Naomi Tuininga: “We worden wijsgemaakt dat deze koloniale instituten de enige weg zijn naar succes”

Vanmiddag demonstreerden zo’n 125 mensen bij de Belgische ambassade in Den Haag voor “Justice for Sanda Dia”. Dia is op 20-jarige leeftijd vermoord tijdens een ontgroening door 18 leden van de studentenclub Reuzegom aan de Katholieke Universiteit Leuven in 2018. Ze zijn afgelopen week veroordeeld tot werkstraffen van ongeveer 1 maand en elk een boete van 400 euro.

Er was veel pers aanwezig, ook uit België. De speeches waren krachtig en vaak ook emotioneel. Aan het einde legden tientallen mensen bloemen vlakbij de ingang van de ambassade, die kort na ons vertrek meteen werden verwijderd door ambassadepersoneel. De Belgische staat vertoont geen enkele vorm van respect voor de nagedachtenis van een wegens racisme omgekomen burger.

Het protest was georganiseerd door Zwart Manifest, KOZP, de Haagse Stadspartij, BIJ1, België Kan Het en Doorbraak. We zullen een aantal van de speeches hier publiceren. De eerste toespraak was van Naomi Tuininga van Rotterdam BIJ1.

Eric Krebbers

Mijn naam is Naomi Tuininga. Bedankt dat ik hier mag spreken vandaag. Ik ben zelf student geweest en ik heb gevoeld dat bepaalde plekken niet voor mij waren. Het gevoel dat je de enige bent, “de ander” bent, en er alleen in staat. Het gevoel dat je ergens bent waar mensen je liever niet zien. Het gevoel dat je niet welkom bent. Sterker nog, het gevoel dat er actief wordt gewerkt om jou zo ver en klein mogelijk te houden.

Zoveel kinderen, jongeren en zeker ook studenten kennen dit gevoel. Er is namelijk een witte, rijke en elitaire top die geen ruimte maakt. Er is op zoveel plekken sprake van machtsmisbruik door een groep die krampachtig vast probeert te houden en probeert te voorkomen dat mensen die niet op hen lijken, er ook niet bij komen. Dat dit een structureel verschijnsel en probleem is, is duidelijk. Dat het zo ver gaat, dat het het leven van een jonge student, van Sanda Dia, heeft gekost, is hartverscheurend. Woorden daarvoor vinden is moeilijk, maar stil zijn en wegkijken is geen optie.

Wat moet een mens doen om als mens behandeld te worden? Rijk zijn? Wit zijn? De studentenvereniging, Reuzegom, waar Sanda bij wilde, is er één van velen. Het is 2023 en nog steeds wordt je studiekeuze, loopbaan en hele leven bepaald door waar je toevallig geboren bent en hoe je er toevallig uitziet. Voor ons zijn deze verenigingen geen springplank voor onze toekomst. Voor ons is het een val. Want we worden wijsgemaakt dat deze koloniale instituten de enige weg zijn naar succes.

Dit is geen ver van ons bed-show. Dit is niet slechts die vereniging of slechts België. Ook hier in Nederland hebben wij te maken met een giftige studentenverenigingscultuur, met klassenjustitie, met machtsmisbruik en met institutioneel racisme. Want we weten ook dat de enige reden dat deze 18 jongens hiermee wegkomen, is omdat ze witte kinderen van de elite zijn. Want we weten dat als dit ging om een groep jongeren mét een migratieachtergrond, dat van lage straffen niet te spreken zou zijn. Hier in Nederland hebben jongeren met een migratieachtergrond een vijf keer grotere kans om als verdachte aangemerkt te worden, en een tien keer grotere kans om een celstraf te krijgen – voor hetzelfde delict. Overigens worden jongeren met een migratieachtergrond veel zwaarder bestraft door de rechter.

Wegkijken is geen optie meer. Hoeveel mensen zijn er wel niet die zich afvragen: “Had ik Sanda kunnen zijn?” Hoeveel bange ouders met kinderen van kleur zijn er? Hoe lang moet de familie van Sanda nog wachten op gerechtigheid?

Instituten, zoals het rechtssysteem, beschermen de rijke, witte bovenlaag, al honderden jaren. Ze worden beschermd, puur omdat ze onderdeel van de “elite” zijn, en macht hebben. stil blijven. De lage straffen zijn simpelweg belachelijk. Een mensenleven is meer waard dan 400 euro. Het systeem moet veranderd worden. Er moet gerechtigheid komen. En tot die tijd zullen wij blijven strijden!

Dit is voor Sanda, zijn familie, de nabestaanden en iedereen die hiernaar keek en kijkt, en verdriet en boosheid voelt.

Wij eisen gerechtigheid. Sanda, may you rest in power. No justice, no peace!

Naomi Tuiniga

Meer berichtgeving over het “Justice for Sanda Dia”-protest in Den Haag
– Naomi Tuininga: “We worden wijsgemaakt dat deze koloniale instituten de enige weg zijn naar succes”
– Aaron Bangudi: “We weigeren te zwijgen terwijl ongelijkheid bloeit in de schaduw van privilege”
– Evelyn Agyemang: “Die hiërarchie is heel vaak verbonden aan het koloniaal verleden”
– Mitchell Esajas: “We laten ons niet gaslighten door de Belgische elite en die studentenvereniging”
– Aki Negate: “Deze elitaire studentenverenigingen zijn doordrenkt in racisme, kolonialisme en een gewelddadige hiërarchie”
– Patricia Dinkela: “Nu kom ik erachter dat mijn kind €400 en een weekje werkstraf waard is”
– Jerry Afriyie: “Ik wil dat telefoontje niet ontvangen, van je zoon komt nooit meer thuis”
– “Justice for Sanda Dia”: steunverklaringen, oproepen en verdwenen bloemen