Waarom een term als “zwartjes” niet in mijn programma zal vallen

Racisme wordt niet veroorzaakt door opleidingsniveau of intellect maar door de gedachte superieur te zijn ten opzichte van een ander gebaseerd op ras en ook daar naar te handelen. Hulp aan Afrikaanse vluchtelingen gebruiken om je eigen goedheid te etaleren is naast onsmakelijk ook racisme. Zij zijn dan namelijk gereduceerd tot objecten waarmee een verhoogde sociale status wordt gezocht. Het feit dat Afrikaanse vluchtelingen mensen zijn, die überhaupt omdat ze mensen zijn als zodanig behandelt moeten worden, wordt uit het oog verloren alleen omdat jij erop kickt dat mensen je een goed mens vinden. Zij zijn dan niet gelijkwaardig aan jou in jouw beleving. Het voorval en de nasleep zijn tekenend voor de acceptatie van raciale microagressie in het Nederlands publiek debat, en in het bijzonder praatprogramma’s zoals die van Van Nieuwkerk. Uitsluiting is via ons taalgebruik genormaliseerd. Het merendeel van televisiemakers, gasten en kijkers accepteren dat er zonder tegenspraak laatdunkend over niet-witte en niet-westerse etnische groepen wordt gesproken. We accepteren dat wanneer De Wereld Draait Door het over vluchtelingen heeft de redactie ogenschijnlijk structureel weigert om vluchtelingen, bijvoorbeeld de mensen van We Are Here, als gasten uit te nodigen. Hoe anders kunnen we verklaren dat Thierry Baudet hier in Nederland haast ongehinderd zijn xenofobische ideeën mag spuien en op de Franse televisie compleet werd uitgekleed. Door het programma Pauw werd hij zelfs op reis gestuurd naar Sicilië om vervolgens de misère die hij daar aantrof te bagatelliseren. Zijn reisgenoten waaronder Eva Jinek, Myrthe Hilkens en Sophie Hilbrand probeerden hem tevergeefs aan te spreken over zijn verdraaiing van wat zij gezamenlijk aantroffen. Als een glibberige aal wist hij hun kijk op de feiten te framen als het resultaat van een softe linkse bril. In Frankrijk daarentegen werd hij aangesproken door een Afrikaanse schrijfster. Met open mond moest hij ondergaan hoe zij de stuitende hypocrisie en xenofobie van zijn uitspraken met de grond gelijk maakte. Zo ook was Simons aanwezigheid bij het verhaal van Šimek noodzakelijk omdat anders het problematische van ‘zwartjes’ in de televisiestudio onopgemerkt zou zijn gebleven.

Quinsy Gario in Waarom een term als ‘zwartjes’ niet in mijn programma zal vallen (Roet in het eten)