Van Charles Manson tot Donald Trump: het witte nationalistische verlangen naar een “rassenoorlog”
Even was het nieuws: “Charles Manson spreekt voorkeur uit voor Donald Trump”. Het bleek een vals bericht, maar het had heel goed waar kunnen zijn. De nu 81-jarige Manson, met hakenkruis op het voorhoofd, zit een gevangenisstraf uit in de California State Prison. In 1971 waren hij en zijn medestanders veroordeeld tot de dood, maar met de afschaffing van de doodstraf in Californië in 1972 werden de straffen omgezet in levenslang. De aanklacht bevatte een groot aantal moorden – officieel negen, maar zeer waarschijnlijk ligt het aantal veel hoger – waarvan die van actrice Sharon Tate, kapper Jay Sebring en winkeliers Rose en Leno LaBianca de bekendste zijn.
Charles Manson, geboren in 1934, bracht zijn jeugd door in tuchthuizen en politiecellen. In de jaren zestig dook hij op in Californië, de staat waar de studentenbeweging haar oorsprong vond, maar ook waar de met drugs overgoten hippiebeweging resideerde. Na een kort verblijf in de bekende wijk Haight-Ashbury in San Francisco – “Tune in, turn on, drop dead” – verhuisde hij naar Los Angeles, om precies te zijn naar Laurel Canyon, bakermat van de nieuwe popmuziek. Daar bezaten veel popmuzikanten, maar ook regisseurs en acteurs, riante huizen. Manson verzamelde een groep volgelingen om zich heen, The Family, die her en der bij de ‘famous and rich’ introkken. De bekendste was Dennis Wilson, drummer van de Beach Boys, die Manson introduceerde bij de muzikale elite van Los Angeles. Neil Young zei hierover: “A lot of pretty well-known musicians around LA knew him [Charlie]. He was great. He was unreal. He was really, really good. Scary.”
Apocalypse
Beangstigend was Manson zeker. Hij laat een spoor van doden achter zich. Manson was ervan overtuigd dat The Beatles via hun muziek rechtstreeks tot hem spraken. Met name de dubbel lp “White Album” en specifiek het nummer “Helter Skelter” waren het medium waarmee de Engelse muzikanten zouden communiceren. Helter Skelter was voor Manson het codewoord voor de apocalypse. Via met drugs en seks doordrenkte groepssessies op de gekraakte ranch van The Family ontving Manson visioenen over een naderende “rassenoorlog”. De witten zouden worden verslagen door de zwarten, maar Manson en zijn volgelingen, die zich zouden schuilhouden in een mythische stad onder Death Valley, zouden de zwarte bevolking uiteindelijk onderwerpen en zouden gaan regeren over de wereld.
Californië was (en is) de woonplaats van veel bizarre sektes. Naast Scientology (Manson flirtte daar ook even mee), Children of God, Synanon, Church of Satan en The Family, was dat The Process Church of the Final Judgment, een afsplitsing van de Scientology Church. Er zijn aanwijzingen dat er banden waren tussen Manson, The Process Church en de Church of Satan. Wat deze sektes bindt, is niet alleen hun werkwijze, apocalyptische visioenen en hang naar occultisme, maar ook de haat tegen Afro-Amerikanen. Allemaal verkondigden ze een “rassenoorlog”, die bespoedigd zou moeten worden door het vermoorden van prominente Amerikanen.
Michael the Black Man
Op verkiezingsbijeenkomsten van presidentskandidaat Donald Trump verschijnt zo nu en dan een man met een bord “Blacks for Trump”. Het is Michael the Black Man, voormalig lid van de gewelddadige Yahweh ben Yahweh sekte. De burgerrechtenorganisatie Southern Poverty Law Center (SPLC) bestempelt de sekte als een terroristische organisatie, verantwoordelijk voor tenminste veertien moorden. Michael ziet president Obama als “de anti-Christ”, de Democraten als “slavenhouders”, en Hillary als lid van “de Illuminati”. En ze beweren dat “Obama gesteund wordt door de Ku Klux Klan”! Met gemak kan Michael beschouwd worden als geestesziek, maar de ideeën en standpunten die hij verkondigt zijn gemeengoed onder veel Trump-aanhangers. Veel extreem-rechtse en neo-nazistische groepen hebben bekend gemaakt dat ze Donald Trump steunen in zijn gooi naar het Amerikaanse presidentschap. De KKK is de meest recente. Maar voor het eerst, vlak voor de verkiezingsdag, wijst de president-elect zulke steun af. Eerdere steunverklaringen, zoals die van voormalig KKK-leider David Duke, liet The Donald echter gewoon passeren.
Op de website Politico.com schrijft J. M. Berger, in een uitvoerige analyse van de steun van extreem-rechts voor Trump, dat het niet gaat om op relletjes beluste pubers, maar om hardcore ideologen van het klassieke racisme en antisemitisme dat de Verenigde Staten al eeuwen kent. Neo-nazi organisaties, de Ku Klux Klan, Christian Identity en uitgesproken racisten zien in Trump hun hoop op legitimatie en verandering van beleid. De omhelzing is deels verrassend, want in neo-nazikringen moet een man als Trump met zoveel geld wel haast Joods zijn, of op zijn minst steun krijgen van de joodse gemeenschap. Maar de anti-immigratieboodschap van de kandidaat en zijn flirt met anti-Afro-Amerikaanse en anti-Latino-denkbeelden maken Trump tot de ideale president voor extreem-rechts. De intimiderende en gewelddadige behandeling van niet-witte of kritische journalisten op persconferenties van Trump is maar een kleine voorbode van het geweld dat de Verenigde Staten te wachten kan staan. Niet dat dat geweld nu afwezig is. Begin november ging in Mississippi een Afro-Amerikaanse kerk in vlammen op. Op een van de muren was de leus “Vote Trump” gekalkt. Dit duidelijke voorbeeld van racistisch geweld en intimidatie van kiezers roept herinneringen op aan het racisme van de jaren vijftig en zestig. Begin deze maand schoot white supremacist Scott Greene in Iowa twee politieagenten dood. Greene heeft een racistisch verleden, zwaaide met de vlag van de Confederacy en had ook een “Vote Trump”-bord in zijn voortuin.
White Genocide
Witte nationalisten zien in Trump de man die eindelijk de weg vrijmaakt voor een brede acceptatie van hun denkbeelden. Bijvoorbeeld antisemiet Kevin MacDonald, die al eens door Joost Niemöller lovend op zijn blog werd besproken en volgens de SPLC “de favoriete academicus van de neo-nazi-beweging” is. Die schrijft dat Trump zelfs zonder te winnen “de weg vrijmaakt voor een politieke renaissance van het witte nationalisme”. Zelfs zonder Hillary Clinton’s opmerking over “alt right” nam het aantal bezoekers aan extreem-rechtse websites het afgelopen jaar toe. Parallel met het verbale en echte geweld tegen minderheden. Dat steeg nog meer toen Trump berichten met @WhiteGenocideTM begon te retweeten.
White Genocide, dat is de banner waarachter extreem-rechts zich wereldwijd schaart. Het is ook het visioen dat Charles Manson in de nabije toekomst voor ogen had. Het toenemende geweld tegen minderheden in de Verenigde Staten, en daarbuiten, belooft niet veel goeds.
Rutilio Grande