Koloniale heropvoeding

“Veel koloniale interventies richtten zich helemaal niet alleen op de ‘grote mannengeschiedenis’, de politiek of economie, zoals lange tijd werd gedacht”, zegt Reichgelt via Zoom, Derksen naast haar. “Ze richtten zich ook op het huishouden, op onderwijs en het bevorderen van westerse samenlevingsvormen als het huwelijk en het kerngezin. Koloniale machthebbers streefden er vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw naar om juist de intieme levenssfeer van mensen te ‘beschaven’, naar westerse normen.” En kinderen, díe waren al snel een belangrijk target, leggen de historici uit. Kinderen kon je tot gehoorzame onderdanen van het koloniale rijk kneden. Door aan die kinderen westers onderwijs te geven, te leren wat “hard werken” is, zodat zij later een christelijk gezin zouden stichten. En zo kweek je generaties gehoorzame burgers. Reichgelt: “Ofwel koloniale onderdanen.” Over dat onderwerp is internationaal door historici veel gezegd en geschreven. Maar níet in Nederland, aldus Reichgelt en Derksen (…) Reichgelt: “Slavernij keuren we nu af, daar is iedereen het wel over eens. Ons onderzoek naar interventies in kinderlevens laat allerlei lagen zien waarin oprechte liefdadigheid vermengd raakte met invasieve vormen van opvoeding en onderwijs. Dat is het grote pijnpunt in ons onderzoek, dat ook aan bijvoorbeeld de adoptiediscussie raakt. Moderne interlandelijke adoptie – die nu is stilgelegd in Nederland – heeft koloniale wortels. Die zitten in dat westerse superioriteitsdenken. Wij weten wat goed voor die kinderen is. Maar iets dat voor een individueel kind goed kan zijn, kan verwoestende gevolgen hebben op grote schaal en langere termijn, als generaties kinderen met goede bedoelingen weggehaald worden bij hun ouders om in westerse landen te worden geadopteerd.”

Marit Willemsen in Historici brengen onderzoek naar ‘koloniale heropvoeding’ de klas in (Voxweb.nl)