Doorbraak in actie tegen opening Leids dwangarbeidcentrum
Op de ‘feestelijke’ opening kwamen zo’n 50 bestuurders, politici en andere geïnteresseerden af. Die werden ontvangen met een spandoek met de tekst “Geen bestaansonzekerheid en arbeidsdwang” en actieborden met teksten als “Strijd tegen dwangarbeid” en – naast een aangevoerde toiletpot – “De pot op met het participatiecentrum” en “Schijt aan dwangarbeid”. Ook was een aantal actievoerders als dwangarbeider verkleed de straat aan het vegen en andere zinloze klusjes aan het doen. Verder werden er flyers uitgedeeld, waarvan je de tekst onderaan kunt lezen. Het was overigens al de tweede keer dat Doorbraak zich in Leiden roerde tegen de dwangarbeid.
Veel van de gasten, die op weg naar de ingang een folder aangereikt kregen, bleken zelf ook kritisch over het initiatief. Dat gold voor een GroenLinks-raadslid dat zich zelfs fel tegen het centrum keerde. En ook voor een SP-raadslid dat de actievoerders probeerde wijs te maken dat het als partij beter is om mee te doen aan de invoering van zo’n centrum dan je erbuiten te houden. Hij vergeleek de SP nota bene met de PVV, “ook een partij die in een coalitie meedoet en tegelijk de grootste criticaster is”. Opvallend genoeg zei SP-Kamerlid Sadet Karabulut gisteren nog op een bijeenkomst van de Bijstandsbond dat haar partij tegen gedwongen arbeid onder het minimumloon is. Kennelijk denken ze daar bij de SP Leiden weer heel anders over.
Een aantal Doorbrakers voegde zich later tussen de gasten die het er binnen lekker van namen met een gratis drankje en hapje. DZB-directeur Bas van Drooge had de actievoerders toestemming gegeven om mee te luisteren naar de toespraken, maar bezwoer dat ze eruit zouden worden gegooid als ze de boel zouden verstoren. Wethouder De Haan zei hem dat hij “naïef” was dat hij de actievoerders binnenliet. De beveiliging bleef hen daarop voortdurend heel dicht op de huid zitten. De directeur verklaarde dat hij er “persoonlijk” ook niet voor was dat het minimumloon ontdoken werd, maar dat hij nu eenmaal de regels moest uitvoeren. In gesprekken met een aantal van de aanwezigen bleek dat maar weinigen dus echt enthousiast waren over de plannen, maar dat ze wel ‘moesten’ meedoen en er echt onder ‘leden’. Sommigen leken werkelijk te denken dat ze persoonlijk zo worstelen met hun situatie dat zijzelf eigenlijk de werkelijke slachtoffers vormen van dit repressieve beleid. Er was er maar een die te kennen gaf dat hij er serieus over ging denken of hij nog wel wilde meewerken aan de uitvoering van dit nare beleid.
Essentie
Uiteindelijk komt het erop neer dat bijstandsgerechtigden geen uitkering meer krijgen als ze niet bereid zijn om te voldoen aan “de inspanningsverplichting” die de gemeente stelt, een verplichting om onder het wettelijk minimumloon te werken. Dat betekent dus meewerken, of je zal niet meer eten en geen dak boven je hoofd meer hebben. In essentie: aan de dwangarbeid of je bestaansrecht verliezen. Een korte rondleiding en nog een gratis hapje en drankje besloten de middag. De activiteiten van Doorbraak en andere organisaties tegen de dwangarbeid zijn hiermee echter pas begonnen.
Jan-Jaap de Haas
De tekst van de flyer (of in .pdf).
De pot op met het Participatiecentrum!
Vandaag protesteren toekomstige dwangarbeiders tegen de opening van het Leidse Participatiecentrum.
Zoveel mogelijk werklozen uit de bijstand drukken, of onbetaald aan het werk zetten. Dat is het Leidse gemeentebestuur de komende jaren van plan. Daarmee maakt de gemeente zich schuldig aan dwangarbeid, ontduiking van het minimumloon, en uitholling van cao-voorwaarden en andere arbeidsrechten waarvoor de arbeidersbeweging jarenlang heeft gestreden. Maar wij hebben schijt aan hun dwangarbeid!
– Stop stigmatisering en disciplinering van werklozen!
– Stop ontduiking van het minimumloon en uitholling van arbeidsrechten!
De opening van het Participatiecentrum is een nieuwe mijlpaal in het bang maken, vernederen, drillen en zo goedkoop mogelijk tewerkstellen van bijstandsgerechtigden. Leidse werklozen die een bijstandsuitkering aanvragen, moeten straks eerst zes weken onbetaald aan de slag in het centrum. Anders wordt hun aanvraag niet eens in behandeling genomen. “Wie niet werkt, zal niet eten”, lijkt het motto van de gemeente. Wordt de aanvraag afgewezen, dan heeft de werkloze wekenlang voor Jan met de korte achternaam gewerkt. Ook werklozen die al een uitkering hebben, worden verplicht om onbetaald te werken.
Na die zes weken is er geen enkele garantie op een betaalde baan. Sterker nog, dan dreigt er een participatieplaats: nog eens twee jaar onbetaalde arbeid “met behoud van uitkering”. Werk waaraan voorheen vaak een arbeidscontract met cao verbonden was. Nu dus ver onder het minimumloon, zonder cao-voorwaarden en arbeidsrechten. Met bij elk arbeidsconflict de dreiging van een strafkorting door Sociale Zaken.
Ook na die twee jaar bestaat er voor veel bijstandsgerechtigden geen zicht op uitstroom naar een reguliere baan. De kapitalistische economie heeft immers nooit volledige werkgelegenheid gekend, en zeker niet in crisistijden. De gemeente moet stoppen met het druk uitoefenen op werklozen om banen te vinden, die er juist nu steeds minder zijn.
Om al deze keiharde plannen te verkopen, strooit de gemeente in haar beleidsstukken met nare vooroordelen over werklozen. Die zouden “niet bijzonder gemotiveerd” zijn en “een prikkel” nodig hebben om aan de slag te gaan. Maar 1 ding is duidelijk: de crisis en de werkloosheid zijn niet veroorzaakt door werklozen en andere mensen aan de onderkant van de samenleving, maar door kapitaalbezitters en de beleidsmakers die hen bijstaan. Laten we hen eens aan de dwangarbeid zetten!
We staan hier met werklozen en mensen met een baan, want iedereen kan werkloos raken en straks door de gemeente Leiden tot onbetaalde arbeid gedwongen worden.
Leden en sympathisanten van de organisatie Doorbraak
www.doorbraak.eu
Strijd tegen dwangarbeid!!
TV West zegt dat de actievoerders het ongehoord vinden dat werklozen moeten werken voor hun uitkering. Daarmee bevestigen ze het stereotype dat werklozen lui zouden zijn, en hun situatie aan zichzelf te danken zouden hebben.
In werkelijkheid hebben de actievoerders natuurlijk gezegd dat ze het ongehoord vinden dat werklozen gedwongen worden te werken onder het minimumloon (en zonder contact, cao en arbeidsrechten…)
Op TV West vanaf 7:30 minuten:
Interessante parallellen met de crisis in de jaren ’30 van de vorige eeuw:
“De werklozen ontvingen van de regering financiële ondersteuning, de zogenaamde ‘steun’ , een bedrag dat net voldoende was voor de eerste levensbehoeften.”
Bron: http://www.historien.nl/werkloosheid/
“Vernederend was ook het snuffelen van controleurs naar ‘luxe’ artikelen in de woning.”
Bron: http://www.innl.nl/page/966
“Werklozen kregen geen echte banen aangeboden, maar werden gedwongen om tegen een klein loon zeer zwaar lichamelijk werk te verrichten.(…) Werkweigering of het werk niet kunnen volhouden werden afgestraft door intrekking van de uitkering.”
Bron: http://www.historien.nl/werkloosheid/
supergoeie actie!
Vanuit het Hoge Noorden wens ik jullie veel succes met deze actie.
De leugens die gemeenten verkopen over “slecht gemotiveerde” uitkeringsgerechtigden zie je tegenwoordig ook overal opduiken, van Leeuwarden tot Maastricht. Volgens mij schrijven ze die kreten gewoon van elkaar over.
Nog even over die SP-paljas: hij bedoelt natuurlijk dat de SP-Leiden het pluche zo verleidelijk vond, dat alle principes onmiddellijk overboord gegooid werden toen zich de kans op een wethouderszetel aandiende. Geef mijn portie maar aan Fikkie, hypocriete partijgenoot van me.
Hele goede actie van jullie!
Hou me a.j.b. op de hoogte als jullie in Amsterdam ook zo’n actie gaan voeren.
In Amsterdam zijn een aantal van mijn vrienden inmiddels al een tijd bezig met deze dwangarbeid zonder enig uitzicht op verbetering van hun positie op de arbeidsmarkt.
Zelf heb ik het in ongeveer 1998 al mogen meemaken dat de normale secretaressebaan die ik al in mijn zak had (maar waarin ik pas een paar weken later zou beginnen) omgezet werd in een WIW-baan (= de oude Melkertbaan) omdat ik als betrekkelijk onervaren secretaresse immers toch zo weinig salaris had gevraagd. Mijn werkgever had daarvoor wel al een normaal betaalde secretaresse in dienst gehad en hij had blijkbaar ook het geld om in een duur grachtenpand aan de Herengracht kantoor te houden.
Enfin, ik heb die omzetting nog proberen tegen te houden, maar het mocht niet baten.
En inderdaad, je hebt in dat soort slavenarbeidsverbanden nog minder rechten dan een gewone werknemer en als er iets is, leidt dat tot nog grotere onzekerheid en angst.
Uiteraard heb ik toen de WIW-wet eens grondig bestudeerd. Ik ging er niet vanuit dat een werkgever al naar een half jaar verplicht zou worden een gewoon arbeidscontract af te sluiten, maar dat er ook na een heel jaar werken nog steeds geen enkele verplichting voor de werkgever zou zijn, dat had ik ook niet verwacht. Kortom, wat bleek? Ook na 1 of 2 of 3 jaar WIW-arbeid was er voor de betreffende werkgever geen enkele verplichting om zo’n WIW-baan om te zetten in een reguliere baan. Nee, geen enkele verplichting voor de werkgevers!!!! Hoe naïef / te kwader trouw kunnnen sommige wetgevers / politici zijn???
Mijn slavendrijver presteerde het zelf geregeld te gaan lunchen bij zijn vrouw die om de hoek woonde. Ik mocht dan mijn lunch heerlijk bij de telefoon opeten (Ik verzeker jullie, dat is niet echt rustig lunchen en de happen die je normaal zou nemen, worden dan schattige kleine hapjes.) Ik kreeg steeds te horen dat ik toch vooral de fluitketel niet moest vergeten.
Het einde kunnen jullie natuurlijk al raden.
Zoals ieder normaal mens betaamt, ben ik opgekomen voor (een gedeelte van) mijn eigen rechten. Aangezien het kantoor bestond uit 2 advocaten en 1 WIW-secretaresse (= mijn persoontje) heb ik mijn werkgever heel vriendelijk verzocht om toch minstens 1 op de drie keren vrijelijk te mogen beschikken over mijn eigen lunchtijd. Tevens vroeg ik toestemming om een nieuwe fluit voor de fluitketel te mogen aanschaffen aangezien de oude tijdens de verhuizing was zoekgeraakt. En wat denken jullie? Geen van die verzoeken werd ingewilligd.
Resultaat: Ik werd ontslagen en was doodsbang voor stopzetting van/strafkorting op de weer aan te vragen uitkering. Ik heb me natuurlijk als een brugman verdedigd met een brief op poten aan de Sociale Dienst (=nu DWI). Ik kreeg geen strafkorting en voor de rest is het betrekkelijk goed afgelopen, maar een vervelende tijd en een teleurstelling was het wel!
Weer geen (vaste)baan en je voelt je door de maatschappij die jou in die positie heeft geplaatst in de steek gelaten.
Dwangarbeid is tegen de regels in de Grondwet werken onder minimumloon en zonder betaling.
Melden bij de vakorganisaties.
Er is een verhaal uit Friesland (provincie in Wingewest-landsdeel) bekend, dat een bijstandscliënt in een ‘pilot’ ‘werken-met-behoud-van-uitkering’ een kort geding aanspon tegen een ‘profiterend inlener’ (werkgever krijgt gratis werknemers via de dienst Szw) (2005?). Na vele problemen, en ‘uitkeringsgetraineer’ door de Szw ambtenaren kreeg de man na in halfjaar vanuit de rechtspraak gelijk. Je moet de moed en financiën wel hebben het minimaal 1-6 maanden uit te zingen, de tijd dat je zonder uitkering bovendien moet procederen.
Maar je HEBT een kans. Er is hier veel werk te doen voor – bijeen te voegen – organisaties als FNV, CNV, AbvaKabo in nauwere samenwerking met de Nijstandsbond.
Wellicht moeten de bonden gezamenlijk aan een solidariteits-pot werken voor stakers en protestgangers naar de Raad van State, Hoge Raad en EU Gerechtshof van mensen die weigeren aan dit circus Arbeitseinsatz mee te werken.
Tips voor meer efficiënte acties richting vakbonden / bijstandsbond: in contact met de Hoge Raad en EU Gerechtshof en – verbonden met de EU Sociale alliantie in Frankrijk en Duitsland
– Neem per direct contact op met al de tewerkgestelden via het bedrijf, en laat de ‘client-kavels’ per direct lid worden.
– Organiseer bijeenkomsten voor al de tewerkgestelden en wijs het op hun sociale rechten.
– Verenigt u met de ‘occupy protesters’.
– Maak bezwaar aan tegen werkdwang onder het wettelijk minimumloon.
– Eis een maximaal aantal urenplafond t/o de uitkering van 20 uren/week.
Loek van der Heide, lid FNV KIEM (Op persoonlijke titel)
@poema jansen: Ik heb zelf ook twee jaar in zo’n WIW traject gezeten. Het meest vernederend in dat traject was dat mijn reintegratie-therapeut (zo profileerde die zich naar mij toe) ook op de werkvloer kwam. Dan volgde steevast een reintegratie-therapeutische sessie, vaak met de directeur erbij. Ik ben hoogopgeleid, intelligent en sociaal vaardig. Maar ik werd door de therapeut behandeld als een kind. Aan het einde van de rit, twee jaar verder, vond de therapeut de missie geslaagd. Ik was veel zelfverzekerder en relaxter. Dat zag hij omdat ik met mijn handen in mijn zakken stond. Ik deed het zelfs zó goed dat ik van de therapeut en de directeur nóg een jaar met WIW mocht blijven. Een normaal loon daar was geen geld voor. Ik heb er toch maar voor bedankt.
Toch is die WIW nog niks vergeleken bij wat een WWB-er te wachten staat in bovenvernoemde projecten. Op basis van mijn persoonlijke ervaring ben ik van mening dat mensen in de WWB door consulenten in plaats van arbeidsvaardig juist arbeidsonvaardig worden gemaakt. Je wordt vernederd tot op het bot, en als je dat niet slikt dan kan je de straat op. Dat is natuurlijk niet goed voor het zelfvertrouwen en het gevoel van eigenwaarde welke je nodig hebt om je goed te presenteren in sollicitatiegesprekken en op de werkvloer. Het is een schande. Maar helaas is er veel draagvlak in de maatschappij voor het mishandelen van werkelozen.
Het actieverslag is ook geplaatst op Indymedia ( https://www.indymedia.nl/node/519 ), en daar verscheen deze reactie:
“Wie profiteren er van deze toestanden ? Dat zijn o.a. die ondernemers zo als ze worden genoemd die werk aanleveren zo als inpakwerk ” klein montage werk ” post bezorgen plantsoenen onderhouden eigenlijk al het traditionele sociale werk plaats werk. De rechtse agenda wil van al die uitkeringen af.
Rutte roept het al jaren : afschaffing van de Bijstand en heeft daar in 2004 volgens mij met de invoering van de Wet Werk en Bijstand vorm aangegeven. Nou is voor mij de vraag : hoe ga je overleven in zo’n omgeving hoe houdt je je menselijke waardigheid in stand. Ik spreek uit ervaring ik heb meerdere keren met WORK FIRST te maken gehad bij het aanvragen van Bijstand in verschillende gemeenten. Ik werd tijdens WORK FIRST geconfronteerd met een verraders mentaliteit van een aantal van mijn mede Bijstanders in WORK FIRST. We zaten in een groep met gehandicapten verslaafden van alles zat er tussen. Hoe moet je zo effectief verzet organiseren ? Allen hadden ze iets van ” ik zit mijn tijd hier wel uit ` voor zo ver Bijstander . Politiek bewustzijn nul bij die figuren en geen interesse ook deels uit angst voor de gevolgen realiseer ik me. Het is al vaak naar voren gebracht met name door Piet van der Lende van de Bijstand Bond Amsterdam : je komt er niet binnen als activist in die WORK FIRST toestanden.
Duidelijk maar steun dan de mensen die al binnen zijn en die actief willen worden. Ik heb destijds meerdere malen om aanwezigheid gevraagd ook van de Bijstand Bond en AGA bij zittingen in het kader van bezwaar procedures tegen kortingen op mijn uitkering in het kader van WORK FIRST. Nooit zelfs maar een reactie gehad. Lid geworden van de Vrije Bond maar uiteindelijk opgezegd door de keiharde uitsluiting die ik moest ervaren.
Uiteindelijk heb ik na ong. drie jaar van de Centrale Raad van Beroep Utrecht de beslissing gekregen dat de mij opgelegde straf kortingen van eind 2007 deels moesten worden teruggedraaid wat is gebeurd. Echter : de aanvallen door gemeente ambtenaren op mij gaan door met name door dossier vorming met beschuldigingen die ze nooit concreet maken en niet concreet kunnen maken.
Laten we daar bij niet vergeten ik schrijf niet alleen over me zelf wat het betekend om min of meer je hele volwassen leven op of onder het bestaans minimum te leven wat ik dus mee maak. Ik ben altijd met de nek aangekeken door velen omdat ik niet kon mee consumeren. Het doet pijn en maakt me woedend als ik in mijn omgeving om een lift vraag aan auto bezitters en ik keihard wordt geweigerd.
Het is niet mijn gewoonte om een lift te vragen mar ik had een verkeers ongeluk gehad en most naar het ziekenhuis. Verder wilde ik graag mijn moeder bezoeken die op afstand woont. Notabene ze zitten altijd alleen in hun auto. Slechts een voorbeeldje. Het gaat om meer dan dat participatie project. Het is een mentaliteit bij de mensen die opportunistisch is en volkomen antisociaal. In zoverre is het rechtse project geslaagd.
@Eric
Hmm…ik kan uiteraard niet oordelen over het optreden van de Bijstandsbond en AGA. AGA ken ik verder niet, maar de Bijstandsbond ken ik als een goede en integere organisatie. Geen idee waarom ze het bij die poster op Indymedia hebben laten afweten.
Dat je bij die Work First onzin als activist niet binnen komt, klopt wel, dat is ons in Leeuwarden ook nooit gelukt. Eigenlijk zou daar een taak voor het FNV liggen, maar dit soort zaken valt meestal beneden hun radar. Blijft raar, want wanneer je met FNV-kaderleden praat, spreken die er zonder uitzondering schande van. Bovendien zou de wijze waarop systematisch het minimumloon ondergraven wordt, het FNV toch moeten doen steigeren. Het feit dat de meeste bijstandsgerechtigden geen lid zijn van een bond, helpt natuurlijk ook niet echt mee. Daardoor krijg je ook een vicieuze cirkel: omdat de organisatiegraad zo laag is, valt de groep bijstandsgerechtigden beneden de radar van de vakbond, waardoor de motivatie lid te worden van een bond helemaal nihil wordt, waardoor…enz. Wanneer ik mensen die een conflict hebben met Sociale Zaken bijsta, is het eerste wat ik vraag of ze ook lid zijn van een vakbond (aangezien dat hen recht geeft op gratis rechtsbijstand). Ik kan me slechts één zaak herinneren waarbij dat inderdaad het geval was.
Het enige wat in de praktijk vaak resteert is een juridische procedure. Die zijn niet alleen tijdrovend, maar de uitkomst is ook nog eens ongewis (ook al wordt een verrassend hoog percentage bezwaarschriften gewonnen). Hoe dan ook blijft het een lapmiddel. Het echte antwoord blijft: organisatie.
@Pyt:
Als je mij een hypocriete paljas noemt moet je wel je feiten kennen. De SP heeft, samen met PvdA en GroenLinks, voorstellen ingediend om het zinloze verplichte werk bij het Participatiecentrum af te schaffen. Dit voorstel heeft geen raadsmeerderheid gehaald. En zoals je weet; niet het pluchegeile College maar de Gemeenteraad is de baas in deze stad.
Dus doe je beklag bij D66, CDA, VVD en nog zo wat partijen, dan kunnen samen zinloze tewerkstelling tegenhouden. Maar ga mij niet allemaal dingen in de mond leggen; zoals overigens ook hierboven in het stuk is gebeurd.
Louk, ik heb de volgende simpele vraag voor je. Heeft de SP nu wel of niet, ondanks je mitsen en maren, ingestemd met de reïntegratie-verordening waardoor dwangarbeid nu mogelijk is in Leiden? Graag antwoorden met ja of nee.
Verder vraag ik me nog steeds af waarom de SP breekt met het college-akkoord waarin staat dat de zwakkeren worden ontzien bij de bezuinigingen. Waarom heeft de SP zich samen met de collega-partijen VVD, CDA en D’66 niet aan die belofte gehouden?
@Louk Rademaker
Je verhaal heeft veel weg van een Zwitserse gatenkaas, Louk.
Ik heb hier op mijn scherm de ‘Conceptnota ‘Bevordering van arbeidsparticipatie in een tijd van bezuinigingen, Beleidsvisie Participatie 2011 – 2014’ voor me. aangeboden op 23-11-2010. Die nota is aangeboden door het College waar jullie deel van uitmaken. Je weet net zo goed als ik dat het College als geheel verantwoordelijk is voor die nota. Inclusief jullie wethouder, dus.
Onder het kopje ‘Participatieplaats’ zie ik daar de volgende passage: “Op een participatieplaats wordt gewerkt met behoud van uitkering. Het werk moet additioneel zijn. Het wordt verricht in aanvulling op reguliere arbeid en mag niet leiden tot verdringing op de arbeidsmarkt. De doelgroep bestaat uit personen met grote afstand tot de arbeidsmarkt. De duur is maximaal twee jaar. Deze periode kan worden verlengd, als de kansen op regulier werk zijn verbeterd.”
Het wordt trouwens nóg erger. Even verderop: “.. In principe komt al het werk dat voorheen onder de vlag ‘gesubsidieerd werk’ werd gedaan in aanmerking. ” M.a.w.: mensen die tot voor kort nog gewoon betaald werden voor het werk dat ze verrichten, mogen datzelfde werk voortaan voor noppes gaan verrichten. Oh nee, wacht: ze krijgen elke 6 maanden een premie van 200 euro. Louk, jullie gaan gewoon taken waarvoor de gemeente Leiden geen geld uit wil trekken, onbetaald uit laten voeren door bijstandsgerechtigden op straffe van het stopzetten van hun uitkeringen. En zeg dan niet: “ja, maar wij hebben geprobeerd dat een beetje te verzachten. Het is eigenlijk allemaal de schuld van…”, want dit is gewoon beleid van een College waarin jullie zitting hebben genomen. Jullie zijn dús medeverantwoordelijk voor dat beleid.
Kun je wel van allerlei wijzigingen in de reïntegratieverordening voorstellen, maar dat zet geen zoden aan de dijk. Jullie hebben uiteindelijk gewoon ingestemd met die participatieplaatsen, zij het met een paar kanttekeningen, of zie ik dat verkeerd?
Overigens vind ik het behoorlijk flauw om kunstmatig afstand te scheppen tussen jullie fractie en de wethouder die namens jullie in het College plaats heeft genomen, en vervolgens net te doen alsof jullie als fractie niet verantwoordelijk zijn voor hetgeen het College doet. Jouw interpretatie van dualisme is wel érg ruim.
Nu realiseer ik me ook wel dat deelname aan een College betekent dat je compromissen moet sluiten, maar mij lijkt het dat jullie een voor links essentieel punt gewoon weg hebben gegeven.
In ieder geval steekt het Leidse SP-raadslid Rademaker hier zijn nek uit in de discussies, waarin de SP ervan langs krijgt omdat de kernbeginselen van die partij worden verkwanseld, in ruil voor wethouderspluche. De politieke leider van de Leidse SP, de fractievoorzitter dus, houdt zich erbuiten en blijft onzichtbaar.
@Gerrit,
Ja, we hebben ingestemd met de reintegratieverordening.
Neen, naar mijn mening kan dwangarbeid niet met deze reintegratieverordening. Voor de details verwijs ik dan toch echt naar de volledige handelingen van de gemeenteraad op dit punt en de eerdere posts die ik op deze site gemaakt heb. Uitzondering op deze ferme ‘neen’ is het participatiecentrum, waar de SP samen met GrL en PvdA heeft geprobeerd die zinloze arbeid tegen te houden maar daar is geen raadsmeerderheid voor gekomen.
@Pyt,
Ik heb inderdaad een hele ruime definitie van dualisme, lees voor het gemak ons bestuursakkoord daarover (staat op onze website onder het kopje wethouders). Onderdeel van mijn visie op politiek is dat er zo min mogelijk zaken in de achterkamertjes bekokstoofd worden en dus overgelaten worden aan het publieke democratische debat. En tja, we hebben nou eenmaal niet de meerderheid.
Wat betreft de wijzigingen: je moet niet alleen de aanpassingen in de verordening maar ook de handelingen van de raad van 10 maart eens bekijken, toen die nota waaruit je citeerd vastgesteld werd. Kijk ook even naar de wijzigingen die de SP heeft aangebracht, dan praten we wel weer verder. (En houdt rekening met mijn opmerkingen dat lang niet alle sociale voorstellen een meerderheid behaald hebben, en dat de gemeente Leiden één van de weinige gemeenten in Nederland is die juist meer geld uittrekt voor bijstand en armoedebeleid).
@Iedereen hier op deze website:
Bij voorbaat excuses maar ik heb het nogal druk dus ik zou jullie willen verzoeken: als men nog behoefte heeft aan een reactie van mij; of als er artikelen/reacties verschijnen die ik absoluut moet lezen; stuur dan even een emailtje naar lrademaker@tomaatnet.nl, of een sms/bel naar 06-25563389.