Yasmine Soraya (Indonesian Diaspora Network): “Wij hebben ook een eigen stem, wij moeten ook gehoord worden”

De Bond Precaire Woonvormen (BPW) en Doorbraak organiseerden gisteren op de landelijke 1 mei-demonstratie van de FNV een eigen blok van baanlozen, flexwerkers en flexhuurders. De speeches vooraf werden bemoeilijkt door de voortdurende beperkingen die FNV-beveiligers oplegden. Daardoor moesten de sprekers zich behelpen met een megafoon. Maar Yasmine Soraya, die sprak namens de Migrant Workers Workgroup van het Indonesian Diaspora Network, had zelfs die megafoon niet nodig. Ze sprak spontaan uit het hoofd en uit het hart. Hier de video van haar speech, aangevuld met de tekst die ze vooraf geschreven had.

Gelijkwaardigheid voor migranten

Ik ben Yasmine Soraya. Ik sta hier namens de Migrant Workers Workgroup van het Indonesian Diaspora Network. Ik praat hier namens Indonesische migranten in Nederland. Zoals andere migranten komen ook Indonesische mensen op veel manieren naar Nederland. Ze komen om te studeren, te trouwen, via een sport- of cultuurprogramma, en ook om te werken.

Leven als een migrant in een nieuw land is niet makkelijk. Dat is onze ervaring. We moeten ons aanpassen aan het weer, de taal, de cultuur, het eten, enzovoorts. Het is voor ons ook niet makkelijk om een goede baan te vinden, ook niet als je goede diploma’s hebt. Veel migranten ondervinden discriminatie van andere werknemers en zeker ook van werkgevers. Velen van ons kunnen geen baan vinden, niet omdat we ongeschikt of dom zijn, maar puur omdat we migranten zijn. Ik heb gelukkig wel een baan gevonden. En sommigen van ons slaagden erin om een eigen zaak op te zetten. Maar veel van onze vrienden kunnen geen fatsoenlijk werk vinden.

(Tekst gaat verder onder de video)

Neem nu eens onze vrienden en hun familieleden die naar Nederland zijn gekomen als vluchtelingen. Hoe kunnen ze ooit een baan vinden en een goede toekomst opbouwen als ze er nog niet eens zeker van kunnen zijn dat ze verblijfsrecht zullen krijgen? Veel vluchtelingen in Nederland zijn ongedocumenteerd, zonder de zekerheid van een goed bestaan, een studie, een plekje om te wonen, een baan om te werken, zonder zekerheid over hun toekomst.

En neem nu eens onze andere Indonesische vrienden die naar Nederland zijn gekomen om te werken als domestic workers, huishoudelijk werkers. Velen van hen hebben geen verblijfsrecht. Zo willen ze niet leven, maar hebben ze keus? Nee, ze hebben geen keus. Ze willen werken met een verblijfsvergunning, maar krijgen die mogelijkheid niet. Ze lopen voortdurend het risico om door de politie te worden opgepakt, op de werkvloer en elders, en daarna te worden opgesloten en uitgezet. Omdat ze geen verblijfsrecht hebben. En nog meer dan arbeiders met verblijfsrecht of Nederlandse nationaliteit worden ze blootgesteld aan uitbuiting door werkgevers, koppelbazen en huisjesmelkers. Dat is extra onrechtvaardig als je bedenkt dat domestic workers de huizen van tweeverdienersgezinnen schoonmaken, hun tuinen onderhouden en op hun kinderen passen. Domestic workers leveren een belangrijke bijdrage aan de Nederlandse samenleving, maar ze krijgen daarvoor geen erkenning en geen respect.

Daarom komen we als migranten samen in organisaties als de Indonesische vakbond IMWU en het Indonesian Diaspora Network. Samen zijn we sterk. Samen kunnen we onze doel bereiken. Zeven jaar geleden konden ongedocumenteerde Indonesische mensen geen paspoort krijgen. Onze eigen ambassade, onze eigen overheid, gaf ons geen paspoort. We hadden geen ID, we hadden geen identiteit.

Maar toen, wat hebben we gedaan? We hebben samen gevochten, en de Indonesische overheid begon te luisteren naar ons. Aan het eind, vier jaar geleden, kregen we wel een paspoort. Voor ons is niemand illegaal, we zijn allemaal een persoon met een identiteit. We zijn nu alleen maar ongedocumenteerd voor de Nederlandse overheid, maar niet voor onze eigen overheid.

Het Indonesian Diaspora Network werkt ook samen met Indonesische groepen die wonen in andere landen, zoals in Maleisië, Singapore, Australië, Korea, Taiwan, enzovoorts. Samen zijn we sterk. We hebben ook een gevecht geleverd voor nieuwe regels om Indonesische arbeidsmigranten te beschermen. En een of twee jaar geleden kregen we nieuwe regels. Die zijn nog niet perfect, maar toch geven ze wel meer bescherming voor arbeidsmigranten.

Daarom wil ik jullie graag op deze mooie dag op de hoogte brengen van de vele problemen van arbeidsmigranten. We moeten samen zijn om de problemen op te lossen. En wij als migranten willen dezelfde kansen als Nederlanders. We willen hetzelfde recht, we willen erkend worden. Wat we willen, is gelijkwaardigheid voor arbeidsmigranten.

Dank u wel.

Yasmine Soraya