Waarom de gemeente Leiden zoveel geld in reïntegratietrajecten pompt (en een klein beetje terugverdient)
Volgens het “Beleidsplan Participatiewet” steekt de gemeente Leiden dit jaar 7,1 miljoen euro in de DZB en Re-integratie Leiden om het reïntegratiebeleid uit te voeren. Om het even in perspectief te zetten: Leiden kent ongeveer 3.400 bijstandsgerechtigden. Wanneer dat bedrag onder hen verdeeld zou worden, dan zouden ze er allemaal maar liefst 170 euro per maand op vooruitgaan. Een aantal jaar terug waren de reïntegratiebudgetten nog veel hoger. In 2011 werd landelijk maar liefst 2,1 miljard gespendeerd aan de reïntegratie van de toenmalige 355 duizend bijstandsgerechtigden, gemiddeld bijna vijfhonderd euro per baanloze per maand!
| Rapportage Leidse dwangarbeid 2016
1. Veel Leidse bijstandsgerechtigden toch weer langer dan zes weken aan de dwangarbeid gezet Ook in mei 2012 rapporteerden we uitgebreid over dwangarbeid in Leiden. Een volledig overzicht vind je in ons dossier 1. |
De vraag is: waarom? Het is namelijk al lang bewezen dat reïntegratietrajecten in meerdere opzichten enorm ineffectief zijn. Ten eerste worden bijstandsgerechtigden er zelf door de bank genomen geen steek beter van, eerder het tegenovergestelde. Dat zal duidelijk zijn voor degenen die vaker op deze website artikelen lezen. Ten tweede helpen de trajecten niet meer mensen aan een baan: ze dragen niet bij aan een daling van de “werkloosheid”. Sterker nog, er lijkt helemaal geen relatie te zijn tussen hoeveel geld een land in de reïntegratie-industrie pompt en de hoogte van de “werkloosheid”. Ten derde kost het de overheid netto geld. Reïntegratie draait weliswaar voor een deel om het uit de uitkering pesten van bijstandsgerechtigden, maar de besparing die dat oplevert, weegt bij lange na niet op tegen de kosten van de trajecten. De econoom Bas van der Klaauw concludeerde “dat er nauwelijks activerend arbeidsmarktbeleid is te bedenken waarvan is aangetoond dat de baten de kosten overtreffen”.
Waarom worden er dan toch bakken met geld in deze industrie gepompt? Deels komt dat door de manier van financieren. Gemeenten krijgen per jaar een vaststaand bedrag voor het uitbetalen van de uitkeringen van bijstandsgerechtigden. Daarnaast krijgen ze een zak geld om reïntegratiebeleid te voeren, en dat geld mogen ze niet zomaar ergens anders aan uitgeven. Ze pakken dat geld graag aan omdat ze er bijstandsgerechtigden mee uit de uitkering kunnen werken. En zo besparen ze geld op de uitkeringskosten uit dat eerste potje, en dat mogen ze vervolgens wél voor andere dingen gebruiken. Deze manier van financieren wordt ook wel de “prikkelwerking” genoemd.
| Minstens twee ton verdiend aan dwangarbeid
Via dwangarbeid verdienen gemeenten de kosten die ze maken voor reïntegratie deels weer terug. Het Leidse dwangarbeidcentrum DZB geeft daarover geen cijfers, maar een snelle rekensom op basis van de vierde kwartaalrapportage van 2014 laat zien dat het om zo’n twee ton gaat, en misschien nog een stuk meer. Van WSW-ers is wel bekend hoeveel zij in het laatje brengen, en die doen ongeveer hetzelfde werk. Bij de DZB stond in 2014 ongeveer 280 FTE voor “beschut werk” van WSW-ers (dat zijn onder andere de montagewerkzaamheden die ook dwangarbeiders doen). De WSW-ers verdienden met dat werk dik 2,5 miljoen euro, oftewel zo’n 9.000 euro per FTE. Volgens de eindrapportage van de DZB over 2014 werden er dat jaar 165 trajecten in het dwangarbeidcentrum afgesloten en liepen er nog 277. In totaal ging het dus om 442 trajecten. Als we er vanuit gaan dat er bij die trajecten gemiddeld drie weken full-time productiewerk gedaan werd in het participatiecentrum (een conservatieve schatting), en 1 FTE gelijk staat aan 52 weken full-time werk (we rekenen dus geen vakanties mee), dan komen we voor 2014 uit op 25 FTE in het Participatiecentrum.. 25 FTE maal 9.000 euro = 225.000 euro, ruim 2 ton. Het werkelijke bedrag zal waarschijnlijk hoger liggen, onder andere omdat er naast de genoemde groep ook nog jongeren met een bijstandsuitkering via het project JA dwangarbeiden in het participatiecentrum. Die zijn niet in de cijfers inbegrepen. |
Disciplineren
Maar die “prikkelwerking” is natuurlijk slechts een deel van het antwoord. Want gemeenten, zoals ook de gemeente Leiden en haar DZB, lijken maar wat graag uit zichzelf geld in die bodemloze put te gooien. Daar hebben ze helemaal geen “stimulans” vanuit de landelijke overheid voor nodig.
Dat heeft er mee te maken dat het bijstandsbeleid niet zozeer gericht is op het “helpen” van bijstandsgerechtigden of het rondbreien van de begroting, maar op het draaiende houden van de kapitalistische economie. Daarin moet arbeid zo goedkoop mogelijk zijn. Een van de manieren om dat te bereiken is om baanloosheid zo onaantrekkelijk mogelijk te maken. Daardoor willen baanlozen zo snel mogelijk een baan (ook als die slecht betaald wordt), en worden mensen met een betaalde baan liever niet baanloos (en zullen ze dus meer uitbuiting accepteren).
Bij dat beleid hoort ook de ideologische component van het arbeidsethos, dat bijvoorbeeld in de Participatiewet nadrukkelijk terugkomt. In de stukken van de gemeente Leiden wordt dat netjes herkauwd in de vorm van een soort heiligverklaring van betaalde arbeid. In voorbereiding op de invoering van de Participatiewet schreef de gemeente het “Beleidsplan Participatiewet”. Daarin wordt als “algemeen belang” benoemd dat “algemeen wordt aangenomen dat het hebben van werk positief bijdraagt aan welvaart, welzijn en welbevinden van de burger”. En twee pagina’s verder staat dat de doelstelling van het beleid is dat “zoveel mogelijk mensen regulier aan het werk zijn”. Mensen, en bijstandsgerechtigden in het bijzonder, moeten zelf gaan geloven dat het hebben van betaald werk zaligmakend is. Waar de gemeente aan voorbij gaat, is dat de samenleving voor het grootste deel drijft op vrijwillige en onbetaalde arbeid, en het maar de vraag is of betaald werk gelukkiger maakt dan onbetaald of geen werk. Waar baanlozen wél ongelukkig van worden, is het maatschappelijke stigma dat bij de ideologie van arbeidsethos hoort, dat mensen zonder betaald werk vernedert en ontmenselijkt.
Daar komt dan de mythe bovenop dat er voldoende betaald werk is voor iedereen en dat baanlozen het dus aan zichzelf (bijvoorbeeld aan hun gebrek aan werkritme of motivatie) te danken hebben dat ze baanloos zijn. Met al deze ingrediënten creëren lokale politici feilloos een papieren werkelijkheid over de economie en het leven in de bijstand, en maken zo het disciplinerings- en stigmatiseringskarwei af.
Effectiviteit
Reïntegratiebeleid heeft dus minimaal drie doelen. Ten eerste bezuinigen door mensen de bijstand uit te pesten. Ten tweede de bijstand en baanloosheid in het algemeen zo onaantrekkelijk maken dat bijstandsgerechtigden elk rotbaantje aanpakken en mensen met een betaalde baan alles doen om uit de bijstand te blijven. Ten derde indoctrineren met het idee dat betaalde arbeid zaligmakend is. En het is voor de overheid mooi meegenomen dat de reïntegratie-industrie ook echt een industrie is, en dat groei van die industrie bijdraagt aan de groei van de totale economie.
Natuurlijk wil de overheid als geheel niet meer dan nodig kwijt zijn aan het disciplineren van de arbeidersklasse, en de laatste jaren wordt er dan ook flink bezuinigd op de reïntegratie-industrie. Daarnaast zijn er ook technocraten als Jan van Ours die roepen dat reïntegratiebeleid – het disciplineren van baanlozen – “effectiever“ kan. Hij pleit er voor om “te kiezen voor goedkope programma’s die een behoorlijke inspanning van de deelnemers vragen”. Integratietrajecten die de “deelnemer” veel tijd en energie kost en hem of haar weinig oplevert, zal inderdaad effectiever zijn bij het wegpesten. Andere onderzoekers pleiten weer voor het vaker opleggen van kortingen, het strenger vasthouden aan de “poortwachtersfunctie”, of het instellen van een zoekperiode voordat uitkeringen daadwerkelijk toegekend worden. Dat zijn geen nieuwe ideeën, maar wel reïntegratiemethoden die volgens de technocraten het beste resultaat voor het minste geld geven, als het gaat om het omlaag brengen van het aantal uitkeringen. Alle andere trajecten kunnen wat hen betreft afgeschaft worden.
Joris Hanse
Het probleem is misschien niet het feit dat er re-integratietrajecten zijn. Die kunnen, wanneer goed uitgevoerd, een bijdrage leveren aan iemands wens (weer) deel te nemen aan de betaalde arbeidsmarkt. Probleem is dus dat het vaak mis blijkt te gaan en mensen in een traject terechtkomen waar ze niet blij van worden. En zich slecht behandeld voelen. En omdat het als bijstandsgerechtigde riskant kan zijn je onvrede kenbaar te maken, schikken veel mensen zich er maar in. Niet dat ik wil beweren dat werk altijd zaligmakend is, maar ik heb zelf best plezier beleefd aan veel van mijn betaalde werkzaamheden. Vooral toen ik merkte dat ik door zelfstudie en opgedane werkervaring steeds een beetje verder kwam in mijn loopbaan. En ik verlang wel weer terug naar een tijd dat niet elke financiële uitgave pijn deed… 🙂
Je hebt gelijk, voor individuen kan “reïntegratie” behulpzaam zijn, als ze er behoefte aan hebben. Meer collectief bezien helpt het niet, kan het niet helpen, want de baan die jij krijgt doordat je geholpen wordt krijgt iemand anders die niet geholpen wordt juist niet. De een z’n baan is de ander z’n baanloosheid, de een z’n geluk is de ander z’n ongeluk. En dat zal zo blijven zolang de maatschappij georganiseerd blijft op basis van een oorlog van allen tegen allen, in plaats van op solidariteit en eerlijk delen.
Beste @Eric: Zelf heb ik een vreselijke jeugd en een heel moeizaam leven achter de rug. Zo inspannend dat ik op een gegeven moment helemaal door ben gedraaid. Ik ben blij met het beetje steun dat ik op dit moment nog krijg…
En vind het jammer dat je me als oneerlijke concurrent beschouwt op de arbeidsmarkt.
Weer begin ik te twijfelen over het doel van deze website…
Beste anoniem, als jij de gedwongen “reïntegratie” ervaart als “steun”, dan ben ik daar oprecht blij over voor je. De meeste mensen die ik ken ervaren het als bijzonder benauwend en zien “steun” toch echt als iets heel anders. Ik weet zeker dat jij jezelf ook meer gesteund zou voelen door een hogere uitkering en minder druk en controle, bijvoorbeeld.
Verder heb ik mijn standpunt wellicht onvoldoende helder uitgelegd, maar ik (wij!) zien jou juist niet als concurrent, maar we worden door staat en kapitaal gedwongen om je wel als zodanig te beschouwen: we worden toch geacht onderling te vechten om baantjes? En of mensen nu “geholpen” worden in dat opgelegde onderlinge gevecht van iedereen tegen iedereen interesseert me echt geen laars. Het punt is nu juist dat we weigeren anderen als concurrenten te zien. Wij proberen juist solidariteit op te bouwen.
Ik heb helaas wel een beetje het gevoel dat je het niet wilt begrijpen, omdat je zegt dat je “weer” begint “te twijfelen over het doel van deze website”. Kennelijk twijfelde je al vaker? Het doel van deze website is het steunen van de activiteiten van Doorbraak, en wij zijn een organisatie die van onderop probeert te organiseren om een tegenmacht op te bouwen om de wereld ten goede te kunnen veranderen (dat wil uiteindelijk zeggen: afschaffing van kapitalisme, patriarchaat en racisme, etc).
Re-integratie geld is er niet voor langdurig Bijstand afhankelijken. Dus ook niet voor mij. De meeste langdurig Bijstand afhankelijken zijn denk ik impliciet of expliciet arbeid ongeschikt verklaard alleen al vanwege duur Bijstand. ” Grote afstand tot de arbeidsmarkt “. Daar bij heb ik de indruk dat de ” tegen prestatie ” sneeuw ruimen en dergelijke ook niet in beeld is voor langdurig Bijstand afhankelijken. We de langdurig Bijstand afhankelijken worden ook nog eens gezien als multi problem wat ook in een aantal gevallen wel zo zal zijn dus en schulden en verslaving en slechte huisvesting en dergelijke. Er word gesteld door kritische initiatieven dat langdurig in de uitkering schulden betekend. Precariteit kortom. Dat klopt weet ik uit eigen ervaring er is weinig voor nodig om in de schulden te komen. Daar bij spelen vooroordelen ook nog een rol bij ambtenaren en dergelijke. Daar bij ook nog de misbruikte EMPOWERMENT misbruikt door arme stumperds aan te praten dat het allemaal hun eigen schuld is en ze uit de ellende kunnen komen op eigen kracht ALS ZE MAAR WILLEN.
Wat ik zelf mis is een mogelijkheid om in het ondernemerschap te groeien voor langdurig Bijstand afhankelijken dus in het starten met een bedrijfje. Naar school kan over het algemeen niet meer en dat is ook niet de goede plek voor langdurig Bijstand afhankelijken om zo iets te leren. De BBZ voor ziet daar niet in. Er is ook een te grote oneerlijke concurrentie bij starten met name als je wat ouder bent en langdurig in de Bijstand . Ik heb voor me zelf als starter daar nog geen oplossing gevonden. Het zou helpen als er los van de BBZ maatwerk komt voor starters van uit langdurig Bijstand. Gemeenten weigeren dat maatwerk merk ik zelf. Graag wil ik daar over in gesprek met andere starters van uit langdurig Bijstand. Als we samen een traject opstellen en dat voorleggen aan gemeenteraden dan kan er mogelijk wat veranderen.
Voor een enkeling kan een eigen bedrijfje een oplossing zijn, maar voor de overgrote meerderheid zeker niet. Zie ook deze eerdere reactie.
Bedankt Eric voor je reactie.. Ik herken wel wat er word opgemerkt in de reacties . Met name over ZZP ers ik volg de media. Maar goed ” met zijn allen iets ondernemen tegen de verhoogde uitbuitingsgraad… ” zo als iemand opmerkte prima goed. Maar hoe veel zijn er dat er nou zo al in Nederland met zijn allen ? Vakbonden zijn gelijkgeschakeld stellen niks ( meer ) voor en verliezen voortdurend aanhang onder jongeren. Ik ken activisme tot op zekere hoogte uit eigen ervaring ik ging wel naar demo s ivm. Bijstand problematiek bijv. De opkomst was en is er laag. Bijstanders zijn niet of nauwelijks te organiseren. Ik heb zo iets van wat heb ik nou helemaal te verliezen. Geen prive leven meer wegens veel uren werken als ondernemer ? Als je langdurig in de Bijstand bent ” oud “en man dan heb je vaak toch niemand meer dan ga je er alleen maar op voor uit met een eigen bedrijfje immers met Kerst werken ? Geen probleem er zat toch niemand op je te wachten. Van te voren al stellen ik ga toch failliet als ik ben gestart dan moet je niet gaan ondernemen. Eten of gegeten worden dat is het in elk systeem daar maak ik me geen illusies over.
Ik geloof niet in sprookjes / mythes en ik weet wat ik heb en wat me te wachten staat als ik in de BIjstand blijf .
Of ik ooit ga starten ? Er zijn zo veel drempels voor iemand die langdurig in de Bijstand is . Maar het is gewoon leuk om er mee bezig te zijn wie weet lukt het ooit nog. Het is ondanks dat het niet zo concreet is altijd nog concreter dan de val van het kapitalisme en wat daar op zou volgen. Dat er een betere toekomst zal zijn na de val van het kapitalisme dat is ook een mythe.
Ik begrijp je desillusie, NN. Maar wat je vooral doet met je litanie (bonden doen niets, mensen komen niet naar demonstraties, mensen met bijstand zijn niet te organiseren, na de val van het kapitalisme wordt het niet beter, etc etc) is anderen demotiveren. Dan kan je beter je mond houden. Wat we nodig hebben is hoop, vertrouwen in onszelf en elkaar, dat we wel degelijk verbeteringen kunnen afdwingen, voorbeelden verzamelen uit verleden en heden hoe mensen dat wel degelijk voor elkaar gekregen hebben, daarvan leren, zelf ook blijven proberen, doorgaan ondanks teleurstellingen. Maar bij de pakken neerzitten, dat nooit! Dat is geen leven. En daarbij: de strijd is op zichzelf al de moeite waard: wat is er nu bevredigender aan het leven als samen met andere hoopvolle, strijdbare, mooie mensen te vechten voor een betere wereld? We hebben niets te verliezen.
Ik heb een eerlijke vraag, er stonden mensen buiten DZB te Flyeren, ik heb zelf ook een uitkering en sta dus ook welleens op de WerkLocatie. Dit is van 9 tot half 12 en heb ongeloofelijk veel vrije tijd. Maar dat doet er verder niet toe.
De mensen die stonden te flyeren hebben me aangesproken en een flyer gegeven. ik heb mij er een beetje in verdiept en heb nu dus een vraag aan de Schrijver en gelijk denkende- Willen jullie een uitkering ontvangen terwijl je er verder niks voor hoeft te doen? Dat is namelijk de vibe die ik persoonlijk krijg. No offense, dat lijkt me namelijk ook wel leuk. Kortom; wat is het doel van deze staking of beweging?
Groet.
Leuk dat je reageert op de flyer. Je stelt alleen de verkeerde vraag. De vraag die je zou moeten stellen is: willen al die bedrijven (voor wie we stickers moeten plakken) onze arbeid ontvangen terwijl ze er verder niets voor hoeven te betalen? En dat is niet alleen de vibe, maar de realiteit in de DZB.
Het probleem is dat we best iets willen doen, maar dan willen we er ook gewoon voor betaald worden, minstens het minimumloon. En we willen dan ook dezelfde arbeidsrechten als andere mensen die werken (en dus niet dat je de gemeente hoeft mee te laten kijken in je slaapkamer en op je bankrekening).
Het probleem is niet dat we niet willen werken, maar dat al die bedrijven die hun werk naar de DZB brengen ons niet fatsoenlijk willen betalen. Waarom geeft Albert Heijn mensen geen normaal contract en loon als ze ons stickers op producten uit de Oekraïne willen laten plakken? Dat is waar het om gaat.
Sowieso hebben de meeste mensen die gratis moeten werken bij de DZB al jarenlang belasting betaald zodat ze, als ze in de problemen komen, een uitkering kunnen krijgen. Ze hebben allang iets terug gedaan dus. Als je jarenlang een ziektekostenverzekering betaalt, en je wordt een keer ziek, dan hoef je toch ook niet iets terug te komen doen bij de verzekering? Dat is het hele punt, dat is beschaving en solidariteit.
Het doel van onze beweging is dus (minstens) het behouden van de rechten die de generaties voor ons hadden (en hebben bevochten), zoals onder meer fatsoenlijk minimumloon, en vrije arbeidskeuze, etc. Dat is onze vibe!
Fantastische reactie eric. Die heb je even goed op der nummer gezet
Laat ik mezelf iets netter uitdrukken. Je hebt haar of hem prima van repliek gediend Eric. En je reageert heel professioneel. Ik zou dat niet op kunnen brengen. Een reactie zoals die van Geertje maakt mij namelijk nogal boos en vind ik helemaal niet zo leuk. Want beste Geertje je reageert namelijk heel flauw en denigrerend op een organisatie zoals Doorbraak. Eén van de weinige (zo niet de enige) organisatie die expliciet opkomt voor de dwangarbeiders. Ik vind het onvoorstelbaar dat iemand die zelf dwangarbeider is op deze flauwe manier reageert op de actie’s van Doorbraak tegen de dwangarbeid. Weet je zeker dat je toch geen trol bent Geertje? Ik heb er zo mijn twijfels over. Maar voor het geval je reactie toch oprecht bedoeld was dan kan ik je vertellen dat de dwangarbeidersplaats waarop je werkt vast en zeker heel blij met jou is. Onder het mom van de beste slaaf slaat zichzelf en heeft dus geen meester meer nodig. Dat is de vibe dan die ik krijg bij jou. En das niet zo’n bijster positieve. Ik heb zelf met de sociale werkplaats in Leiden niets te maken want ik ben daar niet woonachtig. Maar dat doet er niet toe. Net zo min doet het er toe of jij daar nu wel of geen vrije tijd hebt. Je verdoet er je tijd. En daar gaat het om! Tijd is ook geld en de tijd die jij daar verspilt kun je gebruiken voor een baan die wel betaald. En dat doet er toe.
Excuus als ik flauw heb gereageerd, Ik zie dat het een beetje aanvallend is.
Voor mijzelf is het misschien niet erg relevant omdat ik zelf al 5 jaar geen baan kan vinden en minder dan 15uur bij de DZB sta en veeeel meer dan minimum loon krijg voor een beetje stickers plakken. Dit geld is voor mij op het moment erg nodig voor levens onderhoud en kinderen. Anders ben ik bang dat ik op straat sta. Ik zou het werk dat Bij de DZB gedaan word ook niet als normale full-time baan willen, ik denk ook niet dat jullie dat zouden willen doen. Daarnaast zijn er ook heelveel mensen met een beperking, ook verstandelijk. Die niet anders kunnen. aan de andere kant vind ik het ook wel heel erg schandalig dat die mensen daar moeten werken.
Anyways.. Het is niet de bedoeling dat mensen in de uitkering blijven en het werk dat daar gedaan word is echt het laagste van het laagste. En er zijn ook erg veel jongeren die de hele dag op hun telefoon zitten. Dus werken doen ze ook niet echt. Mijn tegenvraag is dus; ”Zou jij professioneel sticker plakker willen zijn? Voor minimum loon?”
Ik ben zeker geen trol maar was erg nieuwschierig wat het doel is van “Doorbraak” omdat er mensen stonden te flyeren, Ik heb heb niet het idee dat dit voor mij geld. Er zijn ook veel mensen die er wel hele dagen (Van 8 tot 4) staan te werken, en mensen met een beperking begrijp ik dit wel. Excuus als ik jullie boosmaak, dat is niet mijn bedoeling 😛 Ik ben nog vrij jong en mijn persoonlijke situatie was erg slecht, Ik leefde snachts, dronk en blow veel, sliep overdags voor ongeveer 3 jaar lang. Nu heb ik geen schulden meer en een normaal-ish leven. en heb nu zelfs een betaalde stage plek. Ik ben daardoor een beetje defensief maar kan wel inzien dat ik nu een Bias heb. Ik was wel erg benieuwd naar het standpunt van deze organisatie, en een beetje kritiek is juist goed. toch?
Groet.
Overigens ben ik van mening dat Geld, Kapitalisme, Grote bedrijven, eigenlijk mensen in het algemeen een ziekte zijn voor de samenleving en de planeet. Helaas is dit het systeem waar we in leven. en is de meerderheid van de bevolking te dom. Democratie is een illusie. Werk in het algemeen is denigrerend en maakt je leven kapot. Als je succesvol bent geconformeerd aan het systeem door ongv 20 Jaar indoctrinatie op scholen. zodat je net slim genoeg bent om te werken voor een baas en een loonslaafje zijn voor de staat, maar niet slim genoeg om voor jezelf te denken en je eigen keuzes te maken, of eentje die niet al voor je is uitgekozen. dan ben je 68. kan je met pensioen. Kan je niet meer lopen.
Okee, geen probleem…
Om je tegenvraag te beantwoorden: ik zou geen professionele stickerplakker willen zijn. Maar als ik toch stickers zou moeten plakken omdat er geen ander werk zou zijn, dan zou ik wel minstens het minimumloon eisen.
Het probleem is dat bedrijven taken steeds verder opsplitsen. De hele dag stickers plakken is natuurlijk niks, maar ik kan me voorstellen dat er banen bestaan waar het plakken van stickers onderdeel uitmaakt van een veel breder en interessanter pakket aan taken. Die Amerikaanse fabrikant Ford was daar beroemd om: iedereen kreeg 1 handeling aan een lopende band: dan kon hij meer produceren en winst maken, maar de levens van de arbeiders maakte hij er ondragelijk mee. De tegencultuur en hippiebeweging enzo van de jaren zestig waren daar een directe reactie op: zoals mijn vader zijn hele leven in de fabriek moest staan dat wil ik niet, zeiden ze. En ze dropten out, om een beter leven te zoeken, samen….
En natuurlijk: vragen en kritiek zijn altijd welkom. Misschien zien we je vandeweek wel weer voor de DZB…
@GEERTJE
Ik heb zelf in 2006 een dwang traject meegemaakt. Er zijn mensen die fulltime werkten voor 200 euro. Die traject leidt niet tot een baan. Je bent zwaar gebrainwashed. Ik ben dankbaar voor de bijstand. Ik zou bijv. 16 uur bij Albert Heijn vakken willen vullen. Maar dat leidt tot niks. Ik heb dan gratis voor Albert Heijn gewerkt die mij geen loon betaald.
Beste Geertje. Ik kan je persoonlijke verhaal niet meer zo goed volgen eerlijk gezegd. Maar 1 ding weet ik wel als je de DZB nodig hebt om van de drank en de soft drugs af te blijven en niet ’s nachts maar overdag te gaan leven dan klopt er toch iets niet met je hoor. Dan ben je misschien wel net zoals Pascal zegt zwaar gebrainwashed. En ja, ik weet wat het is om hele dagen stickers te moeten plakken. Ik heb dat zelf ook moeten doen in het verleden. Uitdagend werk is dat inderdaad niet en vooral niet als je zoals ik hoogopgeleid bent. Maar wat voor werk ik ook zou doen, leuk of niet, ik wil er gewoon normaal voor betaald worden. Ik heb geen sociale werkplaats nodig om structuur te verkrijgen in mijn leven. Die structuur komt vanzelf wel als ik gewoon een normaal betaalde baan vindt en die toekomst komt dan ook vanzelf wel en als het goed is mijn pensioenopbouw voor later ook. Ik wil opbouwend bezig zijn. Toekomstgericht. En die toekomst is er niet met de dwangarbeid. Je kunt niet eens gaan samenwonen als je dat zou willen. Men roert constant in je privé-leven ook nog eens. Een baas die jou normaal betaald zou dat niet durven wagen. Je mensenrechten worden op alle punten geschonden. En ik vind het een beetje vreemd dat jij je daar niet van bewust bent. Misschien toch de site van Doorbraak eens goed doorlezen!
Nederland mag geen belastingparadijs worden genoemd volgens Rutte. 6000 miljard graaien laten het een paar dubbeltjes minder zijn, is niet noemenswaardig.
Condor
Vandaag bij de NOS: http://nos.nl/artikel/2100560-veel-mogelijke-maatregelen-tegen-werkloosheid-leveren-weinig-op.html
Hier vind je de CPB publicatie: http://www.cpb.nl/publicatie/kansrijk-arbeidsmarktbeleid-deel-2 vanaf pagina 172 hoofdstuk 4.2.
Een heel boekwerk om te zeggen dat al dat ge-re-integreer veel geld kost en eigenlijk niks op levert. Hmm ik vraag me af hoeveel jaren ze nodig gehad hebben on dit te schrijven want we zeggen dit al jaren.
Waarom gaat men er dan mee door? Omdat er een groep mensen is die hier veel geld aan verdient.
Het oorspronkelijke doen van re-integratie was mensen met een echte achterstand, bv. door ziekte, handicap of een scholings en kennis achterstand te helpen. Maar nu word iedereen ge-re-integreerd, zonder enige effect, maar wel met hoge kosten.
Wat ik me een beetje afvraag, is dat iedere keer als ik het onderwerp dwangarbeid hoor ik nooit iets hoor over eventuele sabotage en schade die je bij in dit geval bij de werkzaamheden van het bedrijf DZB doet. Meewerken hier aan ligt ook voor een groot gedeelte bij jezelf. Dus ga discussies aan met de medewerkers, stel lastige vragen, begin je werkzaamheden niet eerder tot jou vragen zijn beantwoord, Als een medewerker van DZB je een vervelende reactie geeft, dien een klacht in, zeg dat je overspannen bent, en meld je regelmatig ziek. Je kunt het mensen echt heel moeilijk maken, maar in plaats daarvan kies je er voor om gewoon als een slaaf mee te werken.
De gemeente mag je uitkering voor maximaal 3 maanden korten. Dan loop je misschien achter met je huur, maar de gemeente zal dan ook inzien dat ze dan de veel duurdere kosten van de daklozen-opvang moeten betalen. En dan heb je ook nog bijkomende kosten voor de schuldhup-verlening.
Sorry dat ik het misschien zo zie, maar ik vind het dwangarbeid idee echt heel overtrokken. En er is niets mis met een zogenoemde tegenprestatie voor het inkomen dat je krijgt. En als het echt zo’n probleem is, waarom hoor ik dan nooit iets over al het bovenstaande wat ik heb beschreven. Nogmaals als het echt dwangarbeid is: Wees lastig, en saboteer.
De meeste mensen zijn bang, en het lijkt me logisch dat mensen die wel iets saboteren dat niet aan de grote klok hangen. Dat jij iets niet hoort, wil niet zeggen dat het niet gebeurt
Wat een arrogante manier van denken, zeg. Je hebt overduidelijk geen idee van de druk die er op baanlozen uitgeoefend wordt. Daarbij hebben de meeste mensen niet goed overzicht over hun rechten.
Nee, zo werkt dat niet. Het zal de gemeente een worst zijn: als er maar minder mensen in de uitkering zitten. Daarbij doe je alsof dakloos worden, of het risico daarop lopen, helemaal niet echt erg is. Misschien geldt dat voor jou persoonlijk, maar voor de meeste mensen is dat verschrikkelijk, en al helemaal als je de verantwoording hebt voor anderen in je omgeving.
Het is geen “dangarbeid idee”, het is de facto dwangarbeid. Bijstand is een soort sociale verzekering waar we allemaal voor betalen en allemaal in geval van nood gebruik mogen maken, dus daar leveren we via de belasting allemaal al een ’tegenprestatie’ voor. Wij vinden dat je vrij moet kunnen kiezen voor werk én dat je bij elk werk arbeidsrechten moet hebben en een minimumloon (en dat is bij dwangarbeid dus niet zo). Meer daarover lees je hier: https://www.doorbraak.eu/dwangarbeid-is-niet-te-verkopen/
Je kan je verhaal wat betreft sabotage ook anoniem doen. De kans op een eventuele ontdekking is klein. Ik heb zelf heel sterk de indruk dat mensen er toch echt vrijwillig voor kiezen om zich bij wat ever voor een traject zo slecht te laten behandelen. Neem u als voorbeeld het plakken van de stickers. Je kan het toch gewoon expres verkeerd doen. Sabotage begint met hele kleine dingetjes als je werk niet goed doen. Lange gesprekken aan gaan met werkmeesters, kritische vragen stellen. Als je dan een slechte reactie krijgt van zo’n werkmeester kun je overwegen om hem te recorden. Als je zijn slechte gedrag op de band hebt staan dan geld dat als bewijs tegen hem of haar. Maak het ook vooral persoonelijk , er is in een later stadium niets mis mee om bijvoorbeeld de banden van de auto van je werkmeester lek te steken. En doe dat niet een keer maar een paar keer achterelkaar.
Natuurlijk woon ik zelf alleen en heb ik geen verantwoording over andere mensen. Niet te min, als jij als slaaf ergens gaat werken ben je dan wel zo verantwoordelijk bezig.
Als laatste dwangarbeid is absoluut geen feit, maar een idee dat je hebt, omdat je iets moet doen voor het geld. Misschien is het tijd om wakker te worden: Geld is niet gratis, je zal er toch echt voor moeten werken. En als jij daar pak weg 20 uur per week voor moet werken, dan moet je je eens afvragen wat iemand met minimum loon verdiend, voor die 20 uur.
Ja ik geloof in eerlijke banen, en in een eerlijk salaris. Als je het niet eens ben met de werkzaamheden die je moet doen van de gemeente. Dan weet je wat je wat je moet doen: Saboteer, pleeg verzet, maak het persoonlijk. Verenig jezelf en laat zien dat je desnoods geweld niet zal schuwen om je doel te bereiken. Bedenk wel het personeel doet dit zich zelf aan door voor dergelijke bedrijven te werken.
Zolang die harde sabotage er niet is vald het vast wel een beetje mee.
Natuurlijk is verzet altijd beter dan gedwee meedoen.
De reden waarom veel mensen niet zo verzet plegen geef je zelf aan: “Natuurlijk woon ik zelf alleen en heb ik geen verantwoording over andere mensen. Niet te min, als jij als slaaf ergens gaat werken ben je dan wel zo verantwoordelijk bezig”. Maar meer dan lippendienst is dat niet, want in de rest van je reactie geef je er geen enkele blijk van écht te begrijpen wat het is om verantwoordelijkheid te dragen voor anderen…
Verder is het wel degelijk dwangarbeid, juist omdat je geen keuze hebt om het niet doen, omdat je anders onder een brug moet gaan slapen en honger krijgt.
Wat een rechtse praat sla je verder uit met je “Geld is niet gratis, je zal er toch echt voor moeten werken”. Ten eerste krijgen heel veel rijken wel degelijk heel veel geld zonder ervoor te hoeven werken, voor hen is geld dus wel degelijk gratis.
En het belangrijkste punt is hier niet dat arme mensen (mensen zoals wij) moeten werken voor ons geld, maar dat het systeem van dwangarbeid ervoor zorgt dat we geen minimumloon krijgen, geen arbeidsrechten, etc.
Tenslotte: hoe jij bijstandsgerechtigden en mensen die werken voor een minimumloon tegenover elkaar zet, doet me ook erg sterk denken aan hoe VVD-ers denken. Tegen elkaar uitspelen van de armen/arbeiders ipv naar boven kijken en daar gaan halen wat er aan welvaart is. En dat zou pas echt sabotage zijn, namelijk van het hele systeem en niet van een paar stickers op een verpakking. Maar ja, dat kan alleen collectief hè, en daar lijk je met je neerbuigende houding jegens andere arbeiders niet echt toe in staat…