Oorverdovend zwijgen bij Belgisch links over Turkse repressie tegen Koerden

Helaas blijft een flink deel van de mensen van Turkse origine in ons land stevig beïnvloed door Turks nationalisme en chauvinisme. Ook de invloed van bepaalde vormen van islamisme in de gemeenschap speelt mee. De AKP kwam, met meer dan 60 procent van de stemmen (veel meer dan in Turkije zelf), in ons land als grootste partij uit de bus bij de kiezers met Turkse nationaliteit die gingen stemmen voor de laatste verkiezingen in Turkije. De linkse en pro-Koerdische HDP kwam als tweede partij uit de bus. Dit Turks nationalisme wordt ook door heel wat politici en leden van Turkse origine in de linkerzijde in België gedeeld. Daarnaast zijn er ook ter linkerzijde onder hen mensen die zich ronduit achter Erdogan scharen. Politici van Koerdische origine zijn dan weer weinig talrijk in de Belgische partijen. Bij linkse politici met Turkse roots, die deze zeker in verkiezingstijden maar al te graag in de verf zetten naar een deel van hun kiespubliek, speelt zeker het verlangen een deel van hun kiezers van Turkse oorsprong niet voor het hoofd te stoten. Daarnaast speelt ook het belang van hun toegang tot allerlei Turkse media, in Turkije zelf en in West-Europa, mee, of zelfs het voeren van een deel van hun verkiezingscampagne in Turkije zelf. Toegang die wel eens danig in gevaar zou kunnen komen bij een te kritische houding tegenover het regime. Het is ook niet onbelangrijk te weten dat mensen van Turkse origine bijna steeds de dubbele nationaliteit hebben. Zich publiek uitspreken houdt dan ook voor velen reële risico’s in, niet enkel om bijvoorbeeld naar Turkije te kunnen reizen, maar ook naar familie, enzovoorts. in Turkije toe. Maar of dit een voldoende excuus mag zijn voor nationaal bekende politici van Turkse origine zoals Fatma Pehlivan (SP.A) of Meryem Almaci (voorzitster van Groen) om er het zwijgen toe te doen, of erger nog, voor sommigen om zich bijwijlen ronduit als apologeten van Erdogan op te stellen? Blijft natuurlijk de vraag of links hier ten lande, uit puur electoraal opportunisme, hieraan dient toe te geven? Ook een publieke, uitgesproken steun aan de democratische, sociale en Koerdische oppositie in Turkije zou haar zeker sympathie kunnen opleveren bij een belangrijk deel van de Turkse en Koerdische gemeenschap in ons land. Daarnaast zijn natuurlijk ook de opvattingen van de meeste mensen in die Turkse gemeenschap niet onveranderlijk, evenmin als de samenleving in Turkije dat is.

Thomas Weyts in Belgisch links, Turkije en de Koerden: oorverdovend stilzwijgen of erger (Sap-rood)