Over stakingen, een burgemeesterschap en een noodzakelijk Verhaal

Nederland bevindt zich te midden van de grootste klassenconfrontaties sinds jaren. Niet alleen staken chauffeurs en machinisten in het streekvervoer voor onbepaalde tijd. Ook hebben duizenden metaalarbeiders donderdag 29 en vrijdag 30 juni en morgen het werk neergelegd in een gevecht voor betere arbeidsvoorwaarden. Beide stakingen gaan vergezeld van bijeenkomsten van deelnemers. De stakers wachten dus niet louter af wat bondsbestuurders namens hen weten te regelen. De stakers zijn zelf actief. Het is allemaal buitengewoon belangwekkend. Het demonstreert de betekenis van solidariteit en strijd tegen de kapitalistische machten heel duidelijk. Linkse en radicale mensen – voorstanders van de strijd van arbeiders voor hun eigen bevrijding – zijn in alle staten van opwinding, alertheid en solidariteit. Zou je denken. Ik merk er echter niets van. Want wat doen wij, radicale en linkse mensen intussen? Wij, linkse en radicale mensen, wij slapen er doorheen. Wij keuvelen over het burgemeesterschap van Femke Halsema. Wij betuigen leedvermaak nu ook Duitsland uit het wereldkampioenschap voetbal is weggespeeld. En ja, we doen ook nuttige en zeer noodzakelijk dingen: actie voeren tegen de racistische jacht op vluchtelingen, in de VS en in Nederland. Maar boven alles zijn wij – radicale en linkse mensen – bezig met zoeken naar een Groot Aansprekend Verhaal – pardon, een Narratief, deel van een heus links dan wel radicaal Discours, want anders neemt niemand ons nog serieus – waarmee we weer in de aanval kunnen tegen oppermachtig, pardon, Hegemonisch, rechts.

Peter Storm in Over stakingen, een burgemeesterschap en een noodzakelijk Verhaal (Autonomen Den Haag)