De Syrische revolutie is nog steeds levend
Zowel in het westen als in het Midden-Oosten willen de media, de westerse en de regionale regeringen ons doen geloven dat de Syrische revolutie dood is en zich heeft omgevormd tot een sektarische oorlog of tot een krachtmeting tussen jihadisten en het regime van Assad. Het tegendeel is waar. In het binnenland blijven de revolutionairen betogen en zich organiseren tegen het regime en ook tegen de jihadistische groepen door oproepen voor democratie en voor de eenheid van het Syrische volk tegen elke sektarische verdeeldheid. De vastberadenheid van de revolutionairen kent geen grenzen zoals bijvoorbeeld in de stad Raqqa waar ze op de ruïnes van een gebouw dat ’s ochtends was gebombardeerd door vliegtuigen van het regime stonden te zingen als het uitdagen van en een verzetsdaad tegen het leger van Assad. Er worden nog steeds betogingen georganiseerd tegen de praktijken van de Islamitische Staat in Irak en Syrië (EIIS). Op spandoeken wordt de vrijlating van gevangenen van het EIIS in verschillende regio’s geëist: “wij veroordelen de ontvoeringen, de geheime processen, de folteringen in duistere gevangenissen omdat ze hetzelfde doen als het Assad regime”. Op 13 oktober 2013 werd tijdens een vergadering in de stad Rihania aan de Turkse grens de Vrije Syrische Unie opgericht. Deze Unie bestaat uit ongeveer 106 groepen, militaire brigades, informatiegroepen en andere burgerinitiatieven. In de oprichtingstekst staat onder meer een oproep voor een vrij en democratisch Syrië waarin alle religieuze en etnische gemeenschappen gelijkwaardig zullen worden behandeld. Het activisme en de zelforganisatie spelen dus zeker nog een rol in het revolutionaire proces.
Joseph Daher in De Syrische revolutie staat er alleen voor (Grenzeloos)
“…een oproep voor een vrij en democratisch Syrië waarin alle religieuze en etnische gemeenschappen gelijkwaardig zullen worden behandeld…..”
Gezien het verloop van de oorlog in Syrië blijkt de gekozen seculiere president Assad (die zelf uit een minderheid stamt) toch de beste garantie voor een gestage ontwikkeling naar een ‘vrij en democratisch’ Syrië met een representatieve partijpolitiek naar westers model…
Serieus? De opstand is begonnen is als verzet tegen de bloedige dictator Assad, en nu zou juist die de “beste garantie” vormen voor democratie??? Daar had ie dan toch echt eerder mee moeten beginnen!
Het artikel gaat erover dat er nog steeds mensen zijn die vanaf de basis strijden voor democratie, tegen de dictator en allerhande extreem-rechtse bendes die door allerlei andere dictators en “westerse democratieën” gesteund worden. Bij die strijd van onderop ligt onze solidariteit.
Democratie wordt niet gegeven, maar komt door strijd van onderop, anders is het geen democratie.
“… Daar had ie dan toch echt eerder mee moeten beginnen!…”
Ik vrees dat Assad juist tè vroeg is begonnen als je let op de omliggende door het Westen gesteunde Arabische oliekalifaten….
Uitgerekend het meest seculiere tolerante vrouwvriendelijke multikulturele land met een representatieve parlementaire politiek waar westerlingen wat mee kunnen, wordt getroffen door een oorlog…..ja bijna met een wereldoorlog als het Kremlin niet diplomatiek ingegrepen had om een tweede Irak te voorkomen!
Je denkt de opstand van de bevolking weg. Dat krijg je ervan als je denkt vanuit het perspectief van dè “westerlingen” (welke westerlingen? staatshoofden, bedrijven?) en de dictator (te vroeg begonnen?). Van beneden af ziet de wereld er heel anders uit, echt! Lees het artikel en de brochure van Grenzeloos eens. Sorry hoor, maar als je fan bent van een dictator dan kan je echt beter op een andere plek je ideeën gaan verspreiden. Daar doen wij hier niet aan.