Koloniaal seksisme bij “De wereld draait door”
Het gesprek tussen Van Nieuwkerk en Vuijsje ontpopte zich tot een wanstaltige show van seksistische mannen onder elkaar. Vuijsje liet met pretoogjes blijken dat de roman autobiografisch opgevat dient te worden. Waarom zou hij niet op zwarte vrouwen mogen vallen, zo verdedigde hij zich. Want dat soort vrouwen zijn vrolijk, uitbundig en ongeremd, zo legde hij met zichtbaar genoegen zijn eigen clichee-denkbeelden uit. Daarbij gaf hij met beide handen de veronderstelde grootte aan van “de dikke billen” van “een echte negerin”, wat ook een lachende Van Nieuwkerk deed. Vuijsje vertelde verder dat de hoofdpersoon van zijn boek ook wel eens een intellectuele “negerin” meemaakt, maar die blijkt “saai” te zijn.
Het gaat niet om de seksuele voorkeur van Vuijsje. Het gaat er niet om dat hij een zwarte vriendin heeft. Het gaat erom dat hij in zijn boek en op tv een koloniaal beeld neerzet van “de negerin” als een heet, gewillig, onverzadigbaar en exotisch lustobject. Zo reproduceert hij de aloude machtsverhouding tussen de witte slavenhouder die zijn lusten wil botvieren, en de zwarte slavin die het haar baas naar de zin moet maken. De verontwaardiging over Vuijsjes boek en tv-optreden is terecht groot. Organisaties van zwarte vrouwen hebben protestbrieven naar de VARA gestuurd. Cabaratière en actrice Anousha Nzume spreekt van “koloniaal seksisme”. "Ben ik dan een negerinnenwijf dat niet zo moet zeuren? Ik ben geen negerin en ook geen wijf. Maar ik blijf wel zeuren." Ze noemt Vuijsjes roman “dicklit”, lulliteratuur. Elvira Sweet, voorzitster van het stadsdeel Amsterdam Zuidoost, zegt het “spuugzat” te zijn dat de Bijlmer ook nu weer wordt gestigmatiseerd als een verpauperd en verloederd getto waar mannen snel en goedkoop seksueel avontuur kunnen beleven. Vuijsjes roman is onlangs in de prijzen gevallen. Volgens het juryrapport "swingt" het boek "als een zwarte tiet". Wie een literair werk zo beoordeelt, geeft graag een prijs voor alledaags racisme en seksisme.
Harry Westerink
Een klein doch vocaal deel van de Nederlanders is blijkbaar erg dom en onbeschaafd, omdat hun met seksisme en racisme geïndocutrineerde hersenen niet kunnen (willen) begrijpen dat het dehumaniseren van zwarte vrouwen gewoonweg gemeen is en een vorm van pesten inhoudt. Het is duidelijk dat mensen in Nederland niet gelijk worden behandeld, want vrouwen en mensen van kleur kregen de laatste decennia nauwelijks een platvorm om hun mening te mogen geven; zij werden daarentegen direct ondergeschreeuwd door verbolgen pestkoppen die vanaf hun ruim toebedeelde sprekersstoelen vonden dat zij volledig in hun recht stonden om andere groepen te mogen stigmatiseren, bijvoorbeeld in de vorm van dit uiterst trieste boek.