Hoezo, “mogelijk” een politiek motief?

Ik geloof niet in “objectieve media”. Verslaglegging en duiding kunnen nu eenmaal nooit volledig objectief zijn. Wat dat betreft vind ik het vervelender dat het Nederlandse medialandschap tegenwoordig zo rechts is – er is hoge, echt héél hoge, nood aan nieuwe links-progressieve media – maar kom bij mij niet aanzetten met de klacht dat de krant “niet objectief” is. Want dat kan ook helemaal niet. Maar er is natuurlijk wél een grens tussen gekleurde verslaglegging en verdraaiing van de feiten. En die grens wordt overschreden waar journalisten effectief het nieuws gaan herschrijven, of zich in onmogelijke bochten gaan wringen om voor de hand liggende gevolgtrekkingen tóch niet te hoeven trekken. Velen hebben zich al beklaagd over de stelselmatige weigering van grote media om de moord op Jo Cox te benoemen als wat het in wezen is: een politiek gemotiveerde aanslag. Op andere momenten – zoals de recente slachtpartij in Orlando – zullen journalisten het niet nalaten om allerlei grote uitspraken te doen over de politieke of religieuze drijfveren van de dader. Maar in dit geval wíllen ze er gewoon niet aan. Zie bijvoorbeeld dit artikel van nu.nl – wiens stukken en formuleringen dikwijls door andere media worden gecopy/pasted. Toen Thomas Mair deze morgen in de rechtszaal werd gevraagd om zijn identiteit te bevestigen, antwoordde hij als volgt: “dood aan de verraders, vrijheid voor Groot-Britannië”. Het staat nota bene letterlijk zo in het stuk van nu.nl zélf. Maar welke kop zetten ze d’r vervolgens boven? “Moordenaar […] had MOGELIJK politiek motief.” Er is inderdaad kans van, zou je zo zeggen. En dan verderop in het artikel: “Zijn antwoord LIJKT een politiek motief te VERRADEN.” Ik herinner me niet dat enig medium in Nederland zo voorzichtig was, toen de “mogelijke” motieven van Salah Abdeslam werden besproken (zelfs niet toen Abdeslam nog voortvluchtig was, en dus nog geen enkel publiek statement over zijn daad of rechtsvervolging had kunnen maken). Ik heb ook niet de indruk dat de daden van Omar Mateen iets leken te “verraden” over zijn achterliggende motieven. Zijn woorden (aan de noodhulplijn, die hij naar het schijnt zelf heeft gebeld) werden tenminste serieus genomen. Maar wanneer Mair bij de eerst mogelijke gelegenheid zijn eigen beweegredenen benadrukt, antwoorden de media in wezen met: “nou, dat zullen wij nog wel eens zien”. Dit is geen gebrek aan objectiviteit meer. Dit is gewoon willens en wetens de zaken verdraaien.

Mathijs van de Sande over Moordenaar Britse parlementariër Jo Cox had mogelijk politiek motief (Nu.nl)