Ik stond op het podium tijdens de klimaatmars en mijn spreekrecht werd me ontnomen

Het vergt een week om bij te komen wanneer iedereen – inclusief de vaderlandse pers – een mening heeft over jouw vermeende acties. En om bij te komen van de man die agressief het podium opkwam en de microfoon van Greta Thunberg hardhandig afpakte, simpelweg omdat zij zich met ons voor de rechten van Palestijnen uitsprak en dit onrecht aan het klimaat koppelde. Ik moest de man met al mijn kracht van Greta Thunberg wegtrekken. De beveiliging die ons eerder van het podium haalde, was ineens nergens meer te bekennen, maar Greta liet zich niet kennen en riep nadat de man weggesleept was: “No climate justice on occupied land!” En zo is het. Wapenhandel doet onze planeet namelijk onvoorstelbaar groot geweld aan. Las u op mijn bord dat er een miljoen olijfbomen tot de wortel verbrand of verwoest zijn in Palestina door Israëlische kolonisten? Wist u dat de VS-invasie in Afghanistan vier keer zoveel uitstoot veroorzaakte als de jaarlijkse uitstoot van een rijk land zoals Engeland dat 360 miljoen ton koolstof uitstoot in de atmosfeer. Mijn moederland is een van de vele voorbeelden van de manier waarop oorlog en klimaat met elkaar verbonden zijn. Ecocide en genocide gaan overal hand in hand en klimaatactivisme en anti-militarisme zouden dat ook moeten doen. Bovenstaande voorbeelden laten duidelijk zien dat de klimaatcrisis niet apolitiek is, maar de uitkomst is van politieke keuzes, voornamelijk gemaakt in het Globale Noorden, ten koste van het Globale Zuiden. Bovendien, verzet tegen oorlog is verzet tegen vernietiging en dat is een cruciaal onderdeel van de boodschap van klimaatrechtvaardigheid. Laat het ook Extinction Rebellion zijn, dat van een groep zogenoemde ‘alarmisten’ uitgroeide tot een brede beweging, dat mij inspireerde tot ‘disruptieve’ actie in de vorm van het delen van een microfoon. De organisatie vroeg mij iets te vertellen over oorlog en vrede maar soms is spreken over vrede ingewikkeld, in dit geval werd het mij ook vrijwel onmogelijk gemaakt vrijuit te spreken. Ik kreeg als enige spreker enkele dagen ervoor meerdere pagina’s aan voorwaarden opgelegd: zo werd mij opgelegd om de woorden “genocide” en “etnische zuivering” niet te gebruiken en moest ik duidelijk maken aan iedereen – en pers – dat ik niet namens de Klimaatmars sprak. Activisten van kleur, die zich tegen onderdrukking, oorlog en uitbuiting uitspreken, zijn vaak monddood gemaakt. Dit was geen incident. Structureel wordt ons de mond gesnoerd als wij, Inheemse* mensen van een verwoest of bezet land, het woord nemen – zoals je kunt lezen in het betoog van dekoloniaal klimaatactivist Chihiro Geuzebroek.

Sahar Shirzad in Ik stond op het podium tijdens de klimaatmars en mijn spreekrecht werd me ontnomen (Parool.nl)