Voor ongedocumenteerden is het recht op zorg het enige recht: “Ook in de Nederlandse zorg is er sprake van discriminatie”

Er is nog een vrijwilligersorganisatie die inloopspreekuren houdt, namelijk “De Fabel van de illegaal”, een steunorganisatie voor mensen zonder papieren. Ook hier worden geen medische behandelingen gegeven, maar uitsluitend bemiddeld en doorverwezen naar zorginstellingen met een contract bij het CAK. “Het komt voor dat ongedocumenteerden toch geweigerd worden in het ziekenhuis, zelfs als ze doodziek zijn en een verwijsbrief van de huisarts in de hand hebben”, zegt medewerker Marret den Toonder van De Fabel. “Wat vaker gebeurt, is dat door ziekenhuizen druk gezet wordt op de ongedocumenteerde om de rekening zelf te betalen of ze sturen vooraf aan een afspraak het bericht dat ze tweehonderd euro mee moeten nemen.” Soms proberen ongedocumenteerden de rekening dan toch zelf te betalen door geld te lenen bij vrienden. Dat geld moeten ze dan weer terugbetalen aan die vriend. “Als dat niet lukt, vragen ze ons om hulp”, zegt Den Toonder. “Dat is niet de manier waarop het zou moeten gaan. De zorgverlener mag weliswaar vragen om het zelf te betalen, maar als dat niet lukt, moet de rekening bij het CAK worden ingediend. Gelukkig komen we er met bellen en bemiddelen meestal wel uit.” (…) Bij de psycholoog krijgen mensen zonder papieren kortere behandelingen. “Als ik dat hoor en ik de psycholoog bel”, zegt Den Toonder van De Fabel, “dan merk ik dat het geen onwil is bij de psycholoog, maar wordt toegegeven aan de druk van de instelling waar de psychologen voor werken.”

Suzanne Bremmers in Voor ongedocumenteerden is het recht op zorg het enige recht: “Ook in de Nederlandse zorg is er sprake van discriminatie” (Leidschdagblad.nl)