Nationaal Comité 4 & 5 mei verbreekt belofte en volhardt in weigering om tijdens Dodenherdenking de Nederlandse koloniale rol te benoemen

Jeffry M. Pondaag, voorzitter stichting K.U.K.B., werd op 28 januari jongstleden door het Nationaal Comité 4 & 5 mei uitgenodigd voor een gesprek. Het comité beloofde om dit jaar Indonesische slachtoffers te herdenken en daarbij 17 augustus 1945 als onafhankelijkheidsdatum juridisch te erkennen. Echter, toen Pondaag hier later op terugkwam, bleek dat het comité de mondelinge belofte reduceerde tot “een interessante zienswijze” en bij nader inzien toch niet van plan was om iets aan te passen. Pondaag: “Het gaat hier om grove mensenrechtenschendingen, dat is geen kwestie van meningen. Het comité probeert nu een middenweg te zoeken, maar over koloniale misdaden kun je niet gaan ‘polderen’. Wat fout was, was fout, klaar.” Pondaag, die al jaren kritiek heeft op de nationale Dodenherdenking, had de uitnodiging bij voorbaat al met enige scepsis aangenomen. Dit had te maken met een teleurstellende ervaring uit 2014 toen hij al eens een ontmoeting had met directeur Jan van Kooten. Eerder was hij gevraagd om zijn visie te delen in een groepsgesprek. Dit alles leidde nergens toe, het Nationaal Comité heeft nooit iets met zijn op- en aanmerkingen gedaan. De jaarlijkse Dodenherdenking legt de nadruk op Nederlanders als slachtoffers van Duits en Japans fascisme, niet alleen in Europa, ook in Zuid-Oost Azië. De kolonie ‘Nederlands-Indië’ komt tijdens de herdenking wel aan bod, echter, ook in deze context wordt Nederland uitsluitend als slachtoffer neergezet. Het koloniale apartheidsdenken wordt voorgezet door alleen een paar duizend Europeanen te herdenken voor wat betreft de Japanse bezetting van Indonesië (1942-1945). Het totale dodenaantal van 4 miljoen wordt niet genoemd, ook al beschouwt de Nederlandse staat de Indonesische bevolking tot en met 1949 als “Nederlandse onderdanen”. Nog problematischer is dat de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog (1945-1949) op 4 mei wel ter sprake komt, maar dat men alleen verwijst naar de Nederlandse militairen die sneuvelden. De meer dan honderdduizend Indonesische slachtoffers die door de Nederlandse agressie-oorlog het leven verloren, worden niet genoemd. Dit wekt de onjuiste indruk dat Nederland in de wereldgeschiedenis alleen maar slachtoffer was.

Komite Utang Kehormatan Belanda in Nationaal Comité 4 & 5 mei verbreekt belofte en volhardt in weigering om tijdens Dodenherdenking de Nederlandse koloniale rol te benoemen (Grenzeloos)