Klimaatracisme, dit moet je weten

“Eerst klimaat, dan de rest…” Bij deze houding onder sommige klimaatorganisatoren mist het inzicht dat klimaatontwrichting het symptoom is van het probleem. Koloniaal kapitalistisch beleid ontwricht het klimaat middels een doctrine van groei van (fossiele industrie) markt. Maar als er iets groeit, dan krimpt er ergens anders iets; de wet van behoud van energie. Om het dogma van Groei, Private Winst, Ontwikkeling te verkopen heb je een geloofsstelsel nodig dat het land en leven op dat land dat je opoffert, goedkoop is en wegwerpbaar. Land en levens van geracialiseerde mensen vormen de basis van de opofferzone waarvan fossiele brandstoffenbedrijven als Shell, BP, Chevron zijn groot geworden. De misvatting zit in de aanname dat racisme een los probleem is dat we óók moeten oplossen, maar minder urgent is dan een zogenaamd a-politieke klimaatnoodtoestand. Er is onwetendheid over hoe de klimaatcrisis is klaargestoomd door beleid van witte (mensen) suprematie. Strijden tegen klimaatracisme is erkennen dat voor vele gemeenschappen hun huis al eeuwen in de fik staat. Vanuit suprematiedenken kan een natiestaat of bedrijf zich verrijken door te doen alsof al die extractie en wegwerppraktijken die eco-sociale wederkerigheid vernielen, zich zonder gevolgen kunnen voltrekken. Klimaatracisme is geen bijzaak, maar informeert wat eigenlijk het probleem is en wat symptoom.

Chihiro Geuzebroek in Klimaatracisme, dit moet je weten (Lilithmag.nl)