Double Dutch – Geen dak, geen zorg. Dubbel genaaid door onze overheid

Steeds meer mensen leven in bestaansonzekerheid en vallen buiten de boot. Vooral mensen met ernstige psychische problemen krijgen niet de juiste hulp van instanties die ze nodig hebben. Het is zo erg dat zelfs de meest hulpbehoevenden geen hulp meer kunnen krijgen. Chelsea is een van hen. Hen is trans, lijdt aan PTSS en borderline, en heeft dringend psychiatrische zorg nodig. BPW Amsterdam sprak met hen. Je zou denken dat hen spoedig hulp zou krijgen in een welvarend land als Nederland. Niet dus. Door de lange wachtlijsten in de GGZ kan hen niet meteen aan een traject beginnen. Tot dan moet iemand het maar volhouden, zonder dat enige organisatie zich om hen bekommert. De hulpvraag begint ongeveer een jaar geleden – gelijk heftig. Chelsea komt bij de crisisdienst met de complexe problematiek van een borderline diagnose, post traumatisch stress syndroom van een verkrachting en een geschiedenis van zelfmutilatie. Dit leidt tot een alomvattend zorgtraject: een uur per week praten met een psycholoog. Als aanvulling daarop krijgt Chelsea ook zware, verslavende medicatie voorgeschreven. Vanwege hen mentale problemen lukt het hen tevens niet een vaste woning te vinden. Dat maakt wederom dat hen werd afgewezen bij een psychiatrische instelling, de enige plek waar hen echt hulp kan krijgen.

In Double Dutch – Geen dak, geen zorg. Dubbel genaaid door onze overheid (Bondprecairewoonvormen.nl)