Wie gaat de strijd winnen om het Amerika van na de coronacrisis?

“Dit is onze Tsjernobyl”, zei een arts in New York City onlangs. Hij leek te bedoelen dat niet alleen het medisch personeel in de frontlinie in groot gevaar was, maar ook dat de institutionele autoriteiten bezig waren met het in de steek laten van het maatschappelijk middenveld, zoals de Sovjet-hiërarchieën van lokaal tot helemaal in het Kremlin deden bij de ramp van 1986, toen een kernsmelting internationaal straling verspreidde, die ook duizenden jaren lang honderden vierkante kilometers van Oekraïne besmet heeft. De man die aan de top van die hiërarchie staat, Michail Gorbatsjov, heeft zich jaren later in deze situatie gemengd: “De kernsmelting in Tsjernobyl 20 jaar geleden deze maand, was misschien wel nog meer dan mijn lancering van de perestrojka de echte oorzaak van de ineenstorting van de Sovjet-Unie vijf jaar later. De ramp van Tsjernobyl was inderdaad een historisch keerpunt.” (…) Er zijn geen eenvoudige regels voor wanneer een ramp een opstand wordt. Sterke publieke verontwaardiging over de regerende partij en haar reactie is één factor; erkenning van de mogelijkheid van diepe en blijvende verandering is een andere; en natuurlijk speelt een rol hoe het verhaal van wat er is gebeurd, vorm krijgt – wie verdient de eer of de schuld. Niemand weet nog wat er uit deze crisis voort zal komen. Maar zoals zoveel andere rampen heeft ook deze laten zien hoezeer we met elkaar verbonden zijn; hoezeer we afhankelijk zijn van de arbeid en de goede wil van anderen; hoe vergaand we verbonden zijn aan sociale, ecologische en economische systemen; en hoe de preventie of het overleven van zoiets diepgaands, lichamelijk persoonlijks als een ziekte afhangt van onze collectieve beslissingen en die van ons leiderschap.

Rebecca Solnit in Wie gaat de strijd winnen om het Amerika van na de coronacrisis? (Globalinfo.nl)