Werkzoekenden lijken soms slechter af dan ouderwetse lijfeigenen

De term vrijwilligerswerk is tegenwoordig een dekmantel voor besparing op personeelskosten. Werkzoekenden accepteren nul-eurowerk omdat zij koste wat het kost een gat op hun cv willen vermijden. Een werkloze periode is een synoniem geworden voor een onprofessionele en onproductieve houding; de doodssteek voor iedereen die een carrière ambieert. Werkgevers maken misbruik van deze angst en bieden steeds meer nul-eurobanen aan. Zodoende groeit de werkloosheid en wordt betaald werk een privilege. Vrijwilligerswerk wordt belangeloos gedaan zonder verwachting dat er betaald werk uit voortkomt. Dit soort werk pretendeert niet een onmisbare werkervaring te zijn. Dat doet de stage al; de andere geaccepteerde vorm van nul-eurowerk. In veel sectoren moet langer zonder beloning of slechts tegen stagevergoeding worden gewerkt voordat loon mag worden verwacht. Het aanbieden van onbetaald werk is aan vrijwel geen restricties gebonden, waardoor de verhoudingen tussen betaalde en onbetaalde krachten, werkenden en werkzoekenden, steeds schever groeien. Waar een lijfeigene nog kost en inwoning kreeg, kan de vrijwilliger nieuwe stijl zelfs hier niet op rekenen. Hij kan niet zonder een uitkering of een tweede baan.

Lara Hannawi in Werkzoekenden lijken soms slechter af dan ouderwetse lijfeigenen (Parool)