24 november, Amsterdam: 2.Dh5-discussie over ecologie en over de omgang met politieke partijen

Van vrijdag 23 tot en met zondag 25 november is er in Amsterdam weer het 2.Dh5-festival “voor uitwisseling van kennis, zowel in theorie als praktijk, over methoden en strategieën om aan de wereld te sleutelen”, zoals de organisatoren het omschrijven. “Het gaat op het festival niet over wat er allemaal mis is, maar de nadruk ligt op (het oplossen van) de vraag: wat kunnen we er aan doen, hoe kunnen we dingen veranderen? We willen kennis verspreiden en delen over ’technieken, methoden en strategieën om de wereld te versleutelen’. En we willen dat op veel verschillende niveaus en uiteenlopende manieren: van theoretische lezingen tot praktische workshops, of kunstzinnig verbeeld.”

Doorbraak is net als in 2010 en in 2011 ook weer van de partij, en levert een spreker voor deze twee debatten:

Ecologie versus brede strijd
Zaterdag 24 november, 14:00 uur
OT301, Overtoom 301, Amsterdam
(in de bar boven)
Facebook

“Soms lijken milieustrijd en bijvoorbeeld sociale strijd te botsen”, aldus de 2.Dh5-organisatoren in de uitnodiging. “De afgelopen maanden leverde dit discussies op over de strijd van mijnwerkers in Asturië (Spanje), waarbij sociale (behoud werkgelegenheid) en ecologische (sluiting van de mijn) argumenten botsten (of leken te botsen). Andere punten van debat waren bijvoorbeeld het massa-ontslag bij autoproducent Nedcar en de vraag of het positief is dat de nieuwe regering het belastingvoordeel voor oude auto’s wil opheffen. Een fundamenteler discussiepunt is onder andere het streven naar bevolkingsbeperking, omdat de aarde niet meer mensen aan zou kunnen: moeten we gaan pleiten voor geboortebeperking, of is het slechts een kwestie van minder consumeren en produceren en eerlijker delen? En hoe zit het met milieuactivisten die pleiten voor migratiebeperking, zoals de Zwitserse milieubeweging Ecopop?” Aanschuiven zullen Peter Polder (Vrienden van GroenFront!), Jelle Bruinsma (ASB), Matthias Lievens (auteur van het boek “De mythe van de groene economie”) en Eric Krebbers (Doorbraak).

Alvast meer weten over de ideologie van de “overbevolking” en de praktische vertaling ervan? Lees dan bijvoorbeeld: “Gedwongen sterilisaties tegen zwarte ‘overbevolking’”, “De Club van Tien Miljoen en de mythe van ‘de overbevolking’”, “Onfrisse opvattingen in het milieudebat” en “Rechts en de milieuvluchtelingen”.

Omgang met politieke partijen
Zaterdag 24 november, 15:30 uur
OT301, Overtoom 301, Amsterdam
(in studio 1)
Facebook

Dit schrijft 2.Dh5: ”In een wereld van gelijkwaardigheid is geen plek voor politieke partijen, die immers macht uit handen van stemmers neemt om in hun naam het land te kunnen besturen. Op de korte termijn komen ideeën echter soms wel overeen, zoals bijvoorbeeld het tegenhouden van privatisering van zorg en openbaar vervoer. Hoe stel je je als activist op zo’n moment op tegenover een politieke partij, ga je een tijdelijke coalitie aan uit praktische overwegingen of moet iedere samenwerking met een groep mensen die anderen macht ontnemen, vermeden worden? Sprekers zullen ervaringen delen over hun opvattingen en samenwerking met politieke partijen.” Vanuit Doorbraak spreekt ook hier Eric Krebbers. De andere sprekers zijn bij ons momenteel nog niet bekend. Over haar relatie met de SP schreef Doorbraak een aantal jaar geleden dit visiestuk.

Het hele 2.Dh5-programma vind je overigens hier: vrijdag, zaterdag en zondag.

Prima discussieteksten

Behalve een reeks discussiebijeenkomsten verzorgen de organisatoren vooraf ook steeds een discussietekst met daarin een plaatsbepaling en uitgebreide analyse van het thema van het festival, dit jaar: “Vlam in de pan”. Het gaat daarbij steeds om gedegen teksten, van het soort dat we nauwelijks gewend zijn in Nederlandse actiekringen. Helaas wordt daar, voor zover na te gaan natuurlijk, nauwelijks schriftelijk op gereageerd. Het zou mooi zijn als de groeiende 2.Dh5-traditie van live-discussies aangevuld zou worden met een bloeiende cultuur van schriftelijke uiteenzettingen.

Hier alvast een kleine aanzet: wat opviel in zowel de tekst van dit jaar als die van 2011 (“Het kapitalisme crasht!”) is dat de analyse van het kapitalisme en de crisis enigszins los lijkt te staan van de discussies over wat wij van onderop zouden kunnen ondernemen. In het stuk van 2012 constateert 2.Dh5: “In de jaren zeventig van de vorige eeuw verkeert de kapitalistische economie in zwaar weer”, maar gaat men nauwelijks in op de oorzaken daarvan. In de tekst van het jaar ervoor wijst men voornamelijk op de overproductie als oorzaak van die crisis, en gaat de aandacht vooral uit naar de economische logica van vraag en aanbod en naar lange termijn-ontwikkelingen als de afname van de winstvoet. De rol die arbeidersstrijd speelt in de ontwikkelingen van het kapitalisme en haar crises wordt daarbij flink verwaarloosd, hoewel de “stijgende kosten van arbeid” die men terloops noemt, daar deels wel degelijk naar lijken te verwijzen, aangezien die immers mede het gevolg zijn van de wereldwijde strijd van onderop voor hogere lonen en betere arbeidsomstandigheden in bredere zin.

Door het al tegenstribbelen – in z’n uiteenlopende vormen van georganiseerde arbeidersstrijd tot individuele sabotage en onttrekking aan de arbeidsmarkt – buiten de analyse van kapitalistische ontwikkelingen te houden, verwordt de theorievorming al snel tot een beschrijving van wat men ‘van boven’ verzint om ons nog intensiever uit te buiten, en wat we daar vervolgens tegen kunnen doen. “De burgerlijke rechten staan de volledige ontplooiing van de ‘vrije markt’ in de weg, of de volledige uitbuiting van de arbeider. Als de kapitalistische klasse wil overleven, zal ze moeten inzetten op de vergaande afbraak van de verzorgingsstaat en opbouw van de controlestaat”, schrijft 2.Dh5. Dat klopt helemaal, maar blijft gespeend van een besef van onze eigen rol, als wereldwijde actieve onderklasse. Wij zijn allemaal ook actoren in het kapitalisme, en niet alleen in defensieve of passieve zin dat we ergens aan onderworpen worden en daar tegenin kunnen gaan. Veel kapitalistische strategieën worden immers ontwikkeld in reactie op ontwikkelingen die van onderop komen, meestal uit de behoefte aan een beter leven. De ‘huidige’ crisis begon in 2008, maar dat was ook het jaar dat er wereldwijd het meeste verzet was tot dan toe. En beide zijn sindsdien flink verdiept. Crisis en verzet gaan gelijk op. Verzet veroorzaakt crisis, en crisis roept verzet op. Een anti-kapitalistische analyse zonder een nadrukkelijke plek daarin voor de rol van verzet heeft links zodoende eigenlijk maar weinig te bieden, in ieder geval geen perspectief.

Over de crisis wordt op de Doorbraak-site overigens al geruime tijd gediscussieerd.

Eric Krebbers