Basisinkomen is loonsubsidie voor de bazen
Als we nu (ook als vakbeweging) blijkbaar niet in staat zijn om menswaardigheid in het huidige systeem af te dwingen, zijn we dan wel in staat (ook als vakbeweging) om een menswaardig systeem door te drukken onder de noemer “basisinkomen”? Wordt het dan niet eerder “basisarmoede”? (…) Gezien de steeds verder geautomatiseerde productie zou een basisinkomen daarop een antwoord zijn. Maar dan wel zo dat de bestaande economische structuur in wezen onaangetast blijft! Terwijl geen enkel economisch kernprobleem wordt aangepakt, zou de invoering van het basisinkomen nieuwe problemen oproepen. Bijvoorbeeld zou het leiden tot het einde van het minimumloon, waardoor de werkgelegenheid aan de onderkant van de arbeidsmarkt verder zal inzakken. Dientengevolge zullen alle lonen dalen, mensen verplicht worden om (langer) te werken voor een (aanvullend) minimaal loontje. Pensioenen kunnen ook verdwijnen, met aanvullend werk voor bejaarden als oplossing, Sober leven op hun oude dag? Uiteindelijk zal het basisinkomen een vorm van loonsubsidie zijn voor de werkgevers.
Luc Brusselaers in Geen vervanging, maar uitbreiding stelsel sociale zekerheid (Solidariteit)
Vergeet de auteur hier iets?
Uitkeringen worden nu ook al gebruikt als “loonkosten subsidie” en dat op een steeds groter wordende schaal.
Op het moment dat een uitkering of basis inkomen onvoorwaardelijk word kun je als burger ook tegen de werkgevers zeggen, ik accepteer jou voorwaardes niet. Je weet namelijk dat je altijd een inkomen hebt.
Je hebt gelijk, Paul. Maar alleen wanneer je met dat basisinkomen echt voldoende geld zou hebben om van te leven. We leven echter in rechtse tijden, en de voorstanders van het basisinkomen zitten ook allemaal aan de rechtse (neo-liberale) kant, dus als het er ooit komt zal het zeker niet hoog genoeg gemaakt worden om onze machtspositie ten opzichte van de bazen zal veranderen. Die machtspositie zal alleen veranderen door collectieve strijd van onder op, en wat dat aangaat staan we momenteel feitelijk nergens (nog).
Waar het me nu om ging is dat de auteur een doem scenario staat te roepen wat nog lang geen werkelijkheid is of een uitgemaakte zaak is.
En zoals ik al eerder zei, met een onvoorwaardelijke basis inkomen kan niemand jou slechte voorwaardes opdringen of verplichten zoals het nu het geval is in de bijstand door bv je uitkering te stoppen. Omdat je nu niet meer gedwongen kunt worden krijg je ook een heel andere verhouding tussen burgers en werkgevers. Je kunt nee zeggen. Het enigste gevolg daarvan is dat je het met een basis uitkering moet doen of je zegt ja en verbeterd je inkomen. Geheel je eigen keus.
Nu heb je opeens een stem, een soort macht om slechte beloningen en voorwaardes af te wijzen. Het gevolg is dat een werkgever dus ook niet meer met een slechte beloning of voorwaardes kan aankomen zoals het nu het geval is op het moment dat je werkloos bent en je door uitkeringsinstanties, onder dreiging van een maatregel (straf) gedwongen word een slechte beloning of voorwaardes toch maar te accepteren. De werkgever zal nu toch met een redelijke/goede beloning en/of voorwaardes moeten komen wil hij/zij nog iemand vinden om het werk te doen.
Ook in het linkse kamp zitten genoeg partijen die voorstanders zijn van het basis inkomen. Dat er een discussie zal losbarsten over de hoogte kun je wel verwachten, maar zelf denk ik niet dat de basis inkomen lager zal worden dan de het bestaansminimum. Dat zou ook in strijd zijn met diverse Nederlandse en Europese wetgevingen. Ik denk eerder dat het basis inkomen dan omhoog moet gaan als toeslagen zouden verdwijnen. Maar dat zal de toekomst leren.
Dat het huidige uitkeringssysteem niet werkt en ook erg duur geworden is en ieder jaar ook steeds duurder word aan uitvoerings en overhead kosten is ook niet instant te houden. Nog maar te zwijgen dat er steeds meer weerstand komt tegen het dwingende en repressieve beleid.
Dat de strijd nog lang niet gestreden is, dat ben ik wel met je eens, maar het begin is er dan wel.
Het spijt me, maar het is een droom dat we zonder enige macht van onderop uit te oefenen een betere situatie kunnen krijgen. Elke verbetering, waar dan ook, wanneer dan ook, is uiteindelijk altijd het gevolg van druk van onderop. En die is er nu niet.
Maar droom gerust verder als je werkelijk gelooft dat de politiek onder in de huidige krachtsverhoudingen een verandering zal gaan doorvoeren die fundamenteel de machtsverhoudingen tussen arbeid en kapitaal gaat wijzigen in ons voordeel.
Alle ervaringen uit het verleden, alle voorbeelden uit het heden en alle experimenten die nu in den lande gedaan worden wijzen erop dat je droomt.