Veel anti-Chinees racisme op carnaval

Anita en Ed waren al vreselijk berucht op het internet door hun nooit niet-racistische en eendimensionale ode aan de Chinese keuken, het Chinees Indisch restaurant. In 2011 kwam hun eerste échte carnavalskraker, “Een Chinees”. De volgende woorden van het nooit niet-aanstekelijke refrein kwamen als een denderende trein uit de mond van de vrolijke carnavalsvierder: “Een Chinees ziet maar de helft van onze wereld, want hij heeft zijn oogjes bijna helemaal dicht. We willen hiermee helemaal niks zeggen, maar het is toch wel een heel grappig gezicht. Een Chinees die ziet geen onder en geen boven, hij bekijkt in feite alles door een spleet. Maar één ding, ja, dat moet je van me geloven: hij ziet de meeste dingen aardig breed.” De videoclip die bij “Een Chinees” hoort, windt er geen doekjes om. Het begint met een oriëntalistisch deuntje en is gefilmd met een grote zwarte balk boven en beneden in beeld – zoals een Chinees de wereld zou zien door zijn beperkte ogen. Naast een paar verloren Aziaten loopt ook een witte vrouw met een rijsthoed en een geel geverfd gezicht lachend mee in de polonaise van Anita en Ed (…) Anita en Ed zijn niet de enige carnavalsartiesten die de lachen-om-Chinezen-game level na level uitspelen. Elk jaar komt ook een ander liedje terug: “Hoe Lang is een Chinees”. Deze hit bestaat al jaren en heeft een enorm hoog meezinggehalte: “Babi pangang, tjap tjoi, hoi hoi hoi hoi”. Je zou verwachten dat iedere racist en zijn moeder zo’n liedje na een tijdje wel zat is, maar zoals met alles dat succesvol is, wordt het nog honderd keer uitgeknepen als een tube tandpasta die eigenlijk allang leeg is. Café de Bommel in Breda kwam dit jaar dus maar weer met een coverversie van het liedje, met daarbij een clip waarin een van de zangers zijn gezicht geel heeft geverfd en zichzelf een monobrow en ringbaardje heeft gegeven. Dit verwijst naar Fu Manchu, een ouderwets en te makkelijk stereotype van de kwaadaardige Chinees die al meer dan tachtig jaar bestaat. Tachtig jaar aan stereotypen is vreselijk lang, dus je kunt je wel voorstellen dat het stilaan welletjes wordt. Overigens heeft café de Bommel ook nog een liedje genaamd Tring-en-Ling-en-Ling, maar daar zal ik jullie niet mee vermoeien, want alle Chinezen in de clip heten Pa Ling en Ma Ling en kunnen de “r” niet uitspreken.

Pete Wu in Wat er met mij gebeurt wanneer ik je racistische carnavalsliedjes hoor (Noisey)