Over de doden helemaal niets

Het is allemaal een kwestie van prioriteiten, en in de prioriteitenlijst van het gezag in Nederland staat menselijk welzijn vrijwel onderaan. Net iets boven het welzijn van de meeste andere dieren, maar daar heb je het wel mee gehad. Die prioriteit – mensen tellen niet, economie en bestuurbaarheid is alles dat telt – zien we in deze coronatijden dag na dag. Hoe on-, nee anti-menselijk het beleid is, blijkt persconferentie na Ruttiaanse persconferentie steeds opnieuw. Die propagandashows gaan over de zorg die onder druk staat, ziekenhuizen die vollopen, ic’s die uitpuilen. Die presentaties gaan over mensen die niet meer uit kunnen gaan, kinderen die niet meer naar school kunnen, ouders die dan weer moeten stressen, noem maar op. Reëel menselijk leed! Maar waar zijn de rechtstreekse slachtoffers van de pandemie? Waar zijn in de persconferenties de mensen die besmet zijn geraakt, de mensen die ziek zijn geworden, de mensen die in het ziekenhuis terechtkomen, op de ic komen te liggen, en dan…? Waar zijn de mensen die het niet overleven, dag na dag, week na week, maand na maand, nu al bijna twee jaar? Over de doden niets dan goeds, zo luidt een spreekwoord. Over de doden helemaal niets, varieert Rutte daar op. Welke persconferentie begon met condoleances aan nabestaanden, beterschapswensen aan alle zieken, sterktewensen aan alle verzorgers, professioneel maar juist ook mantelzorgers, bezorgde familieleden en noem maar op? Niet die van gisteren, 18 december, toen de inmiddels doorgevoerde lockdown werd toegelicht. Niet die van vorige week. Niet die van… Ja, het gaat steeds heel zorgzaam om “de zorg”, maar dan als “iets” dat het “moet houden”, een soort van versterkte dijkbewaking. Het gaat om mensen met ziekteverzuim zodat die de dijken kunnen versterken. Verplegenden en artsen als een soort van zandzakken die we moeten blijven aanslepen. Het gaat om mensen als middelen voor het laten draaien van een maatschappij met de volgende kerndoelen: werken voor de baas, geld uitgeven in horeca en winkelbedrijf, leren om straks productief te kunnen werken, reizen om van huis naar werk en school te komen, en stemmen om aan deze hele set-up een stempel van goedkeuring te geven en daarbinnen een smaakje te kunnen kiezen. Nooit gaat het om mensen als doel op zich, als levende wezens die willen leven, zich willen ontplooien en – om maar eens wat te noemen – liever niet aan een ellendige en geheel onnodige pandemie willen bezwijken. Mensen als mensen bestaan gewoon niet voor Rutte, De Jonge en Van Dissel.

Peter Storm in Over de doden helemaal niets (Peterstormt.nl)