De schijnoplossing van roetvegen

In het aanvankelijke bericht over het roetveegpietenbesluit liet de NTR weten dat het hiermee niet tegemoetkomt aan voor- of tegenstanders. Het ging de NTR om de groep ertussenin. De groep tussen de snelwegblokkeerders uit Dokkum en de groep die gelijke rechten eist. De groep tussen de uitgesproken neo-nazi’s van Voorpost die ons opwachtten bij de Raad van State in 2014 en de groep die aanvankelijk gelijk kreeg van de rechter dat Zwarte Piet een racistisch karakter heeft. Dat was totdat de stad Amsterdam deze historische beslissing teniet deed door naar de Hoge Raad te stappen. De stad van wijlen Eberhard van der Laan, die een belangrijk onderzoek naar Zwarte Piet negeerde: het onderzoek van een werkgroep van de Verenigde Naties, onder leiding van de Jamaicaanse historica Verene Shepherd, om de intocht te verlossen van racisme. De uitkomst van dat onderzoek: Zwarte Piet is racistisch en moet via onderwijs bestreden worden. Maar Nederlandse overheidsinstellingen luisteren alleen naar de Verenigde Naties als het over andere volkeren en gebruiken gaat. Zodra ze iets zeggen over Nederland, vallen we hen net zo lang en veel lastig tot ze een statement moeten plaatsen over de lawine van haat die ze ontvingen. Een volk dat schaamte kon voelen, zou zich schamen. Hier haalden velen hun schouders op, gaven beide groepen de schuld en vierden dat Amsterdam eindelijk een vrouwelijke burgemeester had. Een burgemeester die zich graag als progressief voordoet, maar het ene na het andere regressieve en marginaliserende politieke idee uit en zo ook over Zwarte Piet lange tijd domme dingen zei en schreef, bijvoorbeeld op De Correspondent.

Quinsy Gario in De schijnoplossing van roetvegen (Oneworld)