Uit de oude doos: Euthanasie vormt een bedreiging voor “onrendabelen”
Racisme gaat niet alleen om het onderschikken van andere “rassen” of “volken”. Het heeft traditioneel ook een eugenetische behoefte om het eigen “ras” of “volk” “zuiver” te houden of te veredelen. Deze racistische ideologie heeft zich in de loop van de geschiedenis verbonden met de behoeften van het kapitalisme aan een productieve bevolking. Zo worden steeds nieuwe technieken ontwikkeld en wetten uitgevaardigd die de “kwaliteit” van de aanwezige bevolking kunnen bevorderen. Via pre-natale selectie wordt bijvoorbeeld op “te dure zorg” voor gehandicapten bezuinigd en met het vrijgeven van euthanasie mogen “onproductieve” ouderen er nu zelf voor kiezen ons niet meer “tot last” te zijn. In Duitsland spreekt men van sociaal racisme. In dit licht een analyse van de invoering van de nieuwe euthanasie-wet (…) Artsen toestaan euthanasie op verzoek te plegen lijkt mensen op het eerste gezicht meer vrijheid en autonomie te geven. In onze steeds harder en individueler wordende samenleving kan een wettige euthanasiepraktijk uitpakken als een bedreiging voor mensen die zich doodziek, zwaar depressief of alleen op de wereld voelen. Als euthanasie normaal wordt en gewoon een van de medische handelingen – waarbij fouten erbij horen -, kan de vanzelfsprekendheid afnemen om te blijven zoeken naar een behandeling om uit de dramatische situatie te geraken die leidde tot de vraag om euthanasie. Het gevaar is reëel dat lichtzinniger zal worden omgesprongen met mensenlevens, met name met die van onproductieve mensen of lastige patiënten. Zonder de strafbaarheid van euthanasie valt een extra bedenking weg bij de arts: ben ik bereid desnoods gevangenisstraf te ondergaan om deze patiënt te helpen? De arts hoeft nu alleen nog maar te denken: de patiënt heeft er zelf om gevraagd.
Jeroen Breekveldt in Nieuwe euthanasie-wet: stroopt u de mouw maar op… (Gebladerte)
Volgens mij zou dit complete artikel het verdienen op als geheel op de site te worden geplaatst, misschien met een korte nieuwe inleiding erbij.
Nee. Dit is ingewikkelder. Het is goed stil te staan bij risico’s van euthanasie op maatschappelijk vlak, zoals Breekveldt doet. Maar er geldt wel degelijk ook een individueel het leven wel best vinden. Omdat het geen mogelijkheden meer biedt tot verder zinvol bestaan. Dat kan zijn omdat men na een zinvol en rijk leven zegt “Het is genoeg geweest.” En het kan zijn – en waarschijnlijk vaak – dat het leven te kaal wordt of dat men door persoonlijke omstandigheden het leven niet meer verdraagt, het leven zinloos of t pijnlijk is geworden.
Ik ben het met schrijver eens dat er heel vaak maatschappelijke componenten in zitten en dat die beslist geadresseerd moeten worden. Dat er grondig naar racisme en” ableisme” en seksisme gekeken moet worden. Alleen los je daarmee de individuele gevallen van nu niet op. We zullen scherp en kritisch moeten kijken naar de maatschappelijke omstandigheden zonder dat we het recht op een zelfgekozen levenseinde ondermijnen. Ik denk dat juist die kritische blik helpt om scherper te kijken naar de individuele wens (waarom is er geen privé en maatschappelijke opvang, waardoor is het leven ondraaglijk) én naar de maatschappelijke omstandigheden, het politiek beleid, de staat van empathie.
Het vereenvoudigen van gehoor geven aan de doodswens van mensen sluit een kritische analyse van de huidige koude en mensonvriendelijke, mensonwaardige, maatschappij niet uit. Zeker niet voor linkse mensen.
WTF ! VREER ! Het artikeltje gaat over mensen die WILLEN LEVEN. Mijn idee is dat er een wat ik noem bureaucratische technische instrumentele manier van denken is bij mensen die dan volgens jou na een ” rijk en zinvol leven ” er actief uit willen stappen . Met bureaucratisch bedoel ik dat het leven uit stappen zou bestaan zo van stap 1 stap 2 en ten slote de laatste stap actief je leven ( laten ) beeindigen. Het leven is volgens mij in hoge mate onvoorspelbaar en mensen willen per se voorspelbaarheid en maakbaarheid met name hier in het westen van de wereld. Maakbaarheid is een illusie. Wat geen illusie is is de boosaardige kijk van veel verpleeghuis artsen op de ouderen die hun zijn toevertrouwd. Die artsen hanteren het begrip kwaliteit van leven ten nadele van ouderen die willen leven. Ik spreek uit ervaring want mijn eigen vader is min of meer vermoord door die artsen. Door een gebrek aan zorg bewust omdat verpleeghuis artsen vonden dat mijn vader geen kwaliteit van leven meer had. Hij wilde echter niet dood en volgens mij had hij langer kunnen overleven. Hij is gestikt s nachts er was nauwelijks controle op zijn toestand slechts een verzorgende voor twee afdelingen. Ik was snel ter plaatse na een tweede allarmerende telefoontje. Ik sprak met de arts in opleiding die ook was geallarmeerd. Die zei me ” hij had recht op in bed gezet moeten worden ” om stikken te voorkomen. Enzv.
De verdere details zet ik niet op Internet behalve dat ik uiteindelijk ben uitgenodigd naar de rechtbank aan de Prinsengracht Amsterdam te komen. Ik heb daar mijn verhaal gedaan en er heeft geen vervolging van de artsen plaats gevonden.
Ook zijn mijn klachten door het tuchtcollege niet erkend. Ik had notabene de aantekeningen van de verantwoordelijk arts
waar in een opmerking stond van de verantwoordelijk arts dat mijn vader geen kwaliteit van leven had nav. een telefoontje van mij enkele dagen voor de door van mijn vader waar in ik aangaf dat mijn vader wilde leven.
Dit kan de weg vrijmaken om nog meer op de zorg voor chronisch zieken, gehandicapten en zorgbehoevende ouderen te bezuinigen, waardoor zij zich ellendig en uitzichtloos zullen voelen en zelfdoding wel erg gemakkelijk wordt gemaakt.
Zo’n hulp bij vrijwillige levenseinde kan door zorgverzekeraars, artsen, het UWV en de sociale dienst erg gemakkelijk aan chronisch zieken, gehandicapten, zorgbehoevende ouderen, arbeidsongeschikten en langdurig werklozen (fase 4) worden opgedrongen wanneer er weer op de zorg en de sociale zekerheid bezuinigd moet worden, mocht het begrotingstekort weer oplopen. Dat krijg je er van wanneer wij als samenleving zorgbehoevenden verwaarlozen en alleen maar aan onszelf denken en de zorg maar aan de marktwerking wordt overgelaten!
Hierbij krijg ik het gevoel dat de VVD, D66 en de PvdA het liefst af zouden willen van chronisch zieken, gehandicapten en zorgbehoevende ouderen! Zodat de premies en belastingen voor Hardwerkend Nederland omlaag kunnen over de letterlijke lijken van de zwakkeren in onze samenleving! Wat is ons land toch op dit gebied enorm afgegleden sinds Paars in 1994 aan de macht kwam en de euthanasiewet invoerde in 2002. Ook niet vergeten destijds met de Pil van Drion.
De SP ziet ook dat er een verband is tussen dit wetsvoorstel en de bezuinigingen in de zorg, de VVD vindt dat maar onsmakelijk om die suggestie te wekken. Blijkbaar voelt de VVD op haar teentjes getrapt wanneer haar verborgen agenda ontmaskerd wordt!
( Meer ) zorg voor elkaar zou niet haalbaar zijn want iedereen heeft het te druk en het is te duur en er zouden te veel mensen zijn.. Dan stel ik : kapitalisme en de participatie maatschappij zijn niet te verenigen. Dus wil jij meer of minder DOORBRAAK ? MEER MEER MEER ! wat kan je anders dan in opstand komen ? Over niet al te lange tijd voel jij ook de hete adem van de euthanasiasten in je nek.
Vandaag zaterdag op de radio : http://www.nporadio1.nl/nieuwsshow/onderwerpen/378848-wat-hebben-we-als-samenleving-oude-mensen-nog-te-bieden
Als je maar genoeg poen hebt dan kan je dus door gaan met leven. Als armoezaaier eindig je vervuild met vuil haar vuile lange nagels waar mee je je huid kapot krabt in je eigen pis en poep zonder de zorg die je nodig hebt. Ik ben alleenstaand zonder kinderen als zo velen en krijg al sinds ik twintiger was te horen dat ik te duur te dit te dat ben. Kijk schelden mag niet op doorbraak.eu ik doe het toch maar even GVD ! Overigens was ik altijd volkomen gezond maar niet de juiste opleiding te duur je weet wel.
De trieste geschiedenis van de mensheid heeft geleerd dat er eerst voor de “onrendabelen” eerst wettelijk een vrijwillige euthanasie eerst onbespreekbaar is. Zonder enig fysieke pijn is voor een ieder zelfmoord strafbaar. Geestelijke pijn is irrelevant. Dit is jarenlang het dogma in NL geweest.
Zelfmoord is volgens veel traditionele christelijke waarden letterlijk een doodzonde. A ticket to hell.
Met deze wet is het niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk lijden gedoogd om zelfmoord te plegen. Het is voor mij een zo moeilijk en heikel punt dat ik daar geen mening over kan geven. Omdat ik van nature argwanend ben, en teveel valkuilen zie. Mijn argwaan komt in de volgende zinnen tot uiting.
Daarna wordt het “gedoogd” mits onder strenge voorwaarden die na verloop van tijd versoepeld gaan worden.
Daarna wordt in het ergste geval wordt “zelfmoord” geinstitutionaliseerd opgelegd. Zie geschiedenis Nazi Duitsland en de Sovjet Unie onder Stalin. De overheid bepaald wie recht tot leven heeft en wie niet.
Condor
De huidige regering ziet zieken, gehandicapten, uitkeringsgerechtigden als onrendabel, en stigmatiseert deze mensen ook steeds vaker en harder en ziet deze mensen als een kostenpost die zo snel mogelijk ge-elimineert dient te worden en dat is uit het huidige beleid wel zeer duidelijk.
Ik ben voor een eigen beschikking over je leven maar nu komen weer nieuwe plannen voor de euthanasie wet en dan bekruipt me het gevoel dat de overheid weer een nieuwe manier aan het bedenken is om van onrendabele af te komen. Wat volgt hierna??
Beste Vreer,
Ik denk dat het bij discussies zoals deze gaat om botsende wereld- en vooral mensbeelden. Aan de ene kant het helaas tegenwoordig (schijnbaar) door de meeste Nederlandse mensen gedeelde liberale beeld dat de mens in laatste instantie zelf alle beslissingen neemt, kan nemen, los van wat de sociale omgeving wil en denkt. Daar staat dan het (door mij gedeelde) sociale wereldbeeld tegenover, dat ervan uit gaat dat de mens ten diepste een sociaal wezen is dat geboren wordt in een samenleving met normen, waarden en machtsverhoudingen die al lang voor hem/haar bestaan en die een hele grote socialiserende invloed hebben en ons hele leven zullen houden. Een individuele mens bestaat feitelijk niet: materieel, moreel en psychisch zijn we sociale wezens, afhankelijk van anderen. Daarom bestaat een echte vrije 100 procent onafhankelijke keuze niet, en zullen we ons moeten realiseren dat elk besluit dat we nemen beïnvloed wordt door onze maatschappelijke en sociale context. Het is dus zeer waarschijnlijk dat eventuele individuele besluiten tot euthanasie beïnvloed worden door de economische, seksistische of racistische machtsverhoudingen waarin we leven en denken. En stel – het kan niet, maar toch – dat er ergens in Nederland een mens zou leven die volkomen los van alle anderen en elke context voor de dood kan kiezen, dan nog zou deze nieuwe wet een gevaar vormen voor alle anderen mensen die wel degelijk beïnvloed worden door allerlei ontwikkelingen, zoals Louis in zijn prima stuk hierboven laat zien. Het bevreemd trouwens wel dat veel linkse mensen neo-liberale partijen als D66 terecht ten diepste wantrouwen, maar hen wanneer ze opnieuw met euthanasie-voorstellen komen – die volkomen in lijn liggen met hun verdere beleid – met open armen ontvangen. Zonder vraagtekens.
Ik ben benieuwd hoe je naar dit stuk kijkt, over D66