Vermoord door de maatschappij
De redenen voor mensen om zichzelf het leven te benemen zijn ongetwijfeld divers van aard, maar het is veelzeggend dat sinds het begin van economische crisis het aantal zelfdodingen met dertig procent is gestegen. Volgens de GGD Den Haag komt zelfdoding onder mensen met een uitkering vijf tot acht maal vaker voor. Als verklaring hiervoor worden genoemd het sociale isolement en de financiële onzekerheid die voortvloeit uit het aangewezen zijn op een uitkering.(…) De schrikbarende cijfers over zelfdoding laten zien dat velen zich niet kunnen invechten in de neoliberale vechtmaatschappij die het kabinet Rutte II zo voor staat. Lang niet iedereen kan de wil opbrengen om mee te doen in de als zinloos ervaren rat race van deze maatschappij. Maar die rat race wordt wel aan iedereen opgelegd, want maatschappelijk meedoen in je eigen tempo of met een eigen inbreng is voor velen niet weggelegd. Het opgedwongen arbeidsethos zorgt ervoor dat mensen zonder betaalde baan zich nutteloos kunnen gaan voelen. De toenemende vijandigheid naar mensen met een uitkering en de bijbehorende repressie eisen een zware tol, evenals de financiële uitzichtloosheid. Wat ik daarom eigenlijk van de onderzoekers zou willen horen is: Onze mogelijkheden om hier werkelijk iets aan te doen zijn beperkt. Dat is geen diskwalificatie van hun vakgebied, maar een realistische begrenzing, die wijst naar de richting van waaruit een groot deel van de oplossing voor dit immense probleem moet komen: vanuit de maatschappij zelf.
Koos Kuijt in Vermoord door de maatschappij (Joop)