Leve de docentenstaking, graag meer van dit moois

De kleinere vakbond Leraren in Actie kondigde al meteen aan dat ze wel degelijk ging staken. Voorzitter Peter Althuizen noemde het binnengehaalde geld een “zoethoudertje”, en zo ervoeren veel docenten het duidelijk ook. De AOb had ook de leden niet geraadpleegd voordat ze akkoord ging met de fooi. Ook dat zette kwaad bloed. Een reactie, geciteerd in het AD: “Beste AOb. Wat flikken jullie nou. Eindelijk zijn we als onderwijssector verenigd om woensdag te staken. En dan komt de regering bewust laat voor het weekend met een lullig bedrag op de proppen. Een bedrag dat NIET structureel is, flink bestaat uit vooruitgeschoven geld en amper voldoet aan de eisen. En dan, zonder ruggespraak te houden, roepen jullie de staking terug. Wat een laffe vertoning en ik voel me totaal niet gehoord”. In tegenstelling tot de verregaand ingepolderde – door bondsbestuurders zelf ingepolderde! – AOb – deed LIA niet mee aan het overleg. Ze hield haar handen vrij, en benutte die handen heel handig. Terwijl boze docenten hun lidmaatschap van de AOb opzegden, zag de LIA nieuwe leden binnenkomen. Strijdbaarheid in het onderwijs loont, ook in doodgewone vakbondstermen. Binnen enkele dagen ging de AOb alsnog om. Onder druk van boze en deels dus vertrekkende leden sloot ze zich alsnog bij de stakingsoproep aan. Voorzitter Verhagen vertrok, ze was volgens de vicevoorzitter van de AOb haar boekje te buiten gegaan door het akkoord met de 460 miljoen te tekenen voor er zelfs maar een ledenraadpleging was gehouden. De vakbond CNV maakte een soortgelijke draai en gaf toe: “Het was een inschattingsfout om te denken dat wij daarmee de staking konden afblazen.” Dat de twee gevestigde vakbonden terugkwamen op hun besluit, is vooral te danken aan al die docenten die hun ongenoegen tot uiting brachten. Dat dit ongenoegen een bundeling had, in de vorm van de veel strijdbaarder Leraren In Actie, hielp mee. Of die boosheid zonder zo’n georganiseerd kanaal de vakbonden weer de goede kant op had kunnen duwen, is maar de vraag. Daarmee geef ik meteen antwoord op die socialisten die vooral willen dat boze vakbondsleden binnen de gevestigde bonden actief dienen te zijn. Juist ook omdat er buiten die bonden initiatief en organisatie was, juist ook omdat boze, in de AOb teleurgestelde docenten ergens heen konden met hun kwaadheid, kwam de boel weer in beweging. Die indruk heb ik althans. De LIA speelt in dit conflict een heel nuttige luis in de pels-rol.

Peter Storm in Leve de docentenstaking, graag meer van dit moois (Peterstormt.nl)