“Wij zien onze ervaringen in Polen als een les dat we altijd het recht op protest moeten waarborgen”

Toen het Poolse Constitutionele Tribunaal in 2020 een vonnis publiceerde dat abortus verbood, hielden Polen en heel Europa hun adem in en keken toe hoe de toen heersende Wet en Rechtvaardigheidspartij reageerde op deze impuls die onze samenleving op zijn grondvesten deed schudden. Het was vanaf het begin duidelijk dat het autoritaire karakter van de regering, samen met de beschikbare middelen in de vorm van covid-19 verzamelverordeningen, protesteren niet gemakkelijk zou maken. Als middelbare scholieren dachten we dat geen enkele democratische regering verder kon gaan dan wat we in 2020 in ons thuisland zagen gebeuren. Hetzelfde gold voor ons, onze families, vrienden en leraren toen we marcheerden voor lgbtq+ rechten, klimaatactie of de rechtsstaat onder diezelfde onderdrukkende regering. Voor velen van ons was Nederland een plek waar we dachten dat dit niet kon gebeuren, een plek waar we ons veilig konden voelen als vrouwen, lgbtq+ mensen, als voorstanders van democratie en mensenrechten. Tijdens lessen op de middelbare school, ontmoetingen met publieke figuren en politici, hebben we zo vaak Nederland naar voren gebracht als een voorbeeld van openheid, democratie en rechtsstaat. Met juist deze hoop zijn we hier naartoe verhuisd met als doel de Nederlandse civiele en democratische samenleving verder te versterken en te ondersteunen. Wat we de afgelopen dagen in Amsterdam hebben meegemaakt, heeft het beeld van Nederland dat we nog maar een paar weken geleden deelden, volledig aan diggelen geslagen. De mate van afkeer die Nederlandse politici hebben geuit jegens protesterende studenten en medewerkers doet maar al te veel denken aan de haatzaaiende uitspraken van onze vorige regering over vrouwen en de lgbtq+ gemeenschap. Dat de demissionaire minister van Justitie en Veiligheid, Dilan Yeşilgöz, demonstranten “puur tuig” noemde, past bij wat we meemaakten toen een woordvoerster van Justitie vrouwen die voor hun rechten protesteerden, vergeleek met “stadionhooligans”.

Een reeks Poolse UvA-medewerkers in “Wij zien onze ervaringen in Polen als een les dat we altijd het recht op protest moeten waarborgen” (Folia.nl)