse publieke opinie en in de Europese alevitische beweging. Wat is er aan de hand?
Ondanks het feit dat de Turkse regering het alevitisme en zijn gebedshuizen (de cemhuizen) en voorgangers (dede’s) niet formeel erkent, zendt ze via Diyanet wél dede’s uit naar onder meer Nederland en Duitsland tijdens de alevitische vastenperiode in de maand Muharrem. Zij reizen dan op een grijs dienstenpaspoort, vandaar de benaming “grijze dede’s”.
Deze “dede’s” zijn over het algemeen verbonden aan de Turks-nationalistische, anti-linkse “alevitische” organisatie CEM Vakfı (Stichting Cem) van İzzettin Doğan. Doğan is hieronder te zien op een foto met de baas van Diyanet en hierboven in zijn jongere jaren met Fethullah Gülen.
Waarom? Om verwarring te zaaien onder Europese alevieten. Om hen te binden aan de erdoğanistische staatsideologie. Om de Europese alevitische beweging te verdelen en delen ervan onder controle te krijgen.
Maar wat blijkt nu? Deze route schijnt ook gebruikt te worden voor mensenhandel en corruptie. Tegen betaling aan de juiste mensen kun je zo’n paspoort krijgen en eenmaal in Europa asiel aanvragen of je terugtrekken in de anonimiteit.
Co-voorzitter Hüseyin Mat van de Europese Confederatie van Alevitische Organisaties (AABK) ging in een verklaring vandaag dan ook fel tekeer tegen de Turkse regering en de CEM Vakfı. Verbaasd was hij natuurlijk niet. Alles is mogelijk onder een regime dat gefundeerd is op winstbejag en corruptie.
Alevitisch Nieuws
(Dit berichtje verscheen eerder op Facebook.)
Een Turks dienstenpaspoort (met een grijskleurige kaft) kostte enkele jaren geleden 5.000 euro. Dat vernemen we van de vader van een jongen die vanuit Duitsland “via via” dit smeergeldbedrag betaalde aan Turkse autoriteiten en vandaag zijn verhaal doet in dagblad Sözcü. De jongen, die toen 15 jaar was, kon zich dankzij dit paspoort voordoen als alevitisch voorganger (dede) en zonder hindernissen naar Duitsland reizen. Eenmaal aangekomen vroeg hij asiel aan. De familie is ex-alevitisch en bekeerd tot het evangelische christendom. Vader zegt dat Duitse autoriteiten op de hoogte zijn, omdat zijn zoon er open over is geweest tijdens de asielprocedure.