Deportatie betekent doodstraf voor de achtjarige Amir Mouradi

Bovendien staat deportatie gelijk aan een onmiddellijk doodvonnis voor Amir. Dat weet de IND ook: de sondevoeding is in Afghanistan niet of nauwelijks verkrijgbaar, en dan waarschijnlijk tegen zwarte markt-prijzen. Het gezin, dat toch al is getraumatiseerd door het verleden én het verblijf in Nederland, krijgt zo een nieuw trauma te verwerken. Waarom gaat de IND dan nu over tot dit soort stappen? Ze breken duidelijk hun eigen spelregels, en als dat naar buiten komt leidt dat toch elke keer weer tot een stukje gezichtsverlies. Een van de mogelijkheden is dat hen bekend is geworden dat er voor Amir een aanvraag voor langdurige zorg is gedaan bij het Centrum Indicatiestelling Zorg. Als die wordt gehonoreerd, kunnen ze het gezin niet meer uitzetten en is een status bijna onvermijdelijk. Het zou tijd worden, want de lijdensweg van dit gezin heeft lang genoeg geduurd. Invaliden op straat zetten, monden afplakken met tape, en uitzetten ongeacht de gevolgen: COA en de IND geven stelselmatig blijk geen enkel menselijk belang in ogenschouw te nemen. Het enige wat telt, lijkt het deportatiequotum. Dat Nederland afgelopen jaren herhaaldelijk op de vingers is getikt voor mensenrechtenschending in de asielprocedure, heeft geen enkele verandering gebracht. Maar het moet anders, en wel drastisch.

Mark Kilian in Illegaal, inhumaan en hondsbrutaal: de dreigende deportatie van Amir Mouradi en zijn familie (Socialisme.nu)