Brief aan FNV Lokaal Oost Groningen over de “keukentafelgesprekken”
Zoals jullie ongetwijfeld hebben gehoord is de gemeente Groningen van plan in het kader van de Participatiewet gesprekken te houden met zes á zevenduizend uitkeringsgerechtigden. Wethouder Gijsbertsen wil deze gesprekken in de privésfeer van mensen voeren, zogenaamde “keukentafelgesprekken”. Hij gebruikt daarbij nota bene de term “vertrouwen”, terwijl de gesprekken eenzijdig worden opgelegd en met dreiging van sancties worden afgedwongen. We vragen jullie je politieke contacten te gebruiken om de gemeente Groningen duidelijk te maken dat deze zogenaamde “keukentafelgesprekken” een grove schending zijn van de privacy van uitkeringsgerechtigden. We vragen jullie tevens de gemeente erop te wijzen dat het inzetten van uitkeringsgerechtigden als gedwongen vrijwilligers en als dwangarbeiders zonder loon en rechten, zoals diezelfde P-wet willens en wetens beoogt, niet alleen een schending is van mensenrechten, maar ook nog eens leidt tot verdere afbraak van werkgelegenheid, fatsoenlijke arbeidsverhoudingen en loonafspraken. Wij zijn van mening dat een dergelijk gesprek, zo het al plaats zou moeten vinden, prima op de soos zelf kan. Alleen op nadrukkelijk verzoek van de uitkeringsgerechtigde zelf mag het gesprek aan de keukentafel van betrokkene worden gevoerd. Zo hoort het te gaan ingeval van uitnodiging en genodigde. In andere gevallen betreft het huisvredebreuk. Uitkeringsgerechtigden dienen dus de keuze te hebben waar het gesprek wordt afgenomen. Daarnaast zijn we van mening dat het verslag na afloop van het gesprek alleen mag worden ingevoerd in de dossiers als de uitkeringsgerechtigde in kwestie in kennis is gesteld van de inhoud, waar nodig correcties heeft kunnen aanbrengen en een handtekening heeft geplaatst voor akkoord. In het kader van de openheid zullen we deze brief en jullie reactie hierop publiceren op de website van Dwangarbeid Nee Groningen. Dit in aanloop naar de bijeenkomst van 29 juni (hierover later meer) waar een start zal worden gemaakt met inventarisatie van misstanden in de bijstand Groningen in de vorm van een zwartboek.
DANG in Brief aan FNV Lokaal Oost Groningen over de “keukentafelgesprekken” (Dwangarbeidneegroningen.wordpress.com)
Een vergelijkbare brief is gestuurd aan de SP en de PvdD.
Omdat in dossiers W&I leugens staan, wandelgangenaannames en eenzijdige gespreksverslagen zonder positieve bijdragen van de ‘betrokkene’/ ondervraagde te noemen lijkt het me een goed idee om te stellen dat elk element dat aan het dossier toegevoegd wordt door betrokkene goed- dan wel afgekeurd moet zijn.
Zo kunnen we langzamerhand dossiers in zelfregie opbouwen, waarmee we perspectief kunnen creëren.
Als mensen het durven zou je een eerste groep kunnen vragen hun dossiers op te vragen. Om eens te bekijken hoe deze opgesteld zijn, en om voorstellen te doen er een participatiedossier van te maken.
Mochten jullie dit aangaan, dan zou ik er graag bij betrokken zijn om formats te ontwikkelen voor alle gemeenten.
Naar aanleiding daarvan kunnen gemeenteraden geïnformeerd worden.
Misschien ook aardig om bij elk keukentafelgesprek een echt onafhankelijk vertrouwenspersoon er bij te vragen, niet aanbesteed aan organisaties die de decentralisaties ‘begeleid’ hebben. Volgens mij hebben gemeenten de plicht die te leveren.
En stel van te voren een persoonlijk plan op ter voorbereiding, mochten de gesprekken toch plaats vinden.
Ook hierbij zou het wellicht aardig zijn formats te ontwikkelen voor Participatiewetters in alle Nederlandse gemeenten.
Dossiers in “zelfregie” opbouwen onder toeziend en bestraffend oog van ambtenaren en overheid binnen de ridicule kaders van een participatiewet? Perspectief creëren op wat? Op banen die er niet zijn? Op zelf je dwangarbeid vrijwillig invulling geven onder de noemer maatwerk? Op geen kortingen en boete meer? Perspectief op “misschien-gaan-ze-ons-dan-als-gelijkwaardige bejegenen”?
Participatiedossier… je kunt de wikkel hernoemen, een ander kleurtje geven, lintje eromheen, het blijven stinkende dossiers. Dossiers binnen een systeem waar het wantrouwen en repressie leidend zijn. Waar baanloze uitkeringsgerechtigde mensen zich met huid, haar en hoofd moeten overleveren, inzage in alles moeten geven, en dat enkel en alleen omdat ze een rechtmatig beroep doen op een sociale zekerheidvoorziening.
De oproep om dossiers op te vragen? Ja. Daarvan zeg ik: doen! (voor eigen inzage en andere doeleinden dan een gemeente vertellen hoe ze ons “netter” of “gezelliger” kunnen behandelen)
Al is het alleen maar om gemeenten nog meer papieren te laten draaien 🙂
Het is naar mijn mening ook een onverantwoord risico om mensen van de sociale dienst of andere diensten als werkzoekende over de vloer te hebben. Alles wat je zegt en doet, wordt tegen je gebruikt, dat is mijn motto met dit soort lieden. Helaas door schade en schande wijs geworden.
Mijn mening is dat ze gewoon door het huis willen gaan rondsnuffelen om te kijken of ze de werkzoekende kunnen pakken om fraude etc. Of je met woorden proberen klem te zetten.
Het woord keukentafelgesprekken klinkt gemoedelijk maar dat is het niet. Het is pure controle en doorzoeking niks meer niks minder.
Absolute wantrouwen en voorzichtigheid is bij deze instanties geboden. Immers mijn ervaring is dat ze er niet zijn voor de werkzoekende zijn of haar welzijn, of dat er enige hulp van ze te verwachten valt.
Het is heel handig om er achter te komen of je als werkzoekende in je recht staat om zo’n zogenaamd keukentafelgesprek te weigeren. In mijn ogen is het niks meer dan huisvredebreuk, en ik heb ernstige twijfels over de mensen en hun motieven die op het zogenaamde keukentafelgesprek bij je aanwezig willen zijn.
Het is heel simpel. FOLLOW THE MONEY. Alle keukentafelgesprekken dienen maar 1 doel. Bezuinigingen en controle, niks meer niks minder.
Condor
Verklaring omtrent gedrag eisen, die getoetst is op punt 43: “het verlenen van diensten in de persoonlijke leefomgeving”. Zou dat geen optie zijn om de service van deze hulpverleners zo optimaal mogelijk te doen verlopen (newspeak voor het zo lastig mogelijk maken)?