Nationale onderwijs commissie voor herformulering koloniale geschiedschrijving

Wij vinden dat het nu, bijna 70 jaar na de dag dat Nederland officieel kolonisator-af werd, de hoogste tijd is om feiten en historie goed aan onze kinderen en kleinkinderen door te geven. In een kleine studie van de huidige geschiedenisboekjes bij vrienden, kennissen en buren kunnen we niet anders dan constateren dat ons volk nog steeds niet zijn eigen zwarte bladzijde wil lezen. Doel van het kolonialisme, wat onderdrukking betekende voor de bevolking, de economische uitbuiting, de oorlogen, de hoeveelheid slachtoffers die daarbij vielen, dat alles wordt zelden beschreven. Of het moet zo zijn als in het boek “Geschiedenis Werkplaats voor 2 havo/vwo” staat: “In 1901 werden de bescherming en ontwikkeling van de inheemse bevolking officiële doelen van de koloniale politiek.” Over het feit dat er opstanden voor afwerping van het Hollandse juk werden neergeslagen, geen woord. In “Memo voor 3 vwo” lezen we dat “elke Indonesiër basisonderwijs kon krijgen”. Over het feit dat de overgrote meerderheid van de Indonesiërs aan het begin van de Tweede Wereldoorlog analfabeet was, geen woord. Als reden voor de dekolonisatie volgt dan: “Door die investeringen waren de koloniën voor het Europese land niet langer winstgevend”. Voor een kind op school is de verjaardag van Indonesië volgend jaar op 17 augustus volstrekt niet te begrijpen. Hij krijgt het beeld van een onwettige zeer gewelddadig extremistische opstand van jonge heethoofden, geleid door twee met Japan collaborerende “lastpakken’ Sukarno en Hatta (vereerd in hun land), tegen het arme Nederland dat niet anders deed dan wel in haar kolonie.

Tineke Bennema en Jeffry Pondaag in Nationale onderwijs commissie voor herformulering koloniale geschiedschrijving (Tinekebennema.nl)