“We willen 20 euro minimumloon, want 14 is eigenlijk een defensieve eis als je naar de cijfers kijkt” (video)
Gisteren demonstreerden zo’n 70 mensen in Haarlem voor een minimumloon van minstens 14 euro. Lees hier de tekst van de oproep. Het protest begon met een reeks korte maar krachtige toespraken, waaronder die hieronder van Harry van #DenHaagvoor14.
Daarna volgde een luidruchtige mars door de stad, met veel leuzen, zoals “Wat willen we? Veertien euro minimumloon! Wanneer willen we dat? Nu!”, “Hoe laat is het? Solidariteit”, “One, two, three, four, eat the rich and feed the poor!” “De rijken worden rijker, de welvaart moeten gelijker!”, “A, anti-, anti-kapitalisten!”, “Veertien euro minimumloon! Vijftien euro minimumloon! Zestien euro…” enzovoorts, en “Hogere lonen, betaalbaar wonen!”.
Naar verluidt arriveerden, vlak nadat de demonstratie van het stationsplein vertrok, zes busjes politie. Kennelijk hebben ze ons daarna niet meer kunnen traceren, want tijdens de demonstratie hebben we geen leden van de staatsknokploeg gezien. Dat maakte het ook mogelijk om tegen ‘de afspraken’ in toch her en der gewoon midden op de rijweg te lopen.
Alles over het Haarlemse #voor14-protest van 20 november 2021
– Aankondiging van de mars voor €14 minimumloon
– Beelden van de inspirerende #voor14-demonstratie in Haarlem
– “Waarom zijn bijna alle managers bij de supermarktketen waar ik werk witte cis-het mannen?”
– “Er is geld, alleen: je moet het durven te halen waar het zit en te geven aan wie het nodig heeft!”
– “Wij zijn de buurten ingegaan om gezamenlijke acties op te zetten”
– “We willen 20 euro minimumloon, want 14 is eigenlijk een defensieve eis als je naar de cijfers kijkt”
– “Een goede financiële basis is het begin van een volwaardig bestaan”
– “Alles is duur, alleen mensen zijn goedkoop”
Onderweg kregen we opmerkelijk veel steunbetuigingen: automobilisten staken hun duim omhoog, buschauffeurs toeterden, er werd op een terras geklapt en riders wensten ons succes terwijl ze langs raasden. Eén persoon bij een kroeg wilde vervelend doen, in de trant van het bekende gefrustreerde “Ga toch werken…”, en riep op lullige toon: “Hogere uitkeringen!”. Maar dat was onbedoeld een wake-call, want aan de uitkeringen en de koppeling met de minimumlonen hadden we bij de leuzen nog onvoldoende aandacht besteed.
Na de verkiezingen was de #voor14-campagne even op een wat lager pitje geraakt, maar nu zijn we begonnen aan een reeks demonstraties in diverse steden, met hopelijk een steeds groeiend aantal deelnemers. Het initiatief voor de demonstraties komt van onze vrienden van #Haarlemvoor14, en inmiddels hebben de #voor14-groepen uit Nijmegen, Leiden en Amsterdam zich aangesloten, en is er interesse vanuit Utrecht, Rotterdam en Zaanstad.
Eric Krebbers
Ik ben Harry dus, en ik zit bij #Leidenvoor14 en warempel ook nog bij #DenHaagvoor14. Ik heb een praatje dat iets meer vanuit mijn persoonlijke beleving is geschreven. Ik ga dus ook niks per se zeggen over de groepen #DenHaag- en #Leidenvoor14, maar meer vanuit mijn positie praten.
Ik heb al lange tijd een bijstandsuitkering. Ik neem dus deel aan de #voor14-beweging. Dat doe ik voor mezelf en voor de miljoenen andere mensen in dit land die te weinig inkomen hebben om goed van rond te kunnen komen. Het werd net al gezegd. Dat zijn mensen in de bijstand, mensen met een ander soort uitkering, flexwerkers, studenten met een bijbaan, mensen in de AOW, en noem verder maar op.
Waarom moet dat dan? De rijken worden rijker en de armen armer. Dat is bekend. Mark Rutte en zijn vriendjes die pakken geld af van de armen en die bevoordelen de rijken. Dat is simpelweg asociaal. Denk ik.
Mensen in de bijstand, om het daar wat specifieker over te hebben, die krijgen steeds meer te maken met controle, disciplinering, stigmatisering en arbeidsdwang. En dat moet stoppen. Rechtse klojo’s, want zo noem ik ze maar, proberen ons bang te maken en roepen: “Wie niet werkt, die zal niet eten!” Maar ik zeg: wie niet betaald werkt, die zal óók eten. Dacht ik, althans: hoop ik ook. Wie niet betaald werkt, die moet ook kunnen leven. Er is genoeg geld en welvaart. Het is alleen volkomen scheef en onrechtvaardig verdeeld. En dat is het probleem.
Baanlozen als ik, mensen in de bijstand, wij zijn het allemaal – althans ik in ieder geval – zat om financieel te worden uitgekleed, om gekort te worden op onze uitkering, om onbetaalde dwangarbeid te verrichten. Arbeid dus waartoe je wordt gedwongen omdat je anders je uitkering niet kunt houden. Dat moet stoppen, dat moet verdwijnen. Ook baanlozen hebben recht op respect. Wij eisen het recht op om ons eigen leven te bepalen, te kunnen bepalen.
Ikzelf en ik hoop een hoop baanlozen met mij, wij willen niet meedoen aan de ratrace die eist dat we steeds productiever moeten worden. We hebben geen zin in het systeem, want het is een systeem van trappen naar onderen en likken naar boven. Want dat gebeurt in heel Nederland, vandaag en morgen en maandag weer! Daar hebben we geen zin in, om daaraan mee te doen. Weg dus, weg met de racistische en seksistische verdeel- en heerspolitiek! Dat moet gewoon oprotten.
Wie in de bijstand zit, die is arm, mag ik wel zeggen. Uitkeringsgerechtigden, flexwerkers, AOW-ers, zieken, steeds meer mensen houden aan het eind van hun inkomen een stuk maand over. En dat stuk maand wordt maar groter en groter. Steeds meer mensen worden geconfronteerd met armoede en schulden. Daarom is een verhoging van het minimumloon brood- en broodnodig.
Tweederde van de taart van Nederland, de taart waarover net al gesproken werd in het eerste praatje, tweederde van die taart van rijkdom en welvaart, die wordt opgevreten door de rijkste tien procent van de bevolking. Opgevreten. En maar naar binnenwerken die hap, die taart. Voor mensen met een minimuminkomen blijven er alleen maar wat kruimels van die taart over, als die er al over blijven. Wij willen simpelweg een fatsoenlijk stuk van die taart.
Wij willen een forse verhoging van het minimumloon, bijvoorbeeld naar 14 euro of waarom niet meteen naar 20 euro. Ik zeg maar wat. Want ja, 14 is eigenlijk ook een in principe nog zelfs wel defensieve eis als je naar de cijfers kijkt. Een echte verhoging is iets van 20 of zo. Maar goed, 14 is ook al mooi.
Zo’n verhoging, naar 20 euro bijvoorbeeld, die komt niet alleen ten goede aan mensen met betaald werk, maar ook aan uitkeringsgerechtigden en AOW-ers. En we willen meer. Meer dan dat fatsoenlijke stuk van die taart… we willen niet alleen meer taart, maar we willen ook de bakkerij in handen krijgen, de banketbakkerij waar die taart wordt gemaakt. Wij willen die in gemeenschapshanden krijgen, die bakkerij. Dus het is niet alleen maar erop wachten dat je eindelijk een stuk taart krijgt, die bakkerij moet in gemeenschapshanden komen, waar die taart dus wordt gemaakt.
En daarom zou ik willen afsluiten met: laten we samen strijden voor een radicale en rechtvaardige herverdeling van macht, kennis, inkomen en vermogen!
Harry