Het circus van Vrouwendag 2016
De mars startte voor het gebouw van het ministerie van Buitenlandse Zaken; de groep, bestaande uit minister Ploumen, vertegenwoordigers van Unicef Nederland en International Alert verzamelde net na 10:00 uur. Er waren zo’n 40 procent overheidspersoneel of genodigden, zo’n 30% medewerkers en vertegenwoordigers van Unicef en International Alert, een handjevol studenten, enkele activisten, wat fotografen en wat pers. Zoals praktisch altijd had ik de banner met de tekst “ALL BLACK LIFE MATTERS, We Rise By Lifting (M)Others” mee. Ik meldde mij even bij de organisatie en informeerde naar de route en toonde de banner. Dit viel niet in goede aarde. De banner was een probleem. “Dit is een politiek statement en we zijn hier niet vandaag bijeen voor wat er in de Verenigde Staten speelt.” De reactie verbaasde mij en ik legde uit wat er met de slogan bedoelt wordt en waarom deze juist op vrouwendag, waar er specifiek aan ‘Black Vrouwelijk Leed’ aandacht word besteed, zo toepasselijk is. Dat MAD Mothers wel vaker deelneemt aan protesten en onze banner nooit een keer op deze manier is ontvangen. Wij zijn tenslotte een organisatie van strijdbare moeders. Uiteindelijk stond ik alleen nog met een mannelijke medewerker van Buitenlandse Zaken (de dames waren inmiddels lichtelijk geïrriteerd weggelopen). Hij leek het wel te snappen. Hij besloot dat ik de banner mocht tonen, met dien verstande dat ik achteraan zou lopen als afsluiter van de ‘protest’ groep en dat ik bij eventuele vragen van de pers de nadruk zou leggen op Nigeria en niet op de Verenigde Staten. De groep mensen van Nigeriaanse afkomt hadden de banner inmiddels ook gezien en van hen kreeg ik de duimen omhoog. Tijdens het wachten voor vertrek kreeg ik heel wat vuile blikken, micro-agressies en opmerkingen te verwerken. “Het gaat toch niet over zwart zijn.” “Waarom staat er niet All Lives Matter op je banner?” ” Ik zie geen kleur hoor, het geweld tegen vrouwen gebeurt toch overal?”
Mimi in Het circus van Vrouwendag 2016 (Afromagazine)