Marokkanen die niet willen deugen

Maar Spekman had het over Marokkanen die niet willen deugen, zeggen de apologeten. En Samsom heeft erbij gezegd dat dat etnische monopolie wordt veroorzaakt door een “samenloop van omstandigheden”. Alsof het oké is om “minder, minder, minder” te scanderen als het om criminele Marokkanen gaat. Alsof het oké is Marokkanen te willen vernederen, “voor hun eigen mensen” ook nog, als het om Marokkanen gaat die niet willen deugen. Alsof het oké is om te spreken van etnische monopolies als je erbij zegt dat die worden veroorzaakt door een samenloop van omstandigheden. Ik kan me niet voorstellen dat een normale Amerikaanse politicus in een interview zou pleiten voor het vernederen van zwarten in bijzijn van “hun eigen mensen”. “Ja maar zwarten hebben toch een etnisch monopolie op criminaliteit.” Hij zou geslacht worden in de media, en terecht. Stelt u zich een Amerikaanse presidentskandidaat voor die zijn gehoor vraagt of dat meer of minder zwarten wil en dat dan David Letterman later in zijn programma zegt dat de problemen met zwarten natuurlijk wel moeten worden benoemd. In Nederland gebeurt dat gewoon. Hier haasten Pauw en Witteman zich om te waarschuwen dat de problemen natuurlijk wel moeten worden benoemd. Een hoogleraar schrijft gewoon dat Wilders gelijk heeft en een communicatieadviseur wil een minister voor Marokkanenproblematiek. Hell, zelfs Marokkaanse Nederlanders zijn gegrepen door de nationale Marokkanenfobie met hun zelfvernederende nuestra culpa’s die volledig gebaseerd zijn op de racistische onzin die je dag-in, dag-uit in Trouw en de Volkskrant leest.

Peter Breedveld in Marokkanen die niet willen deugen (Frontaalnaakt)