De ander is niet zo anders

Zij zijn de soldaten van het systeem, vechtend in de frontlinie. Vechtend tegen veranderingen die nadelige gevolgen heeft voor de gehele soldaten gemeenschap. De sociaal economische lage klasse, de onrendabelen in Marcel van Dam zijn woorden. In de volksmond, het denigrerende woord, tokkies. Deze soldaten (de ander) beschermen de witte midden en elite klasse van Nederland. Ondanks dat er een hevige aversie is van de soldaten naar de midden, elite klasse, het politieke correct links gezinde kamp en eenieder die het beter heeft dan zij het hebben. De soldaten zien niet in dat zij eigenlijk een taak toegewezen hebben gekregen en zonder enige nagedachte deze vervullen. Juist zij worden gecontroleerd en in toom gehouden door het onderdrukkende systeem. Zij hebben een specifieke functie binnen dat onderdrukkende systeem. Het maken van eigen keuzes trek ik in twijfel bij de soldaten. Zij maken geen eigen keuzes meer. Zij volgen de bevelen van het systeem. Zij worden immers gecontroleerd door het systeem. Het systeem dat perfect werkt. De soldaten zijn gecreëerd ten dienste van en voor het systeem. Zij beschermen de witte elite en midden klasse ‘by any means necessary’ met racisme, seksisme, islamofobie, homofobie, xenofobie, haat, agressie, geweld en meer. Het interessante is dat ze het zelf niet in de gaten hebben, dat zij misbruikt en gebruikt worden. Als zij kinderen waren dan hadden we kunnen spreken van kindermishandeling.

Jose Machuca van Grinsven in De ander is niet zo anders (Machucavangrinsven)