LHBTQIA-jongeren behandeld als gewelddadige criminelen en bedreigd, geïntimideerd en fysiek lastig gevallen door de Rotterdamse politie

Onze groep, met banners met “our pride is not your profit”, en “geen pride in homonationalisme en etnisch profileren”, banners vastgehouden door voornamelijk jongeren van allerlei achtergronden en genderidentiteiten – deze groep moet in toom worden gehouden? Terwijl de witte mannen in nazi-boots met hun Hollandse vlag en allerlei nationalistische referenties, die oproepen tegen geweld en voor het legaliseren van pepperspray, die islamofobische uitspraken doen, een warm welkom wordt geheten? Niet alleen dat, er wordt hen ook vrij baan gegeven naar de voorkant van de stoet, vlak achter de brassband (oh ironie, niet echt oerhollandsche muziek he jongens). Ik besluit nog even door te strijden en pak mijn bordje en ga voor hen lopen. Onmiddellijk word ik bij mijn schouders gegrepen. Ik schrik me rot: ze worden dus meteen handtastelijk? Ondertussen gebeurt er achter me iets waardoor de aandacht op mij verslapt. Ik kijk om en zie hoe een bondgenoot wordt belaagd en uiteindelijk wordt vastgehouden in een wurggreep. De politie grijpt in en het wordt gesust. Andere mensen ontfermen zich over mijn belaagde bondgenoot. Ik stap even uit de stoet voor overzicht. Ik zie de roze ouderen, en ik loop naar hen toe en maak een praatje. Een van hen zegt dat ze het wel een beetje stressvol vinden met al die opstootjes, en dat begrijp ik. Ook was hen door de organisatie (geen idee waar die zijn) beloofd dat ze voorop mochten. Ik ken de roze ouderen goed, ik heb veel met ze samengewerkt en tijdens de pride walks die ik hiervoor deed liepen we altijd samen. Ik roep wat mensen erbij en we zorgen ervoor dat ruim baan gemaakt wordt voor de roze ouderen. Nu lopen zij voor ons. Direct vormt de politie een muur achter de ouderen. Dit vind ik stom, want we zijn met z’n allen. Ik wil naar ze toe lopen om het uit te leggen. Eerst probeer ik een agent: ik zeg dat de roze ouderen voorop zouden gaan en ik vraag of hij kan helpen. Hij zegt niets te kunnen doen. De ultra-rechtse mannen met de enge vlag gaan nog steeds voorop en het lijkt erop alsof ze deze positie gegund wordt. Ze worden tegen ons in bescherming genomen. Terwijl ik nog een poging doe om met de roze ouderen te praten, en naar voren probeer te lopen, word ik hardhandig weggerukt door een agent. Ik zeg: “Kan ik even met mijn vrienden praten misschien?” en ik loop weer naar voren. Weer word ik lomp vastgepakt en hard weggeduwd. Ik herken de politieagentes van verschillende conferenties en werkgerelateerde afspraken: ze zijn van Roze in Blauw. Om mij te beschermen dus… in plaats daarvan lijken ze te denken dat ik de roze ouderen iets wil aandoen. (Ik weet wel beter, er is een echte boksprof onder hen ;)) Een agente roept naar me: wegblijven of je wordt gearresteerd!

Manon la Décadence in de pride walk in rotterdam, 2017 (Ladecadencepense.blogspot)