Woede en kracht bij demonstratie tegen militaire staatsgreep in Soedan (beeldverslag)

Zeker meer dan 200 demonstranten, voor het merendeel Soedanezen en ook nog een tiental witten, trotseerden gistermiddag in Den Haag de aanhoudende regen om te protesteren tegen de recente militaire staatsgreep in Soedan. De demonstratie maakte deel uit van de wereldwijde protesten die gisteren plaatsvonden tegen de Soedanese militairen die de overgang naar een democratisch gekozen regering hebben gesaboteerd en nu proberen om de Soedanese revolutie de nek om te draaien.

Toen na massale protesten tegen het militaire regime van de Soedanese dictator Omar al-Bashir, en na zijn gedwongen aftreden als gevolg daarvan, een akkoord werd gesloten tussen de militairen en een deel van de oppositiekrachten, vreesden veel Soedanezen dat de Soedanese revolutie zou worden verkocht. Er werd een overgangsregering ingesteld die ervoor moest gaan zorgen dat Soedan voortaan vrijheid en democratie zou gaan kennen. De militairen bleven een flinke vinger in de pap hebben, en daarom werden dat akkoord en die overgangsregering door veel Soedanezen, ook in Nederland, met argwaan en bedenkingen bekeken. Velen verwachtten dat de militairen de macht opnieuw zouden gaan grijpen, en die vrees is nu bewaarheid. Na Al-Bashir is er nu een nieuw militair regime gekomen, met als leider Abdel Fattah al-Burhan.

Geen weg terug

Eerder deze week waren er al protesten tegen de militaire staatsgreep in Den Haag (dinsdag) en Amsterdam (woensdag). De demonstratie van gistermiddag kende niet alleen meer deelnemers, maar had ook een bijzonder energiek, strijdbaar en krachtig karakter. Dat spatte ervan af en dat werkte ook erg aanstekelijk op alle deelnemers. Een gemiddelde andere demonstratie in Nederland kan er nog wel een voorbeeld aan nemen. Vooral toen de demonstranten vanaf het Malieveld naar en voorbij de Soedanese ambassade aan de Koninginnegracht liepen, zinderde de woede en de strijdlust door de menigte. Voor hen was het duidelijk: er is geen weg terug, we kunnen en willen en mogen niet terug naar een militair regime. We moeten vooruit, vooruit in de richting van vrijheid, mensenrechten en democratie.

“Peace and justice for Sudanese”, “Peace for Sudanese”, “Al-Burhan to ICC”, “Al-Bashir to ICC”, “All criminals to ICC”, dat waren een paar leuzen die voortdurend werden geroepen. Ook bij Soedanese demonstraties van een paar jaar geleden werd al geroepen dat Al-Bashir naar het ICC moest, het International Criminal Court, het Internationale Strafhof dat in Den Haag is gevestigd. Daar moeten misdadigers als hij en ook al-Burhan worden berecht. De demonstratie eindigde op het Malieveld, waar nog veel korte toespraken werden gehouden, waaronder van Doorbraak, en ook muziek werd gemaakt en gezongen.

Harry Westerink